หมอเจ๊เรียนโลก

เมื่อคนกระบี่ที่เคยรู้จักกับชาวเฮฮาศาสตร์รู้ว่าจะมีเฮฮาศาสตร์ที่กระบี่ ก็มีคำถามกลับมาบอกให้รู้ว่า พวกเขาดีใจที่จะได้เจอกับชาวเฮฮาศาสตร์อีกครั้งหนึ่ง คำถามนั้นก็คือ เขาจะมากันเมื่อไรหรือ ฉันก็ได้แต่ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ แม้จะประกาศไว้แล้วว่าเฮฮาศาสตร์ที่กระบี่จะเป็นช่วง 4-6 เมษายน 2552 อันเป็นเวลาที่ถ้าจะจัดจะเหมาะสำหรับเอื้อให้เด็กๆชาวเฮฯได้มาร่วมด้วยได้

ไปๆมาๆความแน่นอนก็ดูเหมือนจะไม่แน่นอนว่า เฮฮาศาสตร์ที่กระบี่จะมีรึไม่ จนกระทั่งเวลาใกล้เดือนเมษายนคลืบคลานเข้ามาหาอย่างช้าๆ  ก็มีคนตอบรับว่าช่วงเวลาที่เสนอไว้นะได้เลย แล้วก็มีคนที่ตัดสินใจเฉียบขาดจัดการตัวเองก่อนเลยในการเตรียมการมาร่วมงานเฮฯที่กระบี่  แต่แล้วฉันก็รู้สึกถึงความใจหายใจคว่ำของคนที่ตัดสินใจเร็วว่า จะเผชิญกับคำถามว่าเอายังไงดีละตู เหมือนกับฉันแน่นอนเมื่อมีชาวเฮฮาศาสตร์หลายคนที่เคยตอบรับเรื่องเวลาเอาไว้บอกกล่าวต่อรองฉันมาว่า “ขอให้เลื่อนวัน”  แล้วจะเป็นวันไหนก็ไม่เสนอซะด้วยซิ

ฉันรู้ว่าความใจหายใจคว่ำนั้นจะเกิดขึ้นเมื่อฉันเข้าไปทำการปรึกษาจากเธอว่า วันเวลาของการจัดเฮฮาศาสตร์ที่กระบี่ต้องเลื่อน เธอจะว่าอย่างไร ณ เวลาที่เข้าไปทำการปรึกษา

ฉันรู้ดีว่า คนที่รับรู้เรื่องราวที่กระทบกับตัวเองอย่างนี้ ย่อมเกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างในใจขึ้นต่อตัวฉัน เพราะเธอก็สื่อสารมาแล้วว่า ขอให้ฉันอย่าเลื่อนวัน  แต่ทำอย่างไรได้เล่าในเมื่อการที่คนในเฮฮาศาสตร์จะไปกระบี่รึไม่ วันไหนนั้น  ฉันมิใช่ผู้ตัดสินใจ ฉันทำได้แค่เป็นแค่ผู้ทำให้เฮฮาศาสตร์ที่กระบี่ดำเนินไปได้ตามวาระที่คนส่วนใหญ่ในกลุ่มเฮฯพร้อมที่จะใช้กระบี่เป็นสถานที่พบกันเท่านั้น  ในวาระที่มีการส่งข่าวให้รับรู้เรื่องราวของการเตรียมการเรื่องเฮฮาศาสตร์ 8 ฉันจึงตัดสินใจวางแผนการง่ายๆแค่รองรับเป้าหมายว่า มีชาวเฮฮาศาสตร์จำนวนหนึ่งจะมากระบี่ และใช้เวลาอยู่ที่กระบี่ในช่วง 31 มีค.-6 เมษายน ส่วนใครจะอยู่นานเท่าไร ช่วงเวลาไหนบ้าง คงเป็นเรื่องราวที่วางแผนขั้นต่อไป 

เพื่อให้การดำเนินต่อไปเป็นไปได้และชัดเจนพอสำหรับการเตรียมการที่จะต้องดำเนินต่อสำหรับชาวกระบี่ที่เกี่ยวข้องอีกทั้งสำหรับการตัดสินใจที่มีต่อเงื่อนไขของตนเอง และเพื่ออะไรๆอีกหลายแง่มุมในการดูแลชาวเฮฮาศาสตร์ที่จะมากระบี่  ฉันจึงตัดสินใจว่าการจัดการในคราวนี้ควรยืดหยุ่นไม่ตกอยู่ภายใต้เงื่อนไขติดล๊อคเรื่องเวลา

