ชวนให้นึกถึงบ้านเราแฮะ
วันนี้เพื่อนๆตื่นกันแต่เช้า เมื่อฉันกับน้องหมอมมาที่ห้องอาหารเช้าเพื่อนๆหลายคนอิ่มท้องกันแล้ว อาหารเช้านี้เป็นเมนูเดียวกับเมื่อวานเป็นส่วนใหญ่ ฉันจึงไม่โอ้เอ้เลือกมากินจนได้เวลาที่ถูกตามขึ้นรถ
วันนี้เพื่อนๆตื่นกันแต่เช้า เมื่อฉันกับน้องหมอมมาที่ห้องอาหารเช้าเพื่อนๆหลายคนอิ่มท้องกันแล้ว อาหารเช้านี้เป็นเมนูเดียวกับเมื่อวานเป็นส่วนใหญ่ ฉันจึงไม่โอ้เอ้เลือกมากินจนได้เวลาที่ถูกตามขึ้นรถ
เมื่อพวกเราเดินทางกันไปยังจุดหมาย ปรากฏว่าถนนสายที่ร้านอาหารนี้ตั้งอยู่รถบัสไม่สามารถเข้าไปจอดได้ รถจึงต้องจอดให้ลงกันที่อีกถนนหนึ่งแล้วลงเดินกันไป
ตั้งแต่สัมผัสโกลกาตามาตั้งแต่เช้า ก็เห็นความแตกต่างในอินเดียว่ามีหลายมุมทีเดียว เชื้อชาติ ชนชั้น วัฒนธรรม เผ่าพันธุ์ ภูมิประเทศไม่มีเหมือนแบบพิมพ์เดียวกันให้เห็นเลย ส่วนภาษาพูดนั้นแน่ๆ ตลอดเช้าถึงบ่ายของวันนี้ได้ยิน ๒ ภาษาหลักแล้ว (ฮินดี อังกฤษ) ซึ่งก็เป็นเพียง ๒ ในกว่า ๒๐๐ ภาษาที่คนอินเดียใช้กันอยู่
กินข้าวอิ่มกันแล้ว พวกเราก็เดินทางไปดูงานต่อ สถานที่ถัดไปตามโปรแกรมไกด์เรียกว่า “วังหินอ่อน Marble Palace” ฟังแล้วเหมือนกับเป็นสมบัติของราชวงศ์เลยนะคะ ตามมาค่ะ ตามไปดูงานด้วยกัน
อินเดียมีชาวมุสลิมอาศัยอยู่เป็นอันดับสองรองลงมาจากฮินดู คำนวณจำนวนแล้วความหนาแน่นของคนก็น่าจะเยอะพอดู เมื่อรถแล่นไปยังภัตตาคารอาหารจีน เส้นทางที่วิ่งผ่านมีการจราจรหนาแน่น ระหว่างเหลียวมองหาสถาปัตยกรรมที่บ่งบอกความเป็นมุสลิมบนสองข้างทาง พี่โต (วีระ จงไพศาล) ผู้มาจากภาคประชาสังคมจากจังหวัดตราดก็ส่งเสียงอุทานและชี้มือไปที่ของสิ่งหนึ่ง อ่านต่อ »