ไม่น่าเชื่อว่าเรียนผ่านไปเดือนกว่าแล้ว เมื่อมีเวลาเหลือไว้ทำอะไรที่ชอบไม่มากท่านรู้สึกอย่างฉันมั๊ยค่ะว่าเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ วันนี้ขอมาเล่าเรื่องราวที่ได้เรียนในหลักสูตร สสสส.๒ เมื่อวันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๕๓ ต่อค่ะ
ครบรอบอีกสัปดาห์แล้วกับการเรียนร่วมในหลักสูตร สสสส.๒ ไม่รู้มาก่อนว่าวันนี้ใครจะมาสอน จนกระทั่งผู้สอนปรากฏกายขึ้น เช่นเคยที่ต้องมีนักเรียนเป็นตัวแทนกล่าวแนะนำวิทยากรและเชื้อเชิญท่านขึ้นสู่เวทีเพื่อแบ่งปันความรู้ คราวนี้เป็นคิวของผู้อยู่ในช่วงหมายเลขถัดไปจากกลุ่มของฉัน
หลังจากครูออตตรวจการบ้าน ก็ถึงคิวพี่ตึ๋ง พี่ตึ๋งเข้ามาแลกเปลี่ยนเรื่องเทคโนโลยีด้านไอทีเล็กน้อยแล้วโยนไมค์ให้อาจารย์โสรีช์ว่าต่อ อาจารย์รับไมค์แล้วกลับส่งต่อให้ฉัน ฉันหันหน้าไปมองอาจารย์เป็นเชิงถาม จะให้พูดจริงอ่ะ ตัดสินใจรับไมค์แล้วพาตัวลงไปนั่งลงข้างหน้าน้องๆกลุ่มมกรา
ก่อนเข้าห้องเรียนของครูออตเล็กน้อย แม่หวีก็กลับมาถึงสวนป่าพอดี แม่หวีเลื่อนการเดินทางให้ฉันสำเร็จสมคำว่า “แม่หวีซะอย่าง” ที่พ่อครูชมค่ะ เห็นเวลาที่เลื่อนเดินทางแล้วร้องโอ้โหในใจ ตีหนึ่งเชียวรึ เวลานี้ดึกโขจนรบกวนคนไปส่งมากไปหรือเปล่าเริ่มไม่สบายใจ
มื้อเที่ยงที่เลื่อนเวลาเป็นบ่ายคล้อยมากๆ ไม่ได้ทำให้ศิษย์น้อยในกลุ่มมกราพากันหิว(มากนัก) เห็นหลายๆคนเพลินตาเพลินใจกับฝีมือตำส้มของตัวเองโดยมีน้องครูอาราม มีป้าหวานเป็นพี่เลี้ยงเฮฮา ตำมั่วตำซั่วตำอะไรก็ลองรสกันไป กี่ครกกี่ครกก็หมดในไม่ช้าเมื่อได้ไก่ทอดอร่อยๆร้อนๆของน้าและป้านายมาเป็นเครื่องเคียง ไก่ทอดป้านายอร่อยที่ซู๊ด