สิ่งที่ตกอยู่กลางห้องประชุม..

โดย bangsai เมื่อ มีนาคม 14, 2012 เวลา 17:35 ในหมวดหมู่ เรื่องทั่วไป #
อ่าน: 1424


 

มันเป็นภาพปกติ ที่ใครๆก็เห็น ที่ไหนๆก็มีภาพเหล่านี้ มันอาจกลายเป็นสิ่งปกติของการเคลื่อนตัวของสังคมจาก สังคมเกษตรกรรมไปสู่สังคมอุตสาหกรรม สังคมพอเพียงในอดีตไปสู่สังคมการบริโภคที่มีระบบธุรกิจสร้างแรงกระตุ้นให้เกิดการบริโภคมากขึ้น ภายใต้ความรู้สึก ดีกว่า ทันสมัยกว่า ก้าวหน้ากว่า และเลยเถิดไปถึง เท่ห์ เขาก็มีเราก็อยากจะมี

แรงกระตุ้นทางธุรกิจก่อให้เกิดความอยากมีอยากได้ คือลัทธิการบริโภคนิยมที่เกินความพอเพียง พอดี พอสมควร สิ่งที่จะตอบสนองค่านิยมนี้ได้คือ เงิน การมีเงินในกระเป๋า ในธนาคาร หรือระบบเงินผ่อน บัตรเครดิต เพื่อตอบสนองการเดินสะพัดของเงิน

มันช่างสอดคล้องกับวัยรุ่นที่ต้องการการเปลี่ยนแปลง และไหลไปตามกระแสนิยมมากกว่าวุฒิภาวะ ตระหนักได้ ยับยั้งชั่งใจ หรือให้น้ำหนักระหว่าง เทคโนโลยีใหม่ๆที่เพิ่งตกมาในท้องตลาดกับความจำเป็นที่ต้องใช้จ่ายในสิ่งหลักของชีวิตที่พ่อแม่ต้องแบกภาระเหล่านี้

การทำการเกษตรในไร่นา สวน พื้นดินข้างบ้าน ทั้งหมดไม่เพียงพอกับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว พ่อแม่ พี่ๆ ต้องออกจากบ้านไปขายแรงงานตามแหล่งโรงงานหรือการจ้างงานที่ใกล้ที่สุด

ชาบ้านกลุ่มนี้ทิ้งบ้านช่องเดินทางเป็นระยะทางมากกว่า 30 กม.เพื่อไปรับจ้างทำงานในเขตอุตสาหกรรมใกล้ตัวเมือง ด้วยค่าแรงที่กดลงมาต่ำกว่าค่าแรงขั้นต่ำที่รัฐบาลประกาศ แม้ว่าจะเสนอ ร้องเรียน ….หลายวิธี ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง ก็จำยอมแบบคั่งแค้นลึกๆในใจ พร้อมที่จะระเบิดออกมาเมื่อใครเอาไฟมาจุด ซึ่งเคยทำสำเร็จมาแล้วครั้งที่ พคท.มาเคลื่อนไหวในจุดอ่อนเหล่านี้ของการบริหารประเทศเช่นนี้

ปัญหามันวนเวียน เกิดขึ้น คงอยู่ เปลี่ยนไป เกิดขึ้นอีกในรูปแบบใหม่ แต่ประเด็นเดิม ในพื้นที่ใหม่ ….

วันนี้ผมเห็นน้ำตาสตรีชาวบ้านหลั่งกลางที่ประชุม เมื่อเขามาเรียกร้องสิทธิการดูแลการเจ็บป่วยของเธอและญาติพี่น้อง เพื่อนบ้าน อันเนื่องมาจากการพัฒนาอุตสาหกรรม ขณะที่สำนักงานอุสาหกรรมแห่งนั้นเร่งพัฒนา ISO หมายเลขที่เท่าไหร่แล้ว เร่งประชาสัมพันธ์บนสื่อกล่าวถึงภาพสวยงามต่างๆนานา

แต่เบื้องหลังมันมีน้ำตาตกหล่นอยู่กลางห้องประชุมใหญ่…..

