หมอเจ๊เรียนโลก

รถบัสของศูนย์ราชการนำพวกเรามาหยุดลงที่ปากซอย  แล้วการเดินทางก็เปลี่ยนผ่านกันขึ้นรถแท็กซี่จำนวน ๒ คัน มองถนน อื้อหือ รถแน่นไปหมดจนขยับตัวลำบากเชียว  น้องๆบอกว่าที่พักอยู่ตรงโรงพยาบาลมงกุฎวัฒนะ

ฉันไม่รู้หรอกว่ามันอยู่ตรงระยะห่างแค่ไหนจากศูนย์ราชการ เมื่อเห็นรถบนถนน สมองก็แล่นว่าน่าจะนั่งอยู่ในรถนานอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อนั่งไปจริงๆ พรรคพวกที่ไปด้วยกันก็บอกว่า นั่นไงๆหมอ โรงพยาบาล

อ้อ โรงพยาบาลอยู่ฝั่งตรงข้ามและเข้าซอยไปนี่เอง มิน่าจึงมองไม่เห็น  ระยะห่างจากปากซอยศูนย์ราชการน่าจะไม่เกิน ๕๐๐ เมตร เห็นสภาพถนนแล้ว เราก็ตัดสินใจให้โชเฟอร์เทียบรถจอดเลียบฟุตบาทเพื่อลงเดินข้ามสะพานลอยกันไปเองเมื่อถึงจุดตรงข้ามที่ตั้งห้างบิ๊กซี

ขณะเดินมาด้วยกัน ตาฉันก็สอดส่ายเหลียวหาโรงแรมที่กำลังจะไปพัก แต่ก็ไม่เห็น จนเดินถึงโรงพยาบาลมงกุฏวัฒนะ พรรคพวกก็ชวนให้เดินเข้าไปในซอยแล้วชี้บอกจึงเห็นโรงแรม  ปรากฏว่าโรงแรมที่พักอยู่ในซอยเดียวกับโรงพยาบาลนะเอง

ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ฉันได้เดินทางมาพร้อมกับพวกเขา นี่ถ้าให้มาเอง มีหวังเดินหาซะจนหมดแรงแน่เลย

เก็บข้าวของไว้ที่ห้องพักเรียบร้อยแล้ว ท้องร้องเตือนว่าหิวแล้วๆๆทั้งๆที่ยังไม่ถึง ๖ โมงเย็นเลย จึงตัดสินใจออกไปสำรวจหาอาหารเติมให้ท้องอิ่มเสียหน่อย ไม่ได้แวะชวนพรรคพวกจากแดนใต้ไปด้วยกันเพราะกลุ่มของเขามีอาหารที่จัดหามาไว้กินร่วมกันที่ห้องแล้ว

เดินไปพลางสำรวจพื้นที่ไปพลาง รู้สึกไม่คุ้นสถานที่เลยแฮะ จนถึงห้างบิ๊กซี เท้าก็พาตัวเองเดินเข้าไป แล้วสายตาก็ปะทะกับน้องปอเดินสวนทางมาบนถนน ทักทายกันจึงทราบว่าที่พักของน้องก็อยู่แถวๆนี้เช่นกัน  มื้อนี้อิ่มท้องด้วยอาหารหลักจานสบายๆ ข้าวไข่เจียวเลือกได้ ๓ อย่าง ๒๐ บาท ตามด้วยสลัดผักไฮโดรโพนิกส์ที่เลือกผักได้หลากหลาย  ภายใต้บรรยากาศเงียบๆ สบายๆภายในห้าง รู้สึกมีความสุขกับการกินทีเดียวเชียวหละ หรือว่าเป็นเพราะหิว???????

ระหว่างเดินพาตัวกลับเข้าที่พักอีกรอบ บรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนเป็นมืดสนิทซะแล้ว เส้นทางที่เดินกลับมีแสงไฟให้เห็นสว่างไสวบนถนนละลานตาทีเดียว  รถราที่วิ่งบนถนนยังขวักไขว่ไปหมดลดลงจากช่วงเย็นไปมากโขแล้ววิ่งกันเร็วเชียว

เห็นแสงไฟที่ละลานตาก็ดูสวยดีทั้งบนถนนและที่บนตึกสูงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม บนฟุตบาททางเดินนั้นไม่ใคร่มีคนเดินสวนทางมาเลยสักคน สงสัยแถวนี้คนจะนอนกันตั้งแต่หัวค่ำเนอะ

ถึงห้องพักจัดการทำความสะอาดให้ตัวเองแล้วก็คอยดูรายการสดของลุงเอกทางช่องไทยทีวีก่อนจะนอน  ปรากฏว่ารายการออกซะดึกเชียว

ลุงเอกออกรายการพร้อมกับอาจารย์โคทม อารียาค่ะ ฟังเรื่องราวที่คุยแล้วรู้สึกว่าลุงเอกให้ความเห็นต่อข้อสัมภาษณ์อย่างเป็นตัวของตัวเองจริงๆ  ไม่โจมตีใคร ไม่โน้มน้าวใคร ไม่จ้อ ให้ความเห็นตรงๆว่าลุงเอกเห็นจุดอ่อนอะไรของทั้ง ๒ ฝ่ายอย่างมีจุดยืนที่ความปรารถนาดีเป็นที่ตั้งและมีอารมณ์ที่สงบเป็นปกติ

เรียกว่าค่ำคืนนี้ก็ได้เรียนรู้วิธีแสดงตัวของนักสันติวิธีอีก ๒ คน คุ้มกับการนอนดึกทีเดียว กว่ารายการจะจบ กว่าจะพาตัวเข้านอนก็จวนยามสองแล้ว  หลับสบายกับที่พักใหม่จนเกือบตื่นสายค่ะ

๘ เมษายน ๒๕๕๓

« « Prev : จรรยาบรรณของนักสันติวิธี

Next : บทเรียนชีวิตอีกวันหนึ่ง » »