หมอเจ๊เรียนโลก

เมื่อวานนี้เป็นอีกวันที่ลูกชายไปรับตัวกลับมาบ้านหลังเลิกงาน กลับถึงบ้านก็ทำโน่นทำนี่ไปเรื่อยๆ ก่อนกินข้าวเย็นก็เปิดอ่านลานปัญญา แล้วว่าต่อดูงานด่วนที่ส่งถึงมือก่อนกลับบ้านในรูปของหนังสือนำส่งและซีดี  ทีแรกที่รับมาใส่มือแวบๆว่า หนังสือนำส่งแจ้งให้ส่งงานภายในวันที่ 30 พ.ย. รู้สึกว่าในใจบ่นเล็กน้อย ก่อนตัดสินใจหยิบมันติดมือกลับบ้าน

เสียงแรกที่ได้ยินจากใจก็คือว่า บะแหล่ว อย่างนี้จะมีใครเขาทำได้ทัน แล้วจึงรู้ว่าที่แท้ใจคอยห่วงคนอื่น

คนที่นึกไปถึงในใจตอนนั้นคือ คนๆหนึ่งที่ดูเหมือนจะมีทั้งสุขและทุกข์กับการทำงานนี้ แล้วงานที่ส่งมาตามโจทย์นั้น อาศัยคนหลายคนช่วยคิดกันอยู่

ที่ว่าสุขก็เพราะเห็นว่ายังขยันทำไม่เลิก ที่ว่าทุกข์ก็เพราะว่าได้ยินแต่เสียงก่นบ่นว่าทำอยู่คนเดียว ตะแหง่วๆขอคนไปช่วยตลอดมา

ได้ยินเสียงบอกตัวเองด้วยว่า ไม่ชอบเลยที่ต้องเร่งงานในวันหยุดนี้ เพื่อส่งกลับให้ทันเวลาในส่วนของงานที่เกี่ยวข้อง

นั่งอ่านงานคร่าวๆไปได้ 3-4 แฟ้ม ก็วางมือลงแล้วจัดแจงกินข้าวเย็น

ระหว่างกำลังนั่งกินข้าวเย็น เจ้าลูกชายเดินเข้ามาพร้อมเหงื่อท่วมตัว อ้อ วันนี้เขาวิ่งออกกำลังกายอยู่หลังบ้าน แปลกใจอยู่หน่อยที่ไม่ออกไปคุยกับเพื่อนๆอย่างเช่นทุกวัน

ฉันเอ่ยปากชวนไปว่า พาแม่ไปโลตัสหน่อย อยากได้แฟ้มใส่ซองพลาสติกมาใช้เพิ่ม

สนทนากันเป็นครู่ จึงรู้ว่าคุณสามีก็ชวนว่าอยากดูหนัง ตัวลูกชายก็อยากดูหนัง เป็นหนังเรื่องเดียวกันที่อยากดู  เรื่องคุยจบลงที่ดูหนังกันก่อนแล้วซื้อของ

ตกลงแล้ว ต่างคนต่างก็เตรียมตัว คุณสามียังไม่กลับจากไปเล่นกีฬา

ระหว่างรอคุณสามีก็นั่งดูเรื่องงานต่อ อ่านงานคร่าวๆอีกรอบเพื่อเตรียมทำงานให้เสร็จลงภายในเวลาี 2 วันหยุดที่มี

อ่านแล้วก็็พบกับคำตอบใหม่ ที่แท้งานด่วนที่จะต้องส่งในวันที่กำหนด ต้องการรู้การตัดสินใจเท่านั้นเอง ยังไม่ต้องการเรื่องราวมากมายที่เกี่ยวข้องอย่างที่รู้สึกในตอนรับเรื่องใส่มือ

คำตอบใหม่ทำให้ความห่วงใยต่อคนที่เล่าว่านึกถึงทุกข์ของเขามันเบาลง โล่งใจ ก็งานแค่นี้ใช้เวลาตัดสินใจไม่ถึงวินาทีก็เสร็จแล้ว ต่อให้ไปทำในเช้าวันที่ 30 พ.ย. ก็ยังทัน

คำตอบใหม่ทำให้โล่งใจว่า ไม่ต้องเร่งรัดงานก็สามารถทำงานให้ได้ผลงานที่พอใจได้ตามแผนงานเดิม

