หมอเจ๊เรียนโลก

ทุกชีวิตที่เกิดมา ไม่ว่าจะมาจากที่ใด
ไม่ว่าจะ เป็นและอยู่อย่างไร
สิ่งหนึ่งที่ถือเป็นสัญชาตญาณติดตัวมา
เป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมาป้องกันการสูญสิ้นของเผ่าพันธุ์

นั่นคือการเลือก “สิ่งที่ดีที่สุด” ให้กับชีวิต

แต่สิ่งที่ดีที่สุดนั้น…ไม่ได้มีเครื่องวัดเป็นบรรทัดฐาน
สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับบางคน…อาจเป็นสิ่งธรรมดาของบางคน
สิ่งที่ดีที่สุด…อาจดีที่สุดสำหรับช่วงเวลาหนึ่ง แต่ไม่เหมาะกับอีกช่วงเวลา

สิ่งที่เท่าเทียมกันของความเป็นสิ่งมีชีวิต
นั่นคือได้มีสิทธิ์ ที่จะเลือก…
แต่สิทธินั้นอาจจะถูกนำมาใช้ได้ไม่เต็มที่
เพียงเพราะมีข้อจำกัด…บางประการ

ข้อจำกัด
คือตัวการริดรอนเสรีภาพอย่างแท้จริง
สิ่งที่ดีที่สุดที่เลือก…จึงต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่เหมาะสมด้วย

บางทีสิ่งที่ดีที่สุด…อาจจะไม่ได้เป็นสิ่งเดียวกันกับสิ่งที่เลือก
บางทีสิ่งที่ดีที่สุด…อาจจะเป็นสิ่งที่จะดีที่สุดแค่เพียงได้เฝ้ามอง
บางทีสิ่งที่ดีที่สุด…อาจจะมีที่อยู่ที่เหมาะสมคือ “ความทรงจำ”
หรือบางทีสิ่งที่ดีสุด…อาจจะไม่มีอยู่จริง

แต่ไม่ว่าเราจะสามารถเลือกได้หรือไม่ก็ตาม
ขอเพียงแค่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง
สิ่งที่ดีที่สุดนั้น…ก็จะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในใจเราเสมอ
ไม่ว่าสิ่งที่ดีที่สุดนั้น…จะเป็นและอยู่ตรงนี้ หรือตรงไหน
จะอยู่ใกล้หรือไกล จะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน

คุณค่าของสิ่งนั้นก็ยังคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง…

และไม่ว่าเราจะได้ครอบครองในสิ่งที่ดีที่สุดหรือไม่ก็ตาม

ขอแค่รู้สึก…ให้ดีที่สุด…กับสิ่งที่ดีที่สุดในใจ…ก็พอ

ขอบคุณเดือนแห่งความรัก ที่ส่งบทความนี้มาสู่มือ

บันทึกไว้เพื่อสะท้อนแทนความรู้สึกกับการรับศึก(ตามความรู้สึกของผู้คนทั้งองค์กร)ของการเข้าเยี่ยมสำรวจเพื่อร่วมเรียนรู้ของสรพ.ในระหว่างวันที่ ๑๑-๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓

บันทึกไว้เพื่อส่งข่าวบอกชาวเฮฮาศาสตร์ว่า ในครั้งนี้ได้บังอาจนำหน้าตาของทุกท่านไปนำเสนอในฐานะเครือข่ายที่ได้ร่วมเรียนรู้เรื่องสุขภาพผ่านบล็อกในฐานะครูของฉันและครูของคนของฉันด้วย ตัดสินใจในค่ำคืนสุดท้าย ปรับสไลด์ของการนำเสนอใส่เรื่องของชาวเฮฮาศาสตร์และโรงเรียนแพทย์ชลบุรีลงไปในเรื่องเครือข่ายกลุ่มดูแลสุขภาพและกลุ่มวิชาชีพด้านสาธารณสุขค่ะ

ขอบคุณทุกๆท่าน ขอบคุณ G2K ขอบคุณลานปัญญา

บอกกล่าวน้องสร้อย น้องอึ่ง น้องอิ่ม พี่ตึ๋งไว้หน่อยว่ากิจกรรมที่ได้ลงไปช่วยกันทำให้คนมีความสุข เป็นอีกหนึ่งส่วนที่ได้นำไปนำเสนอในครั้งนี้ และเป็นคะแนนที่ให้น้ำหนักสูงมากที่ทำให้สรพ.ชื่นชมองค์กรเล็กๆอย่างร.พ.กระบี่ในฐานะองค์กรที่มีการบริการด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์

งานนี้ผู้เข้าเยี่ยมสำรวจทิ้งท้ายข้อเสนอแนะเป็นการบ้านเล็กน้อยรวม 5 ข้อ มีกำหนดเงื่อนเวลาส่งไว้ 3 เดือน การบ้านนี้ฝากไว้ให้บอร์ดของร.พ.ลงมือทำส่ง ท้าทายให้เลือกด้วยว่าจะทำหรือไม่ทำก็ได้ มีข้อเลือกให้เลือกได้ ๒ ข้อระหว่างทำการบ้านส่งในเวลา ๓ เดือน กับรอเวลาให้มาเยี่ยมสำรวจใหม่อีก ๑ ปีข้างหน้า

วัดใจบอร์ดให้ตัดสินใจกันสดๆต่อหน้ากันเลยเชียว  เป็นอะไรที่ท้าทายดี  เพิ่งมาเข้าใจเมื่อเขากลับกันไปแล้ว ว่าทำไมจึงเสนอทางเลือกให้เลือก ๒ ข้อนี้ เมื่อก่อนจากผู้เยี่ยมสำรวจได้สะท้อนบอกทุกคนในองค์กรของฉันให้รู้ว่า “ไม่มีสิ่งที่ต้องแก้ไขปรับปรุง”

ก็ข้อเลือกใน ๒ ข้อนี้เป็นกะปิที่ใช้วัดใจบอร์ดนะซิ คำตอบที่เลือกตอบไป ถูกตรงเผงกับคอนเซ็ปทที่สรพ.ใช้ติดตามอยู่

ก็คุณภาพร.พ.นั้นคือ การทำอะไรๆที่ท้าทายให้สำเร็จ ทำอะไรที่ยากๆให้สำเร็จ เพื่อประโยชน์สูงสุดของผู้มาใช้บริการโดยไม่ระย่อใจ

« « Prev : หลีกตอดีกว่าเยอะเลย

Next : ร่วมเรียนรู้และก้าวเดินไปด้วยกัน » »