รัก…ไม่รัก…รัก…ไม่รัก…ก็บอกมาซิ

โดย สาวตา เมื่อ 24 พฤศจิกายน 2009 เวลา 19:23 ในหมวดหมู่ ประสบการณ์ชีวิต, สังคม, เล่าสู่กันฟัง #
อ่าน: 2598

เด็ก

การได้รักและถูกรัก เป็นความรื่นรมย์อันยิ่งใหญ่ทีสุดในโลก

ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม…ยิ้มมมมมมมมมม..กว้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เด็ก2


คุณอาจรักใครบางคน ทั้งที่ไม่ได้ชอบเขามากมายก็ได้

รักทุกคนได้เลย มากน้อยไม่ว่ากันน่า

เด็ก3

มีสิ่งหนึ่งที่เจ็บปวดไปมากกว่าความเกลียดชัง นั่นคือ ความเมินเฉย

ร่ม

ใช่เลย ยยยยยยยยย…..ไม่เอาน่า


เด็ก4

แม้ฉันจะต้องเจ็บปวด แต่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่อย่างเจ็บปวดเสมอไป

ใช่อีกน่านนนนนนนนนนนนนนแหละ…..หยิบยาสติสัมปชัญญะมาใช้นะจ๊ะ นะจ๊ะ


ความเอื้ออาทรนั้น เพียบพร้อมสำคัญกว่าความบริบูรณ์เสียอีก

นี่แหละความอบอุ่นที่อยู่รอบกาย…..หาให้เจอๆ….อยู่ตรงหน้าไง

เด็ก5

การลืมสิ่งที่ผิดพลาดไปแล้วนั้น สำคัญพอกับการจดจำสิ่งที่ดีงามเอาไว้

ที่ดีกว่าคือไม่พยายามลืมนะจ๊ะ นะจ๊ะ จำมันไว้เป็นความดีที่มาสอนเราให้รู้จักอภัยให้

ตัวเองและให้ีโอกาสเราได้ฝึกวิชายอมรับ….ว่าไม่เก่งก็ไม่เห็นจะเป็นไรไง

การคาดเดานั้น มักจะเลิศหรูกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริงเสมอ

กาโม่

หลอกตัวเองผิดศีล 5 นะรู้หรือเปล่า อยู่กับปัจจุบันนี่แหละดีที่สุดแล้ว

เด็ก6 ฉันไม่อาจคาดหวังผู้อื่นให้แก้ปัญหาของ! ฉันได้

เห็นด้วยๆเลยยยยยยยยยย…..แบกความคาดหวังนะเหนื่อยนะ….ขอบอก…วางซะเหอะ

เมื่อสิ่งเลวร้ายผ่านเข้ามา คุณจะปล่อยให้มันสร้างความขมขื่นใจให้คุณ

หรือใช้มันเป็นพลังทำให้คุณเข้มแข็งขึ้นได้

เด็ก7

คนโง่ยังเลือกที่จะไม่ขมขื่นเลย…….แล้วทำไมคนฉลาดๆจึงเลือกที่จะขมขื่นเล่า

ไม่เอะใจบ้างหรือไร

ถึงเราจะเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ แต่เราปล่อยให้มันผ่านไปได้

เด็ก7

คนที่หยิบอดีตมาวางใหม่ได้….มีด้วยหรือ…..อยู่ที่ไหนบอกกันหน่อยซิ……

จะไปเรียนคาถาด้วย….เก่งเกินคนซะจริงๆ

อยู่หนายยยยยยยยยยยยยย..ละ

เด็ก8

« « Prev : ปล่อยอารมณ์

Next : อดได้..อด(แล้ว)ดี » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

5 ความคิดเห็น

  • #1 dd_l ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2009 เวลา 19:46

    รักค่า..รัก..

  • #2 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2009 เวลา 19:49

    เอารักมาฝาก เอ้า..

  • #3 สาวตา ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2009 เวลา 18:51

    #1 #2  อุ่นรักค่ะ

  • #4 silt ให้ความคิดเห็นเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2009 เวลา 10:02

    มามองมุมแปลกต่างออกไปครับ

    หากปล่อยให้ถูกรัก….แล้วต้องรานน้ำใจ
    ใยมิสู้บอกปัด ปิดป้อง ตั้งแต่ต้นทาง
    ประเดี๋ยวจะสับสนแยกไม่ออกว่า
    รัก…ฤาสงสาร

    ฮิฮิ

  • #5 สาวตา ให้ความคิดเห็นเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2009 เวลา 19:30

    #3  มีคนอย่างที่อ้ายเอ่ยเช่นกันนะอ้ายนะ
    ทุกคนเมื่อเผชิญกับความรัก แล้วก็จะมีเจ้าความกลัวเข้ามาขอเป็นเพื่อนด้วยเสมอ
    เรื่องนี้เป็นธรรมดาๆโลกก็จริง แต่ก็มีที่มาจากเรื่องแต่หนหลังนะคะ

    ความกลัวที่ทำให้คนไม่กล้าเดินหน้าเพื่อลิ้มลองกับการถูกรัก
    อาจจะเกิดจากความรักตนเองมากไป หรือตัดสินตัวเองว่าด้อยค่าได้ทั้งนั้น
    คำว่า “น่าสงสาร” นั่นแหละที่บอกว่าตัดสินตัวเองว่าด้อยค่า

    ทุกคนที่มีความรู้สึกต่อตนเองเยี่ยงนี้
    สมควรที่จะหันกลับทำความรู้จักตัวเองให้มากแล้วละคะ

    หันกลับไปมองย้อนอดีตเมื่อยามเยาว์วัยดูว่า
    มีเรื่องราววัยเด็กในช่วงไหนที่ถูกสนองด้วยปฏิสัมพันธ์ที่ทำให้เกิดความรู้สึกเยี่ยงนี้
    พบแล้วจะเข้าใจตัวเองในปัจจุบันมากยิ่งขึ้น และพบวิธีแก้ปมค่ะ

    เชื่อไหมว่าความผิดหวังที่เบาบางอย่างยิ่งที่คนเป็นฮีโร่ในสายตาของเด็กทำให้เกิดขึ้น
    มีผลทำให้ความรักที่มีต่อสรรพสิ่งถูกจับขังไว้

    คิดถึงอ้ายนะคะ สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างแล้วค่ะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่
You must be logged in to post a comment.

Main: 0.041637182235718 sec
Sidebar: 0.13143181800842 sec