หลังจากอินเดียเป็นอิสระจากอังกฤษ การปรับตัวหลายเรื่องได้เกิดขึ้น เรื่องหนึ่งที่หนีไม่พ้นก็คือปรับไม่ให้ประเทศตนกลับไปสู่สถานภาพความไม่เป็นเอกราชอีกครั้ง ฉันเชื่อว่าคนอินเดียยุคก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ขมขื่นกับการตกเป็นอาณานิคมอยู่มากทีเดียว อ่านต่อ »
ก่อนที่จะเล่าเรื่องที่สถานทูตต่อ ขอย้อนมาเล่าเรื่องการแลกเปลี่ยนที่ IPCS เพิ่มอีกหน่อยเกี่ยวกับกระบวนการเรียนรู้ของพวกเรา ๔ส.๒ ก่อนเริ่มการเรียนรู้ ประสบการณ์ที่โกลกาตาก็ถูกถอดบทเรียนนำมาใช้ซ้ำ เราขอตกลงกับเจ้าบ้านว่าขอให้ ๑-๒ คนในพวกเราเป็นล่ามช่วยแปล และคนที่ได้รับมอบหมายจากพวกเราก็ไม่พ้นคุณเซี้ย อีกคนที่ช่วยพวกเราทำหน้าที่ล่ามก็เป็นพี่โจ และเมื่อพี่โจทำหน้าที่ไปสักระยะหนึ่ง ก็เปลี่ยนคิวมาเป็นคุณต้นไม้ (สุชาติ ชยางกูร)
อ่านต่อ »
ก่อนงานหลักที่ตั้งใจมาทำกันเป็นงานแรกที่เดลีสิ้นสุดลง ท่านทูตได้แยกตัวจากกลุ่มของเรากลับก่อน มารู้ทีหลังว่าที่ท่านแยกตัวกลับก่อนเพราะมีพวกเราไม่สบายแล้วท่านพาตัวกลับไปพักผ่อนรอที่สถานทูต แล้วท่านจึงเดินทางต่อไปปฏิบัติภารกิจของท่าน ขอบคุณแทนเพื่อนๆนะคะท่าน
ไม่ได้เล่าว่าที่ซึ่งได้พบท่านทูตพลเดช วรฉัตรเป็นครั้งแรกเป็นที่ไหน ที่นั่นเขาเรียกว่า IPCS มีชื่อเต็มว่า Institute of Peace and Conflict Studies มาเยี่ยมที่นี่แล้วรู้สึกทึ่งไม่น้อย เมื่อมารู้ทีหลังว่าที่นี่เป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยที่ชื่อ Jadavpur ชื่อนี้คุ้นๆนะลองนึกดู ที่ทึ่งก็ตรงที่อินเดียใหญ่โตขนาดอนุทวีปเลยนะ แต่สถาบันนี้จึงสามารถทำงานแบบผู้เชี่ยวชาญอย่างที่เห็นได้ทั้งๆที่ขนาดไม่ใหญ่โตเลย ทำได้ยังไงหนอ น่าสนใจการบริหารองค์กรของเขาเนอะ
ระหว่างรอให้ผู้เชี่ยวชาญมากันครบ พวกเราก็มีการเล่นเก้าอี้ดนตรีสลับเก้าอี้กันหลายรอบ จนกระทั่งมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องด้วย ไม่รู้ว่าเป็นใครหรอก จนกระทั่งการสานเสวนาอย่างเป็นทางการเริ่มขึ้น ลุงเอกแนะนำว่าชายดังกล่าวคือ ท่านทูตพลเดช วรฉัตร พอได้ยินชื่อฉันหูผึ่งเลยเชียว คุ้นๆว่าเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน นึกไปนึกมาก็อ้อ…เคยผ่านตาเห็นท่านใน G2K นี่เอง