แต่เพื่อให้ชาวเฮฮาศาสตร์ได้ลงมือเรื่องการตัดสินใจร่วมก็มีความจำเป็นสำหรับการทำให้เกิดข้อตกลงร่วมกันเรื่องเวลา และมีเงื่อนไขของตนเองที่บังเอิญไปทำให้คนอื่นติดล็อคการตัดสินใจของตนเอง  ด้วยรู้สึกถึงความเป็นญาติกัน ฉันจึงเริ่มก่อนในการทำความกระจ่างในเรื่องนี้  เป็นการเริ่มก่อนด้วยความรู้สึกที่อยากจะช่วยให้เกิดการตัดสินใจที่เหมาะควรระหว่างญาติกัน ด้วยความรู้สึกว่าความเป็นกัลยาณมิตรระหว่างกันควรเป็นได้เป็นน้ำหล่อเลี้ยงดูแลกันดั่งเช่นน้ำอมฤตที่ชุ่มฉ่ำมากกว่าเป็นน้ำหวานเมื่อสัมผัสแต่ก็กลับกลายเป็นขมขื่นต่อกัน และฉันก็ทำให้มันเกิดขึ้นได้ เมื่อเคี่ยวเข็ญพ่อครูให้เปิดวงสนทนาปรึกษาหารือกัน แล้วก็มีคำตอบร่วมกันออกมาว่า ใครบ้างจะมาเฮฮาศาสตร์กระบี่ และช่วงเวลาเฮฮาศาสตร์กระบี่คือ 4-6 เมษายน 

และแล้วต่อมาเมื่อชาวเฮฮาศาสตร์แยกย้ายกันกลับสู่ถิ่นฐานของตน ในขณะที่ฉันยังวนเวียนอยู่ที่กรุงเทพฯ พ่อครูก็บอกกับฉันว่า จะเลื่อนวันจัดเฮฮาศาสตร์ที่กระบี่ขึ้นมาได้รึไม่ เพราะว่าพ่อครูติดงานวันที่ 4 เมษายน และชาวเฮฮาศาสตร์หลายคนที่อยู่กรุงเทพฯก็ติดงาน ข้อเสนอคือให้เลื่อนขึ้นมาเป็น 31 มีนาคม - 3 เมษายน 

อย่างที่บอกเล่าว่า ฉันเตรียมตัวรับเฮฮาศาสตร์กระบี่ในครั้งนี้ภายใต้ความยืดหยุ่นที่ไม่ติดล็อคเรื่องเวลา ฉันจึงรับโจทย์จากพ่อครูมาสอบถามชาวเฮฯหลายคนที่ฉันส่งข่าวเรื่องเวลาไปแล้ว ว่าจะเลื่อนขึ้นมาเป็นเวลาตามที่พ่อครูปรารถนาได้รึไม่ เมื่อทุกคนตอบว่าได้ และด้วยฉันถือว่าเวทีเฮฮาศาสตร์นั้นเป็นเรื่องของสมาชิกในกลุ่มเฮฯมิใช่เวทีของตัวฉัน ฉันจึงแจ้งพ่อครูว่า ฉันโอเคกับเวลาที่ขอเลื่อน ป้าจุ๋มจึงรับหน้าที่ส่งข่าวให้ทุกคนรู้ผ่านลานเจ๊าะแจ๊ะ

พี่ชายที่รักอย่างพี่ตึ๋งมักแซวฉันเสมอในเรื่องเรียนรู้อะไร ถ้าถามว่าคราวนี้ ฉันได้เรียนรู้อะไรจากการมาร่วมตีแตกอีสาน ฉันขอบอกว่า ฉันได้เรียนรู้ว่า “ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน”  การที่จะอยู่กับมันได้อย่างมีความสุขได้ในยามที่ไม่ได้อยู่กับตัวเองเท่านั้น ทำได้โดยการหน่วงตัวเองให้ช้าไว้ ใคร่ครวญ ไตร่ตรอง รับรู้ว่าเรื่องที่พึงตัดสินใจ แขวนเวลาตัดสินใจไว้ก่อน แขวนการตัดสินใจไว้ก่อน ใคร่ครวญเวลาที่พึงตัดสินใจ และลงมือตัดสินใจเมื่อเวลาที่ต้องตัดสินใจมาถึง

ฉันว่านี่คือสมรรถนะที่สำคัญที่จะนำผู้คนไปสู่การเผชิญกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงต่อหน้าได้อย่างไม่หวั่นไหว ที่ฉันได้ฝึกตัวเองอีกบทค่ะ

« « Prev : ตีแตกสวนป่า(1)-ออกนอกกรอบ

Next : ตีแตกสวนป่า(3)-เรียนรู้ » »