หมอเจ๊เรียนโลก

สาวน้อยเล่าให้ฟังว่า เธอไม่เคยเห็นพ่อและแม่มีปากมีเสียงกัน พ่อที่เธอเห็นเสมอเป็นคนใจดี หัวเราะง่าย ไม่เคยเห็นมีความโกรธเกรี้ยวมีอารมณ์กับใคร มีบ้างที่ดุลูกน้องด้วยเสียงดังให้ได้ยินแต่ก็น้อย มีน้ำใจกับคน ชอบนำของเล็กๆน้อยๆไปฝากให้ใครๆที่คิดถึงเสมอ ภาพที่เธอเล่าถึงแม่ ฉันเห็นเป็นผู้หญิงหน้าตางดงามที่เจ้าอารมณ์สักหน่อย ใจร้อนอยู่มากสักนิดแต่ก็ไม่เคยเห็นว่าเคยงอนหรือส่งเสียงเถียงพ่อให้เธอได้ยิน

อ่านต่อ »

หลังเรียนโรงเรียนเดิมต่อมัธยมต้นครบหนึ่งปี ปีต่อมาสาวน้อยก็ย้ายไปเรียนต่อโรงเรียนรัฐซึ่งเป็นโรงเรียนหญิงประจำจังหวัด เมื่อเธอย้ายไปเรียนโรงเรียนใหม่ได้ครบหนึ่งปี เธอก็ย้ายบ้านใหม่อีกครั้งหนึ่ง บ้านใหม่ที่ย้ายไปอยู่เป็นบ้านของป้าอีกคนผู้เป็นพี่สาวคนที่สองของพ่อ พี่ชายร่วมโลกของเธอก็ย้ายไปอยู่ด้วยกัน

อ่านต่อ »

มีอยู่วันหนึ่ง ฉันเห็นภาพสาวน้อยและพ่อคุยกันอยู่ พ่อกำลังบอกเธอให้รู้ว่า มีชาวต่างชาติติดต่อให้พ่อไปทำงานไกลบ้าน ไกลถึงบราซิลโน่นแน่ะค่ะ เรื่องราวที่คุยกันในเวลานั้นทำให้สาวน้อยฝัน ฝันว่าพ่ออพยพครอบครัวไปอยู่ด้วยกันในต่างประเทศ แล้วภาพฝันนั้นพลันจางหายไป พร้อมกับเสียงพ่อที่ดังขึ้นว่า พ่อไม่ไปหรอกลูก เขาให้พ่อไปแค่คนเดียว ถ้าพ่อไปแล้วแม่กับลูกจะอยู่กันอย่างไรไม่รู้ พ่อปฏิเสธเขาไปแล้วลูก  

อ่านต่อ »

อ่านต่อ »

จำได้ว่าตอนก่อน ฉันเล่าว่าเด็กน้อยระอากับความรู้สึกถูกเปรียบเทียบ อันที่จริงเธอได้บอกไว้ด้วยว่า แม้เธอระอาที่แม่ชอบเปรียบเทียบเธอกับลูกบ้านอื่นเธอรับรู้และสัมผัสได้ว่าที่แม่เปรียบเทียบอย่างนั้นเพราะแม่รักอยากให้เธอได้ดี แต่แม่ไม่รู้เอ่ยบอกอย่างไรสอนอย่างไรให้เธอเข้าใจได้ แม่เลยใช้สไตล์ที่ครูมักใช้ในการสอนมาใช้กับลูก อ้าว!ลืมไปแล้วหรือไรว่าแม่ของเด็กน้อย เอ๊ย! สาวน้อย เป็นอดีตครูคนหนึ่งที่ลือชื่อในสมัยนั้น

อ่านต่อ »