หมอเจ๊เรียนโลก

ได้พักนอนกันเต็มอิ่มแล้ว ไม่ตั้งใจจะตื่นเช้าก็ตื่นเช้า ตื่นมาก็ได้ยินเสียงนกร้องอยู่ข้างหน้าต่าง มองออกไปเห็นนกบินว่อนมาเพื่อเกาะเรียงรายบนสายไฟที่พาดอยู่ข้างถนน ดูๆมันคุ้นจัง แสดงว่าไม่มีคนคอยรังแกมันให้ตื่นตกใจ ระหว่างรอจัดการตัวเองให้เรียบร้อย นึกขึ้นได้ว่าน้องขจิตกับครูปูมาติดเช้า รึว่าตอนนี้จะนั่งหง่าวกินกาแฟรอให้แจ้ง ใจพอรู้สึกอย่างนั้นก็โทรหาน้องขจิตทันที เดาผิดแฮะคราวนี้น้องเขาบอกอยู่ที่สวนป่าแล้ว เข้าไปตั้งแต่ตีสอง เออ! ถ้าเมื่อคืนรู้ว่ามาไวยังงี้ ชวนนอนที่ม.ราชภัฏด้วยกันก็ดี มารู้ทีหลังว่ารอกอดออกมารับที่สตึกแลกกับการได้กินกาแฟอร่อยที่ซู๊ดที่น้องขจิตปชส.ไว้  ที่บอกว่าเก้อไม่ได้กินเพราะเช้านั้นร้านเขาปิด เอ!โดนหลอกรึเปล่านะนี่ อ่านต่อ »

ภายใต้ความตั้งใจในการนำพาคนให้เกิดการเรียนรู้นั้น มีบทเรียนรู้ของกระบวนกรแฝงอยู่ในทุกก้าวย่าง ยิ่งการทำงานในแต่ละบริบทนั้นเป็นการทำงานผ่านทีมกระบวนกรยิ่งมีบทเรียนรู้ที่พึงเก็บเกี่ยว รับรู้ และเข้าใจ อ่านต่อ »

ก่อนวันเดินทาง ฉันติดต่อไปที่รอกอดเพื่อบอกกล่าวว่า ฉันกับเขียวตัดสินใจจะเดินทางไปเองด้วยรถทัวร์ รอกอดแจ้งเรื่องน้องฑูรและน้องแอ๊ดเข้ามาพบหมอ ความที่คุ้นกับร.พ. ทำให้ฉันรู้ว่า เวลานัดหมายที่รอกอดกับน้องฑูรนัดกันไว้ไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันสัมผัสได้ว่ารอกอดเป็นห่วงที่ฉันตัดสินใจจะเดินทางกันเอง  จึงตัดสินใจที่จะขอให้น้องฑูรรอรับฉันไปด้วย รอกอดจะได้หายห่วงไปเปลาะหนึ่ง อีกทั้งยังช่วยให้รอกอดนำพาพี่ๆอย่างป้าจุ๋มและพี่แฮนดี้เดินทางถึงสวนป่าในเวลากลางวันได้ ซึ่งน่าจะปลอดภัยกว่าสำหรับทั้งสามคน 

อ่านต่อ »

หลังเดินทางกลับจากแดนอีสานไม่นานนัก ฉันก็กลับไปเยือนอีสานอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นอีกครั้งที่มีคำถามกับตัวเองว่ารู้สึกอย่างไร เรียนรู้อะไร  รู้สึกตัวว่าต้องใช้เวลาใคร่ครวญกับตัวเองพอสมควรเมื่อค้นหาคำตอบให้กับคำถามแรก เริ่มจากมีคำถามป้อนจากผู้ที่อยู่ในที่ทำงานหลายคน ที่รู้ข่าวว่า เขียวจะเดินทางมาเยือนอีสานพร้อมกับฉันด้วย คำถามนั้นมีว่า ไปด้วยคนได้ไหม  เมื่อถามเขาว่า ทำไมอยากไปด้วย เขาตอบว่า หนูอยากไปที่ๆให้ความสนุก ซึ่งฉันตอบคำถามเขาเพียงว่า คิดเอาเองจะไปรึไม่ จะไปก็ตัดสินใจ ฉันยินดีให้ร่วมทางไปด้วยได้ แต่ฉันไม่”ชวน” หรอกนะ

อ่านต่อ »