เหงา

โดย bangsai เมื่อ 8 มีนาคม 2011 เวลา 9:24 ในหมวดหมู่ เรื่องทั่วไป #
อ่าน: 4817

ไปเวียงจันทีไรผมชอบตื่นแต่เช้ามืดแล้วเดินไปริมโขง

มองกลับเข้ามาบนผืนแผ่นดินแม่

ริมโขงตรงนั้นถูกพัฒนาให้เป็นสถานที่เดินเล่นนั่งเล่นยามเช้า เย็น

ทุกครั้งที่ไปเดิน ผมพบสิ่งที่ประทับใจ และให้คิดมากมาย

ยิ่งเราอ่านประวัติศาสตร์ พัฒนาการของเมืองเวียงจัน และภูมิภาคนี้

เมื่อไรที่มนุษย์ไม่มีธรรมครองใจ

ความวุ่นวายก็เกิดขึ้น และส่งผลสะเทือนเลื่อนลั่นไปในอนาคตอีกนาน

ฝรั่งสูงอายุท่านนี้ อาจจะไม่ทราบเรื่องในอดีตที่ผ่านมา

ผมเฝ้าสังเกตนานพอสมควร ดูเหงามากมาย

บางจังหวะท่านหยิบเอา เม้าท์ออแกนออกมา เป่าเบาๆ

ปล่อยสายตาไปไกลสุดขอบฟ้า

ผมไม่ทราบว่าฝรั่งท่านนี้คิดอะไร

แต่สัมผัสได้ว่า นี่คือ

“ความเหงาท่ามกลางยุคสมัย”

« « Prev : ยาย

Next : วันฟ้าม่วง » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

283 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 5.3272619247437 sec
Sidebar: 0.070207118988037 sec