หากมีเวลาว่าง ฉันชอบที่จะกลับไปอ่านบันทึกที่ตัวเองเขียนขึ้นค่ะ เวลาที่ไปอ่านรู้สึกดีตรงที่เหมือนได้ดูหนังที่ตัวเองเป็นทั้งผู้กำกับและมองเห็นตัวเองในฐานะตัวละครที่โลดแล่นไปบนแผ่นฟิล์มยังไงยังงั้น เวลาอ่านในบางครั้งมีเอ๋อนะค่ะ กับความเป็นตัวเอง ณ เวลานั้น อ่านต่อ »
ใหญ่เริ่มต้นกิจกรรมวันนี้ด้วยโจทย์ว่า สมมติว่าตัวเองขึ้นไปยืนบนยอดเขาสูง มองลงมาในเวทีการเรียนรู้ที่ผ่านมาแล้ว 4 วัน รวมทั้งหลังจากผ่านเมื่อคืนไปแล้ว มีอะไรได้เรียนรู้บ้าง ก่อนที่จะเล่าเรื่องของตัวเองออกมา ผู้เข้าร่วมแต่ละคนมีพฤติกรรมที่แปลกไปตรงที่ล้วนมีการใคร่ครวญก่อนพูดทุกคน มันคือการฝึกการคิดวิเคราะห์ด้วยวิธีธรรมชาติค่ะ นี่แหละค่ะที่ฉันคิดว่าเป็นเรื่องดีๆของ KM ที่บรรดาครูทั้งหลายน่าจะนำไปใช้ให้คล่องแคล่ว มันเป็นลูกเล่นที่ดีมากในการทำให้เกิดการเรียนที่สนุกค่ะ
ในบันทึกก่อนหน้า ได้บันทึกเรื่องของวาระของผู้เข้าร่วม และการนำพาเอาไว้ ก่อนเล่าต่อถึงกิจกรรมของวันนี้ ขอกล่าวถึงมันไว้สักหน่อยถึงความหมายที่ต้องการสื่อตามความเข้าใจของฉัน ขอเปรียบเทียบเพื่อให้จินตนาการได้แล้วกัน ในมุมมองของฉันการนำพานั้นเปรียบเสมือนการนำทางของนายพรานเวลาที่ผู้คนจะเดินเข้าป่า ที่หากขาดนายพรานแล้ว จะไม่มีทางเดินทางไปในทิศแห่งการเรียนรู้ได้เลย การนำพายังเปรียบเสมือนการเป็นไกด์ผู้นำไปสู่ประตูลับเพื่อให้ผู้เข้าชมสวนเข้าไปยังสวนได้ถูกตำแหน่งแห่งที่ที่ตนควรเรียนรู้ วาระของผู้เข้าร่วมนั้นหมายถึงเมื่อเดินเข้าสู่ป่าและรู้ทิศทางแล้ว นายพรานก็จะปล่อยให้เดินท่องเที่ยวเก็บเกี่ยวความรู้ที่เพรียกหาอยู่ในใจด้วยตนเอง โดยนายพรานยังดูแลและร่วมทางเรียนรู้ไปด้วยกัน เป็นวาระที่เมื่อเข้าสู่สวนแล้ว ผู้เข้าชมสวนจะรู้เองว่าจุดใดของสวนคือที่ที่ตนต้องการเรียนรู้กับมัน
เช้าวันนี้เริ่มต้นกันสายหน่อย ตื่นสายกันอีกตามเคย เราถึงที่ห้องนั่งเล่นก่อนคนอื่นๆอีกตามเคย เริ่มต้นกิจกรรมภาคเช้าก็มีการนั่งอยู่กับตัวเองอยู่เป็นครู่ แล้วใหญ่ก็นำพาให้เข้าสู่บทเรียนเกี่ยวกับผู้พิทักษ์และคำถามที่ติดข้อง ฉันสังเกตเห็นว่ามีคนหลายคนเปลี่ยนบุคลิกไป วิน โอ ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น โอนั้นนุ่มนวลมากขึ้น อ้อ ลืมบอกไปว่า เมื่อคืนนี้ ฉันแอบขอกอดโอด้วยสัมผัสว่า โอนั้นมีความต้องการความรักและสัมผัสอยู่ลึกๆ ก่อนกลับก็กอดเต็มอ้อมแขนอีกที เช้านี้เจอกันก็แหย่วินและนกด้วยการกอดค่ะ
“คุณกระทิงที่รัก ฉันอยากจะบอกคุณว่า คุณเป็นคนที่มีค่าที่ทำให้ชีวิตของฉันในวันนี้เป็นชีวิตที่ดี มีฐานที่มั่นคง มีการเรียนรู้ที่มีค่าเกิดขึ้นตลอดมานับแต่วัยเยาว์ คุณเป็นคนที่น่ารัก แม้ในเวลาที่คุณดุขึ้นมาและน่ากลัวสำหรับคนอื่น และฉันก็รู้ว่าด้วยเหตุที่คุณคอยดูแลฉันเป็นอย่างดี จึงทำให้คุณกระทำลงไปอย่างนั้น ฉันขอขอบคุณอีกครั้งด้วยความรู้สึกปิติเป็นอย่างยิ่งในความผูกพันต่อฉันที่คุณมีให้ ฉันอยากเห็นคุณเป็นคนที่น่ารักกว่านี้ เป็นคนดุที่ยังคอยดูแลฉันอยู่ต่อไป จึงขอชวนให้คุณมาช่วยกันดูแลกันด้วยมิตรภาพที่มีคุณค่าอย่างอ่อนโยนและปราศจากความกลัวจากใครๆ มาช่วยกันสร้างพื้นที่ปลอดภัยร่วมดูแลคนอื่นไปพร้อมๆกับฉัน เป็นผู้อยู่คู่เคียงข้างกับฉันอย่างใจปรารถนาเช่นเดิมในมิติใหม่ที่ทำให้โลกสดใส ผ่อนคลาย และมีความสุขสงบไปพร้อมๆกันกับคนรอบข้างของพวกเรา”
