ทรมานทัวร์..
วันก่อนไปซื้อตั๋วรถเข้ากรุงเทพฯ
เต็มหมดทุกเที่ยว ทุกบริษัทในวันที่ต้องการ
ตัดสินใจลองลุ้นบริษัทสุดท้าย ชาญทัวร์
เหลือที่เดียวเป็นที่นอน ฟังดังนั้นก็เอา
ไม่ได้คิดว่า ที่ว่านอนนั้นเป็นอย่างไร คิดเอาว่า เก้าอี้ทุกตัวก็นอนทั้งนั้นแหละ
มีตั๋วในกระเป๋าอุ่นใจแม้ว่าไม่ได้บริษัทที่เรานั่งประจำ และเป็นสมาชิกก็ตาม เพราะงานรออยู่…
วันนี้เราไปที่รถแต่ไก่โห่ เพราะมีของพะรุงพะรัง ยังกะแรงงานกลับไปทำงานช่วงสงกรานต์งั้นแหละ
กระเป๋าเสื้อผ้า 1 ใบใหญ่ กระเป๋าเอกสารอย่างเดียว 1 ใบใหญ่ เป้คอมที่ใส่หนังสือไว้อ่านและที่เขียนหนังสือเผื่อจะเขียนอะไร 1 ใบ กระเป๋าใส่มะม่วง 1 ใบ กระเป๋าใส่ข้าวโพด 1 ใบ น้ำพริกขอนแก่นแสนอร่อย 1 กล่อง โฮย…..นี่แบกคนเดียวนะเนี่ย…..
ข้าวโพดน่ะ น้องๆเอามาฝากจากเชียงรายเชียว ทิ้งไว้บ้านขอนแก่นก็ไม่มีใครกิน
มะม่วงก็เหมือนกันต้นที่บ้าน ทิ้งไว้เดี๋ยวแมลงวันทองผูกขาดกินหมด ผู้ช่วยแม่บ้านก็สอยกินหมด เราเจ้าของบ้านตะรอนๆไปทั่วไม่ได้กิน ก็เลยให้สอยขนลงกรุงเทพฯดีกว่า
ส่วนน้ำพริกนั้น คนใต้มาอยู่อีสาน เอาสูตรน้ำพริกปลาทูมาผลิตขายดีจนออกจากราชการมาตั้งร้านผลิตน้ำพริกขายอย่างเดียว ขายมานับสิบปีแล้ว ของเขาดีจริงๆ ใครอยากชิมก็บอกมา อิอิ
ของมากมายเราก็รีบไปก่อนเวลาเผื่อจะได้เอาของใส่ที่เก็บไว้ก่อนคนอื่นๆ และเราจะได้ขึ้นไปนั่งสบายๆ สมใจครับ เราเป็นเจ้าแรก รถสองชั้น เขาบอกเป็น S class ดีที่สุดของชาญทัวร์ เรายื่นตั๋วให้พนักงาน แหม เธอก็คะ ขา ไพเราะเชียว แต่เป็นแต๋ว…. เธอชี้ว่า ที่นอนของป๋าพิเศษอยู่ตรงนั้น….ชั้นล่าง ส่วนหน้า…..
ผมเห็นแล้วจะเป็นลม กูซวยละหวาคราวนี้… ก็พิเศษจริงๆมันไม่ใช่ที่นั่งหย่อนเท้าได้สบายๆจะนอนก็เอนพนักพิงลงไป เหมือนที่เราเห็นน่ะซี มันเป็นที่นอนจริงๆ ไม่สามารถห้อยขาได้ ขึ้นไปนั่งแล้วต้องยกขาเหยียดตรง…ตายละกู นี่จะกึ่งนั่งกึ่งนอนแบบนี้ไปถึง 6-7 ชั่วโมงหรือนี่
ป๋า…ที่นั่งเต็มหมดค่ะ ไม่มีที่นั่งเหลือเลยค่ะ…พนักงานแต๋วคนนั้นยืนยัน….. สามวันมาแล้วต้องวิ่งอ้อมไปทางชัยภูมิ เพราะถนนสายปกติ ขอนแก่น โคราช สระบุรีนั้นแน่นเอียดยาวเป็นร้อยกิโล…แต่วันนี้คงเบาลงแล้ว จะใช้เส้นทางปกติ ไม่ไปทางชัยภูมิแล้ว แต่ก็เผื่อเหลือเผื่อขาดไว้อีก 1 ชั่วโมงค่ะ… พนักงานแต๋ว อธิบายชัดเจน
แล้วก็เชิญเราขึ้นแท่นบรรทม…
โฮ…. เป็นการนั่งรถชั้นหนึ่งที่ทรมานที่สุด เพราะไม่ทราบมาก่อนว่ามีที่นั่งแบบนี้
ทราบภายหลังว่าเป็นที่นอนสำหรับพนักงานขับรถที่เขาเปลี่ยนกลางทาง เมื่อเปลี่ยนแล้วก็มานอนพัก ช่วงนี้ทำเงิน เอามาขายซะเลย เราไม่รู้เรื่องดันซื้อมาได้…..
