แล้ววันที่สี่ของกิจกรรมก็มาถึง

โดย สาวตา เมื่อ 3 พฤศจิกายน 2008 เวลา 11:01 ในหมวดหมู่ ประสบการณ์ชีวิต, เล่าสู่กันฟัง #
อ่าน: 1300

ในบันทึกก่อนหน้า ได้บันทึกเรื่องของวาระของผู้เข้าร่วม และการนำพาเอาไว้ ก่อนเล่าต่อถึงกิจกรรมของวันนี้ ขอกล่าวถึงมันไว้สักหน่อยถึงความหมายที่ต้องการสื่อตามความเข้าใจของฉัน ขอเปรียบเทียบเพื่อให้จินตนาการได้แล้วกัน ในมุมมองของฉันการนำพานั้นเปรียบเสมือนการนำทางของนายพรานเวลาที่ผู้คนจะเดินเข้าป่า ที่หากขาดนายพรานแล้ว จะไม่มีทางเดินทางไปในทิศแห่งการเรียนรู้ได้เลย การนำพายังเปรียบเสมือนการเป็นไกด์ผู้นำไปสู่ประตูลับเพื่อให้ผู้เข้าชมสวนเข้าไปยังสวนได้ถูกตำแหน่งแห่งที่ที่ตนควรเรียนรู้  วาระของผู้เข้าร่วมนั้นหมายถึงเมื่อเดินเข้าสู่ป่าและรู้ทิศทางแล้ว นายพรานก็จะปล่อยให้เดินท่องเที่ยวเก็บเกี่ยวความรู้ที่เพรียกหาอยู่ในใจด้วยตนเอง โดยนายพรานยังดูแลและร่วมทางเรียนรู้ไปด้วยกัน เป็นวาระที่เมื่อเข้าสู่สวนแล้ว ผู้เข้าชมสวนจะรู้เองว่าจุดใดของสวนคือที่ที่ตนต้องการเรียนรู้กับมัน

 

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของกิจกรรมที่ผู้เข้าร่วมจะอำลาจากห้องนั่งเล่นกันแล้ว เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น ใหญ่กับเมนั่งกันอยู่แล้ว ใหญ่ชวนให้เรานั่งคุยที่ห้องด้านนอก นั่งคุยเรื่องทั่วไปกันได้สักครู่จนผู้เข้าร่วมทยอยกันมาจนครบทุกคนจึงเริ่มกิจกรรม วันนี้ภาษากายของแต่ละคนโดยเฉพาะสีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อเปรียบเทียบกับวันก่อนหน้า ทุกคนดูสดใสอ่อนเยาว์ลงผ่อนคลายมากขึ้น นกดูสวยขึ้นกว่าเมื่อวานชัดเจน ตาลสวยขึ้นและดูใสขึ้นส่งประกายของสาวรุ่นที่สดใสขึ้นชัดกว่าเมื่อเจอกันครั้งก่อนโน้น น้าอึ่งมีสีหน้าสดใส มีความมั่นใจ สุขุมมากขึ้น วินใสๆแบบหนุ่มน้อยที่เติบโตกว่าเดิม สิ่งที่เปลี่ยนไปของวินก็คือ กล้าพูดขึ้นและมีความสุขุมในการพูดจา  โอผ่อนคลาย มีความสุขมากขึ้น และนิ่งขึ้น กล้าอยู่กับผู้ใหญ่มากขึ้น เก่งสดใสแจ่มใส มีความมั่นใจมากขึ้น สำหรับฉันนั้นไม่รู้ว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากแค่ไหน รู้แต่ว่ามีทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่มาเข้าร่วมบอกว่าวันแรกที่มาถึงนั้นรู้สึกอบอุ่นกับฉัน ฮ่าๆถึงน้าอึ่งจะบอกว่ากลัว ก็ไม่สนแล้วค่ะ มีคนเขาเถียงแทนว่า น้าอึ่งดุกว่า ชอบใจ๊ ชอบใจ

 

อีกเรื่องที่อยากบันทึกเพิ่มเติมไว้คือเรื่องของสังฆะที่ฉันเอ่ยถึง ฉันบอกพวกเขาไปว่า โลกไซเบอร์ทำให้ฉันได้พบกับสังฆะดีๆในสองพื้นที่ สังฆะหนึ่งคือกลุ่มเฮฮาศาสตร์ และที่นี่คือสังฆะอีกแห่งหนึ่งที่ชะตาชักนำให้ฉันได้มาพบพาน ขอบคุณพวกเขาที่ทำให้ฉันมีพื้นที่ดีๆให้ได้สัมผัสภายใต้วิถีของฉันเอง พร้อมทั้งขอขอบคุณชาวเฮเช่นกันที่ทำให้ฉันมีสังฆะดีๆไว้อยู่ร่วมในวิถีของตัวเอง ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณค่ะ 

 

« « Prev : วันที่สามของกิจกรรม

Next : จากกันเพื่อพบกันใหม่อีกครั้ง ด้วยชีวิตใหม่ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

4 ความคิดเห็น

  • #1 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2008 เวลา 19:59

    ยืนยันว่าพี่หมอเจ๊และพี่อึ่งสวยขึ้นค่ะ..นิ่ง สดใสและนุ่มนวลขึ้น

    และเห็นการเปลี่ยนแปลงของน้องๆทุกคนได้ชัดแบบที่พี่หมอเจ๊กล่าวมา..มีข้อดีแบบนี้คุณหมอจอมป่วนไม่สนใจบ้างเหรอคะ อิอิอิ

    นึกถึงตอนเรียน counseling ค่ะ

    Don’t walk in front of me..I don’t want follow.
    Don’t walk behind me..I don’t want lead.
    Just walk beside me..Be my friend.

  • #2 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2008 เวลา 21:31

    แหมๆๆๆ ถ้าเจ้าถิ่นดูแลเหมือนสองคนนั้นทุกอย่าง ก็ไม่แน่นะ กลัวมีการเลือกปฏิบัติ 555555

  • #3 หมอเจ๊ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2008 เวลา 23:54

    #1 เอาน่า เอาน่า สวยก็สวย ใสก็ใส นิ่ง สุขุมก็เอา เอาหมด บ้ายอนี่นาน้องเอ๋ย
    ขอบคุณอีกครั้งในความเอื้อเฟื้อและความอาทรที่มอบให้ในระหว่างอยู่ที่เจียงฮาย
    ติดใจบริการจนสัญญากับตัวเองว่า จะมากวนใหม่ให้บอกเลิกไม่รับกันไปข้างหนึ่ง…อิอิอิ

  • #4 หมอเจ๊ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2008 เวลา 23:55

    #2 อิจฉาละซีพี่ท่าน ใหญ่เขาว่ามีหลักสูตรอีกครั้งเดือนมกราคมนี้ค่ะ สนมั๊ย สนมั๊ย


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่
You must be logged in to post a comment.

Main: 0.0521559715271 sec
Sidebar: 0.22408699989319 sec