หมอเจ๊เรียนโลก

วันนี้ตื่นกันแต่เช้าเพื่อจัดการกับสัมภาระด้วยว่าจะมีการเดินทางย้ายเมืองกันอีกครั้ง โดยใช้เส้นทางสามเหลี่ยมทองคำอินเดียในการเดินทาง ซึ่งแปลว่าเมื่อสิ้นสุดทางแล้วเราจะวนกลับมาที่เดลีอีกครั้ง จึงไม่จำเป็นต้องนำสัมภาระติดตัวไปทั้งหมด พี่แดงและน้องนุชได้จัดการเรื่องการฝากสัมภาระไว้ให้แล้ว พวกเราแค่จัดการแบ่งกระเป๋าใบเล็กที่จะนำของติดตัวไปพอใช้เท่านั้น

อ่านต่อ »

๒ เดือนก่อนสิ้นปีพ.ศ. ๒๕๕๒ มีนักเรียนแพทย์ชาวออสเตรเลียขอมาเรียนรู้งานที่โรงพยาบาลของฉัน มีวิชาที่เธอระบุขอเรียนรู้เป็นพิเศษด้วยวิชาหนึ่ง ความที่เรื่องนี้ไม่เคยถูกจัดอยู่ในระบบวิชาหลักของสายการแพทย์มาก่อนเรื่องจึงส่งต่อมาปรึกษาให้ฉันรับเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของนักเรียนแพทย์รายนี้

ทีแรกไม่แน่ใจหรอกว่าตัวเองจะสามารถเป็นครูหมอได้ แต่ยังไงก็เอาเหอะ บอกตัวเองว่าเห็นแก่หน้าประเทศไทยหน่อย รับไว้ก่อนเหอะ ลองดูสักตั้ง ทำงานมานานขนาดนี้แล้ว ทำได้ทำไม่ได้เอาไว้เด็กมาถึงตัวแล้วค่อยทำความเข้าใจให้ตรงกันว่าวิชาที่จะเรียนนะมันอะไรกัน  ที่เรียกเด็กเพราะเทียบอายุแล้วเธอเป็นรุ่นเดียวกับลูกสาว

อ่านต่อ »

หลังจากครูออตตรวจการบ้าน  ก็ถึงคิวพี่ตึ๋ง พี่ตึ๋งเข้ามาแลกเปลี่ยนเรื่องเทคโนโลยีด้านไอทีเล็กน้อยแล้วโยนไมค์ให้อาจารย์โสรีช์ว่าต่อ อาจารย์รับไมค์แล้วกลับส่งต่อให้ฉัน ฉันหันหน้าไปมองอาจารย์เป็นเชิงถาม จะให้พูดจริงอ่ะ ตัดสินใจรับไมค์แล้วพาตัวลงไปนั่งลงข้างหน้าน้องๆกลุ่มมกรา

อ่านต่อ »

ก่อนเข้าห้องเรียนของครูออตเล็กน้อย แม่หวีก็กลับมาถึงสวนป่าพอดี  แม่หวีเลื่อนการเดินทางให้ฉันสำเร็จสมคำว่า “แม่หวีซะอย่าง” ที่พ่อครูชมค่ะ เห็นเวลาที่เลื่อนเดินทางแล้วร้องโอ้โหในใจ ตีหนึ่งเชียวรึ เวลานี้ดึกโขจนรบกวนคนไปส่งมากไปหรือเปล่าเริ่มไม่สบายใจ

อ่านต่อ »

มื้อเที่ยงที่เลื่อนเวลาเป็นบ่ายคล้อยมากๆ ไม่ได้ทำให้ศิษย์น้อยในกลุ่มมกราพากันหิว(มากนัก) เห็นหลายๆคนเพลินตาเพลินใจกับฝีมือตำส้มของตัวเองโดยมีน้องครูอาราม มีป้าหวานเป็นพี่เลี้ยงเฮฮา ตำมั่วตำซั่วตำอะไรก็ลองรสกันไป  กี่ครกกี่ครกก็หมดในไม่ช้าเมื่อได้ไก่ทอดอร่อยๆร้อนๆของน้าและป้านายมาเป็นเครื่องเคียง ไก่ทอดป้านายอร่อยที่ซู๊ด

อ่านต่อ »