หมอเจ๊เรียนโลก

วันนี้ฟ้ายังสว่าง ฝนตั้งเค้าว่าจะตกแต่ยังไม่ตก ฉันจึงตัดสินใจเดินกลับบ้าน ให้โอกาสตัวเองได้เคลื่อนไหวร่างกายเพิ่มในชีวิตประจำวันอีกวันหนึ่ง เพื่อให้สุขภาพที่เริ่มเปลี่ยนผ่านตามวัยยังเอาอยู่

ระยะทางระหว่างที่ทำงานกับบ้านไม่ไกล เดินทอดน่องหน่อยไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้าน  เดินเร็วหน่อยก็ไม่เกินยี่สิบนาที
อ่านต่อ »

เดือนกว่าแล้วที่ไม่ได้เขียนบันทึก วันนี้มีเรื่องอยากเขียนขึ้นมาก็เลยเขียน เอะใจกับความแก่ของตัวเองขึ้นมานั่นแหละน่า ทั้งๆที่ทุกเวลาส่องกระจกแล้วไรผมขาวที่เห็นบอกโต้งๆว่าแก่แล้วนา ก็ยังอดไม่ได้ที่จะพรรณนาเรื่องมัน อ่านต่อ »

ในช่วงกว่าสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ให้เวลาไปกับหนังแอ๊คชั่นที่มาในรูปของการทำงานแบบสายลับหลายเรื่อง เรื่องหลักๆที่ดูก็เป็น เจมส์บอน 007  เมื่อคืนก็ไปดูหนังกับลูกสาว เป็นหนังแอ๊คชั่นทำนองเดียวกันอีกนั่นแหละ เรื่อง Mission Impossible 4

ระหว่างดูก็สัมผัสว่าหนังทำนองนี้ขายฝัน แต่ละซีนที่ผ่านตาในหนังสะท้อนความสำคัญของการมีรหัสและการถอดรหัส  ชวนให้ย้อนรำลึกไปถึงช่วงเวลาที่เผชิญกับความงอม ที่อารมณ์ในแต่ละวันแปรปรวนหลายหลากรสไปโน่นเลย แปลกจริง อ่านต่อ »

ในช่วงเวลาที่คนกรุง คนภาคกลางงอมจากน้ำท่วม  งอมจากเหตุการณ์ธรรมชาติที่เปลี่ยนแปรกระทันหัน  ความงอมก็เข้ามาครอบครองตนไปด้วย
อ่านต่อ »

ไม่รู้จักเจ้าคราบสีขาวที่เห็นเจนตา รู้แต่ว่าคราบที่เห็นหนานั้นเป็นความเข้มข้นของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง เห็นแล้วขัดตาคนรักความสะอาด

จะรังเกียจมันก็ควรรู้จักคุณสมบัติ มันกันหน่อย ชวนมารู้จักความเข้ากันได้ที่ทำให้สรุปว่ามันเป็นจุลินทรีย์แน่แล้ว เพื่อเปิดมุมมองเชิงบวกเกี่ยวกับมัน
อ่านต่อ »