วันนี้ไ้ด้เรียนจากเรื่องนี้อีกแล้วว่าร่องอารมณ์ลบของคนมันเกิดง่ายแสนง่ายจริงเชียว

ได้คติมาเตือนใจตนว่า เมื่อใจพะวงอยู่กับเรื่องอะไรอยู่ และถึงแม้จะ่รู้ตัวล่วงหน้าว่าอย่างไรก็ตามเวลาที่ต้องเผชิญหน้าก็ต้องมาถึง เมื่อเรื่องราวนั้นเข้ามาจริงๆอย่างกระทันหัน  ก็ยังมีผลทำให้การรับรู้จากการสื่อสารผิดเพี้ยน ความผิดเพี้ยนเกิดจากตัวเราเองไม่ใช่ใครซะด้วย  ความผิดเพี้ยนทำให้เผลอพลัดตกลงไปในร่องอารมณ์ลบด้วยนะนี่

การรับรู้ที่ไม่ได้ใช้สติตามรู้จะนำสู่่วังวนของการตกร่องอารมณ์ลบได้ง่ายดาย  วิธีที่จะช่วยให้พ้นจากบ่วงอารมณ์ลบได้ก็คือ รับรู้อารมณ์ลบนั้นซะ แล้วเริ่มใหม่ใช้สติตามรู้ ตามเรียนรู้ใหม่กับเรื่องเดิม

เคล็ดลับของการตามเรียนรู้ใหม่กับเรื่องเดิม คือ ให้เวลากับตัวเองเพื่อเรียนรู้ วางเวลาที่ให้ไปกับการตัดสินใจไว้ซะก่อน วางการตัดสินใจเดิมไว้ก่อนชั่วคราว

วังวนของการตามเรียนรู้ใหม่ จะพาตัวอย่างอัตโนมัติเข้าไปสู่การใคร่ครวญ แล้วคำตอบของข้อตัดสินใจจะเกิดขึ้นมาให้  ได้คำตอบเพิ่มมาให้เลือกมากขึ้นสำหรับการตัดสินใจด้วยนะ

เป็นคำตอบที่ช่วยพาตัวให้พ้นบ่วงของการตกร่องอารมณ์ลบได้เป็นอย่างดีด้วยซิ

คำตอบใหม่ที่ก่อเกิดมาพร้อมกับคำตัดสินใจ คือ “ไม่เป็นไร” จะเกิดขึ้นอย่างสบายๆ

เป็นความไม่เป็นไรที่พร้อมจะเผชิญหน้ากับเรื่องราวที่ไม่พร้อม  ที่บวกความพร้อมที่จะช่วยดูแลคนอื่นเมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นต่อหน้าเมื่อเวลานั้นมาถึงด้วยความรู้สึกชิวๆและเต็มใจเผชิญด้วยกัน

ถึงเวลา คุณสามีก็ยังกลับมาไม่ถึงบ้าน สองคนแม่ลูกก็พากันไปดูหนัง หนังที่ไปดูคือเรื่อง 2012 วันสิ้นโลก

หนังได้ให้บทเรียนที่ตอกย้ำ เป็นบทเรียนเดียวกับก่อนไปดูซะด้วยซิ แปลกใจจริง

ตื่นเช้าของวันนี้ ทำให้อยากบันทึกไว้ บันทึกนี้เขียนยังไม่เสร็จก็มีเสียงโทรมาหา

“ตาๆ วันอังคารพี่ไม่อยู่ วันอาทิตย์ไปกินข้าวแล้วคุยกันเรื่องงานคุณภาพ ที่เมอริไทม์ ไปได้ไหม คนอื่นเขารู้แล้ว….” เสียงเจ้านายนะเองไม่ใช่ใคร

บอกตัวเองหลังวางสายว่า โชคดีที่วันนี้ไม่ตัดสินใจเข้ากรุงตามไปสวนป่าอย่างที่ตั้งใจไว้  ไม่งั้นวีซ่าอีกหลายรอบ คงชวดกันไปเลยเชียว

28 พ.ย.2552

« « Prev : อดได้..อด(แล้ว)ดี

Next : เข้าโรงเรียน » »