« « Prev : ไผ่ในวัด..

Next : ทหารแก่ไม่เคยตาย.. » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

6 ความคิดเห็น

  • #1 withwit ให้ความคิดเห็นเมื่อ 14 มีนาคม 2012 เวลา 19:43

    ลูกโป่งยิ่งโป่งพองมากเท่าใด ยิ่งดูสวย
    แต่ลมข้างในก็ยิ่งถูกอัดแน่นมากเท่านั้น
    สักวัน…แรงดันข้างในก็จะระเบิดลูกโป่งออก
    ครบวงจร เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

  • #2 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 14 มีนาคม 2012 เวลา 20:11

    สัปดาห์หน้าผมจะไปทำสัมภาษณ์เชิงลึกกรณีเหล่านี้ครับ

  • #3 Tak (ตาก) ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 มีนาคม 2012 เวลา 0:47

    ลัทธิการบริโภคนิยมที่เกินความพอเพียง นิยามสั้นๆว่า ลัทธิกิเลส
    สร้างระบบให้กิเลสเฟื่องฟู แล้วก็เป็นทาสมันตลอดไป

  • #4 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 มีนาคม 2012 เวลา 8:39

    ครับ Tak เห็นในสิ่งที่เห็น เป็นเรื่องที่เราต้องฝึกมองให้เป็นเหมือนกันนะครับ แล้วเอาตัวเองไปมีส่วนในการช่วยปรับปรุง แก้ไขหากสิ่งนั้นไม่เหมาะสมต่อสังคมเรา ขอบคุณครับ

  • #5 putarn ให้ความคิดเห็นเมื่อ 16 มีนาคม 2012 เวลา 7:01

    มองภาพนี้ของคุณบางทรายแล้วเกิดคำถามค่ะว่า พวกเค้าจะรู้เท่าทันไหมว่าตนเองกำลังวิ่งไล่กวดอะไรอยู่ และถ้ารู้แล้วจะหยุดตัวเองได้รึเปล่า

    หลายคนก็หลายปัญหานะคะ คนที่ตามไปช่วยแก้ช่วยปรับปรุง เหนื่อยไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ

  • #6 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 16 มีนาคม 2012 เวลา 19:15

    มีทั้งสองส่วนครับ Putarn ครับ ส่วนหนึ่งเห็น เข้าใจ และสิ่งตาม บางส่วนไม่แน่ใจ อีกส่วนหนึ่งไม่ค่อยเข้าใจ เนื้อใน รู้เพียงว่าต้องหาเงินให้มากเพียงพอที่จะมีสิ่งโน้นสิ่งนี้ที่ใครๆเขามีกัน เช่น ทีวี ตู้เย็น เลยไปหน่อยก็มือถื เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆในครัวเรือน เลยไปอีกก็รถปิคอัพสักคัน …. ผมไม่ติติงเข่เหล่านั้น มากไปกว่าถามตัวเองว่า เรามีบทบาทที่จะช่วยให้เขาตระหนักเท่าทันได้มากน้อยแค่ไหน เพราะเราเองในหลายๆโอกาสก็เป็นตัวนำ ตัวกระตุ้นให้เขาเดินทามลัทธิบริโภคนิยม

    ผมไม่ได้รังเกียจทุนนิยม แต่ความพอดี พอเหมาะต่างหากที่สำคัญ สังคมต้องเคลื่อนไปตามธรรมชาติ แต่เคลื่อนแบบไหน เราออกแบบได้ไหมเล่า หรือปล่อยให้ภาคธูรกิจลากจูงเราไปเพียงเท่านั้นครับ ขอบคุณมากครับ putarn


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.44007086753845 sec
Sidebar: 0.41840815544128 sec