พ่อเจ้าประคุณเอ้ย ไม่ได้นอนซักกะนิด กึ่งนั่งกึ่งนอนบิดไปมาอยู่บนนั้นแหละ…จนถึงกรุงเทพฯ… นี่คิดว่าหากใช้เวลาอีกชั่วโมง ผมคงอาละวาดแน่ เพราะบิดไปบิดมามันก็ไม่ลงตัวซักทีน่ะซี ปวดแข้งขาไปหมด…อิอิ โสน้าน่า….
เข็ดจริงๆให้มดแดงกัดซิเอ้า…
(รูปน่ะ ไม่เกี่ยวกับเรื่องนะ เอามาใส่เฉยๆ เดี๋ยวจอมป่วยแซวอีก.. อิอิ)
« « Prev : กระต๊อบ..
Next : ศรัทธาของเมียนมาร์ต่อสิ่งเหนือธรรมชาติ » »
6 ความคิดเห็น
ช่วงสงกรานต์ เดินทางถึงที่หมายโดยปลอดภัยก็ถือว่าโชคดีแล้วนะครับพี่
ใช่แล้ว คอน ตั้งแต่เข้าที่นั่งไม่มีโอกาสเห็นเดือนตะวัน เล่นคอมก็ไม่สนุก ความจริงเขาดีกว่า นครชัยแอร์ตรงที่มี wifi บริการ มีปลั๊กเสียบไฟบริการแจกน้ำแจกขนม ข้าว มีเกมส์ มีหนังให้ดู ดีกว่านครชัยแอร์ตรงที่เอาคอมเรามาทำงานได้ แต่ไม่มีพนัก หรือที่วางคอม และบังเอิญวันนั้น wifi เสีย ผมก็ใช้ แอร์การ?ดอยู่พักหนึ่ง มันเมื่อย เลยทำอะไรไม่ได้มาก อิอิ
อ่านแล้วขำก็ขำ สงสารก็สงสาร..อิอิอิ
อิอิ น้องอึ่ง ความจริงที่นั่งปกติเขาใช้ได้นะครับ แต่ที่นั่งพิเศษนี่ซิ เขาไม่น่าจะขายเลย หลอกผู้โดยสารมากกว่า แค่นั่งปกติตั้งหลายชั่วโมงก็แย่แล้วนา..นี่มากึ่งนั่งกึ่งนอน โอย จะบ้าตาย…อิอิ น้องครูอึ่ง..เข็ดลาบ เอ้ย เข็ดหลาบจริงๆ…
เข้าใจเลยค่ะว่าว่าเป็นอย่างไร เคยใช้บริการ 5555
…ครั้งนั่งจาก ขก. >> กท. นั่นดีค่ะ เพราะเราได้ที่นั่งตามปกติ (ดูหนังจบ 4 เรื่อง)
…ครั้งนั่งจาก กท. >> ขก. เค้าไม่แจ้งเราว่าไม่ได้ที่นั่ง ปกตินะ ยังประสงค์เดินทางมั๊ย พอไปขึ้นรถ นั่งข้างคนขับเลยค่ะ กับน้องอีกคนนั่ง โห..วีไอพี (รู้สึกเหมือนโดนหลอก ) ก็เราอยากกลับบ้านอ่ะเนอะ
…อารมณ์ประมาณเหมือนสมัยนั่งรถทัวร์ สายกรุงเทพ-บ้านแพง (ขึ้นที่ขอนแก่น ตอนตี 2 ครึ่ง ทุกวันจันทร์) ได้ที่นั่งข้างคนขับประจำ (แต่ไม่รู้สึกโดนหลอก เพราะเราขึ้นรถผ่าน)
ปกติก็ใช้บริการนครชัยฯ
ห้า ห้า ห้า mytomtam หัวอกเดียวกันนะ เข็ดจริงๆ ให้ดิ้นตายซิเอ้า ไม่เอาอีกแล้ว ต่อไปคงถามละเอียดยิบอินซอยไปเลบ นึกแล้วยังปวดเมื่อยอยู่เลยเนี๊ยะ