ตามลม (๔๕) : ขยายผลเทคโนโลยีง่ายๆ…..ลดปัญหากลิ่น
กว่า 3 เดือนแล้วที่เหมือนเข้าไปอยู่ในโลกของของไหลแบบฝันๆยังไงไม่รู้ มันงงๆกับสิ่งที่ได้ทำไป งงๆกับสิ่งที่ได้เห็น รู้สึกว่าอะไรที่เป็น “dynamics” เหมือนองค์กรจัดการตัวเองยังไงยังงั้น
ความเป็น dynamics ทำให้เกิดความงงเมื่อใช้ของจริงมาสนทนากัน การถอดบทเรียนว่าเรียนรู้อะไร ระหว่างทำงานอยู่ ก็เป็นเรื่องที่ยาก
ระหว่างทำงานด้วยกันหลายคน ก็ไม่ง่ายที่จะกระตุกต่อมเอ๊ะของคนทำงานให้อยากรู้และสรุปคำตอบของตัวเองว่ากำลังทำอะไรลงไปบ้าง
เวลาไปชวนใครมาทำงานด้วยในเรื่องนี้ จึงบอกกล่าวความต้องการผลเฉพาะเรื่องไป ตัดสินใจเดินทีละก้าว งานนี้ทำให้ได้เรียนรู้ว่า การบอกความต้องการทีละก้าวกับคนที่ทำงานบนฐานของความกลัว “ผิด” สามารถเดินหน้างานแบบ dynamics ได้ดีกว่า เร็วกว่า ง่ายกว่า และลดความขัดแย้งได้ดีกว่า
สามารถชวนให้คนที่มีฐานความรู้ต่างเข้ามามีส่วนร่วมคิด ร่วมให้ความเห็น ชี้มุมได้มากกว่า เห็นความเป็นตัวของตัวเอง และความสนุกของคนทำงานที่คิดว่าตัวเองรู้น้อยกว่าได้มากกว่าวิธีที่เคยทำงานด้วยกันมา
3 เดือนที่ผ่าน มีการเปลี่ยนแปลงของพื้นที่คูเจ้าปัญหาด้านโครงสร้างไปหลายอย่างแล้ว เริ่มต้นจากมีคนมาเติมท่อรับน้ำเหม็นเก็บไว้ให้ตามคำขอ
มีผลพลอยได้ที่ทำให้ดีใจ ตึกอีกตึกที่อยู่ถัดไปซึ่งมีปัญหาห้องน้ำเหม็นบ่อยๆและช่างตันทางออกมาแรมปี ได้รับการเปลี่ยนท่อน้ำทิ้งใหม่เลียนแบบสิ่งที่ทำให้เห็นไปเรียบร้อยโรงเรียนหมอเจ๊
แถมมาด้วยการได้ทำเนียบวัสดุที่ใช้ง่าย สามารถจัดการน้ำต้นทางไม่ให้เหม็นและใส มาเป็นชุดความรู้ที่ประทับอยู่ในความทรงจำของเจ้าหน้าที่ในหน่วยงาน ที่วันนี้ขยายผลไปเป็นความคิดริเริ่มทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ “ทำดีเพื่อแม่” ร่วมด้วยช่วยกันชวนคนมีจิตอาสามาร่วมกันจัดการกลิ่นในรพ. โดยลูกน้องจัดการกันเอง เตรียมการกันเอง
ต่อจากวิชาใส่ท่อลดกลิ่นแบบง่ายๆแล้ว ก็ลองต่อวิชาทดน้ำใส่บ่อรอบำบัด ขอช่างอาสาจากเรือนจำมาช่วยทำบ่อทดน้ำและใส่ท่อระบายน้ำเพิ่มอีก 1 ท่อใกล้ท่อเดิม คราวนี้ได้บ่อทดน้ำมา 2 บ่อ บ่อแรกมีท่อเดิมรับน้ำไปทิ้ง บ่อหลังเป็นบ่อใส่ท่อใหม่ ขยายท่อระบายน้ำทิ้งได้เป็น 2 ท่อ ลดกลิ่นลงได้จมหูเลย
ระหว่างสร้างบ่อทดน้ำ ช่างช่วยค้นหาจนพบว่า มีช่องออกของน้ำเสียที่อีกฟากของคูด้วย น้ำที่ไหลแยกเป็น 2 สาย สายหนึ่งไปรวมกับน้ำในบ่อแรกไหลลงท่อที่ใส่ไว้ อีกสายไหลไปลงคูที่อีกฟากของตึก
มีน้ำฝนไหลลงในคูอีกฟากด้วย เวลาฝนตกที่มีกลิ่นน้ำเหม็นก็เพราะว่า แรงดันของน้ำฝนในคูดันไล่น้ำเสียให้ไหลมาลงท่อมากกว่านะเอง
พบเหตุก็ตกลงกันว่าน่าจะปรับพื้นที่คูอีกฟากขยายผลวิชาบ่อทดน้ำ กักน้ำเสียให้ไหลไปลงทางเดียวผ่านบ่อแรกไปลงท่อน่าจะดี คิดแล้วก็ลงมือลอง ใช้ถุงทรายกั้นทำบ่อกันก่อน ได้แล้วก็ทิ้งไว้รอผล แจ่มจริงๆ ได้ผล ฝนตกไม่มีคนบ่นเรื่องกลิ่นแล้ว
« « Prev : ตามลม(๔๔) : รู้จักฤทธิ์ปูนขาวกันหน่อย…ช่วยอะไรได้บ้างเมื่อใส่ในน้ำ
Next : ตามลม (๔๖) : ถือว่าเป็นการแก้ระยะสั้นไปก่อนละกัน » »
2 ความคิดเห็น
สุดยอดหมอเจ๊ ..มอบดอกไม้ให้หนึ่งกำ (แล้วเก็บไว้ด้วยนะครับ อย่าเอาไปโยนทิ้งคูน้ำ เดี่ยวเน่าส่งกลิ่นเหม็น)
ตุลานี้เจอกันครับ แล้วจะไปเม้นท์ให้สนั่น …หรือว่าถึงตุลารอไม่ไหว ทำแก้ไขไปหมดแล้ว อิอิ …ถ้าแบบนี้ก็ไปฉลองปากคลองริมทะเล ฮาเฮ
เรื่องเหม็นนี้มันเป็นเรื่อง สัมพัทธ์นะครับ หมอเจ๊อาจอยู่กับของเหม็นมานาน พอมันเหม็นน้อยลง ก็ว่ามันดีแล้ว :-) ส่วนคนที่เขาหอมมานานมาได้กลิ่น เขาอาจเบ้หน้าหนี ก็เป็นได้ อิอิ
คุณภาพ คือ ภาพที่เป็นคุณ…วานหมอเจ๊ช่วยคิดล่วงหน้าด้วยว่า “ตัวชี้วัด” รพ. หอมเขียว ควรมีอะไรบ้าง ที่ “ปรองดอง” ยอมรับได้ทันทีในขั้นแรก ..ขั้นสองเขม็งเกลียวมากขึ้น…ขั้นสาม ผมว่าเราต้องทำเป็นลำดับ แทนการหักด้ามพร้าด้วยเข่า
ขอบคุณสำหรับดอกไม้ ได้รับดอกไม้จากอาจารย์ในวันแม่พอดี ถือว่าเป็นเรื่องมงคลค่ะ
เรื่องยังไม่จบง่ายๆค่ะอาจารย์ มีโจทย์ที่ยากกว่ารออาจารย์มาให้คำแนะนำอยู่ที่สถานที่จริงค่ะ