ชีวิตหนึ่งที่ถือกำเนิดมามีเรื่องราวแห่งอดีตมากหลายที่ผู้คนได้พบเจอและเรียนรู้ ใครบ้างเล่าที่เคยคิดได้ว่าชีวิตที่กำลังดำเนินอยู่ของตนเป็นผลพวงของการเรียนรู้นับแต่ถือกำเนิดจนเติบใหญ่จำเริญวัย จะมีใครสักกี่คนที่จำได้ว่ามีผู้คนสักเท่าไรที่ผ่านเข้ามาเป็นครูให้กับตนแล้วจากไป อ่านต่อ »
วันแรกที่ไปเหยียบสวนป่า ณ เวทีตีแตกอีสาน ตาก็เหลือบไปเห็นราวที่พาดวางไว้เรียงรายอยู่มุมหนึ่งของสวนป่า เป็นผ้าไทยที่น้องนายออตนำมานะเอง สีสันของผ้าเป็นโทนสีขรึมๆ มีเสื้อที่ตัดสำเร็จรูปมาด้วย อากาศสวนป่าในวันนั้น ช่างท้าทายการสวมใส่ผ้าไทยยิ่งนักว่า ระหว่างใยผ้าสมัยใหม่กับผ้าทอมือที่เป็นผ้าไทยนั้น อย่างไหนใส่สบายกว่ากัน อ่านต่อ »
วันแรกที่เหยียบเมืองบุรีรัมย์ ก็ได้ยินข่าวจากอุ๊ยว่า คนในสวนป่ากำลังมีกิจกรรมร่วมกันแบบครอบครัวและรู้สึกดีจัง ฟังแล้วเสียดายที่ฉันไม่มีโอกาสได้ร่วมอยู่ในบรรยากาศนั้น แล้วยังรู้สึกว่าทำให้น้องฑูรและน้องแอ๊ดไม่มีโอกาสอีกด้วยยังไงเชียว แต่มันผ่านไปแล้วนี่นา ก็ ณ เวลาที่เดินทางมาถึงนั้น เป็นเวลาที่ควรดูแลกันและกันของคนอยู่ใกล้กันซะมากกว่า คนไกลกว่ามาพบเจอกันพรุ่งนี้ก็ยังไม่สาย อ่านต่อ »
เมื่อคนกระบี่ที่เคยรู้จักกับชาวเฮฮาศาสตร์รู้ว่าจะมีเฮฮาศาสตร์ที่กระบี่ ก็มีคำถามกลับมาบอกให้รู้ว่า พวกเขาดีใจที่จะได้เจอกับชาวเฮฮาศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง คำถามนั้นก็คือ เขาจะมากันเมื่อไรหรือ ฉันก็ได้แต่ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ แม้จะประกาศไว้แล้วว่าเฮฮาศาสตร์ที่กระบี่จะเป็นช่วง 4-6 เมษายน 2552 อันเป็นเวลาที่ถ้าจะจัดจะเหมาะสำหรับเอื้อให้เด็กๆชาวเฮฯได้มาร่วมด้วยได้ อ่านต่อ »
เมื่อเรื่องราวการมาเยือนสวนป่าของฉันเข้าหูคนกระบี่ครั้งแล้วครั้งเล่า มีคนสงสัยว่ามีอะไรที่ทำให้ฉันมาสวนป่าบ่อยๆ ในครั้งนี้ก็เช่นกัน มีคำถามอยู่ในใจคนหลายๆคน และการที่ฉันได้ไฟเขียวจากหน่วยงานให้ฉันมาสวนป่าได้นั้น ฉันก็เชื่อว่ามันมีบางอย่างที่ควรเรียนรู้ แต่ถ้าถามว่าฉันอยากรู้รึไม่ ขอตอบว่า ไม่อยากรู้หรอก อ่านต่อ »
