หมอเจ๊เรียนโลก

ก่อนไปกรุงเทพฯมีเสียงหวานๆโทรมาหา ชวนว่าให้ไปร่วมกิจกรรมของศูนย์เด็กเล็กกันหน่อย เป็นศูนย์เด็กเล็กที่มีหญิงสาวคนหนึ่งดูแลอยู่ และเธอก็มีพลังอยู่มากมายในตัว จนทำให้ไม่ชอบที่จะอยู่นิ่งๆทำตามคำบอกหรือคำสั่งเพียงอย่างเดียว หญิงสาวคนนี้ฉันได้พบเจอกัน ในคราหนึ่งที่ตั้งวงโรตี ที่บ้านน้องสาวลูกศิษย์คนหนึ่งของพี่ตึ๋ง แล้วได้นั่งสนทนากัน เสียดายที่วันจัดกิจกรรมฉันมีภาระกิจต้องเข้ากรุงพอดี งานนี้ก็เลยชวดไม่ได้ไปเรียนรู้ด้วย เฮ้อ ไร้วาสนาซะจริงๆ  ทั้งๆที่อุตส่า่ห์ตั้งใจเอาไว้มั่นว่าจะไปให้ได้จนออกปากขอว่าจัดเมื่อไรบอกกันหน่อย ขอไปด้วยคน เสียดายจริงๆ

และแล้วตอนพักเที่ยงของวันนี้ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เอ๊ะ เบอร์ที่โชว์ขึ้น เป็นเบอร์ที่แปลกตา ใครกันนะ ใจนึกถึง รับสายก็ได้ยินเสียง     “หมออยู่ที่ไหนนะวันนี้”  เสียงสาวคนหนึ่งดังมา “อยู่ที่กระบี่จ๊า ทำงานอยู่” เมื่อตอบเธอไปแล้ว เสียงคุยกลับมาว่า “วันนี้จะชวนไปกินโรตีที่ร้านพี่ชาย”

“วันนี้เย็นหมอว่าง จะเริ่มเวลาไหน ที่ไหนบอกมาซิ” ฉันตอบเธอไป

“สองทุ่มนะ ร้านอยู่ตรงใกล้โรงแรมไทยโฮเต็ล หมอไปได้ไหม” เสียงเธอนัดหมายกลับมา

เธอจะคุยต่อแต่บังเอิญฉันมีลูกติดพันมีงานที่ต้องเคลียร์  ใจสัมผัสว่า วันนี้มีอะไรที่น้องสาวคนนี้อยากเปิดวงสนทนาด้วยกัน ใจนั้นตอบรับไปแล้ว เพียงแต่ฉันไม่แน่ใจว่าเย็นของวันนี้สามารถเสร็จจากงานเวลาเท่าไร จึงบอกไปว่า “เอางี้ เดี๋ยวเย็นๆ หมอโทรนัดอีกทีก็แล้วกัน เดี๋ยวหมอทำงานก่อน” เสียงตามสายของเธอจึงเงียบลงไป

เลิกงานฉันก็ตามให้คุณสามีมารับกลับบ้าน ทั้งๆที่แอบนึกไว้ว่าจะเดินกลับเอง เปลี่ยนใจก็เพราะวันนี้มีเอกสารจำนวนหนึ่งที่ต้องขนกลับไปทำต่อที่บ้าน ก่อนนำมันมาทำงานต่อไปในวันต่อมา

เมื่อถึงเวลาสองทุ่ม ฉันก็พาตัวไปร้านโรตีที่นัดกันไว้  เลิกงานไม่ได้โทรยืนยันนัดกับน้องเขาก่อนตามที่รับปาก เมื่อไปถึงร้านจึงทำให้มีเวลาที่รอกันอยู่  จึงใช้เวลาที่รอนั่งดูหนังแฮรี่พอตเตอร์ภาคภาษาอังกฤษกับเด็กหนุ่มสองคน ดูแล้วสนุกดี

สักครู่น้องสาวคนสวยก็มาถึงร้านโรตี  นั่งคุยกันอยู่ได้สักแป๊บหนึ่ง ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน ตอนนั้นฉันเข้าใจว่า เป็นลูกค้าที่จะมาอุดหนุนโรตีที่ร้านเช่นเดียวกับลูกค้าธรรมดาๆทั่วไป ได้ิยินน้องสาวเธอทักทาย ชวนให้มานั่งคุยกันที่โต๊ะของเรา  อ้อ เป็นคนที่รู้จักกันกับน้องเขาเองแหละ

ทำความรู้จักกันแล้ว นั่งคุยๆไปกลับได้วงสนทนาที่เป็นสุนทรีย  ดูเหมือนจะแปลกที่สามคนสามารถนั่งคุยกันได้มากมายหลายเรื่อง นั่งคุยไปได้ครู่ใหญ่ น้องชายคนใหม่ก็ขอตัวออกไปจัดการเรื่องราวส่วนตัว  สองคนนั่งคุยกันต่ออีกเป็นครู่ใหญ่ น้องชายคนใหม่ก็พาตัวกลับมา ไม่คาดว่าเขาจะกลับมาคุยด้วยหรอกนะคะ ด้วยเขาหายตัวไปซะนานเชียว

การคุยกันในคืนนี้ ทำให้ได้รู้ว่า คนหนุ่มสาวรุ่นใหม่ซึ่งมีพลังซ่อนอยู่มากมาย กำลังว้าวุ่นกับสถานภาพของตัวเอง ว้าวุ่นอยู่กับการค้นหาเป้าหมายชีวิตของตัวเอง  คนหนุ่มหลุดปากมาว่า มีการงานทำแต่ดูเหมือนว่าไม่ใคร่มีพลังชีวิต ประมาณว่าหาตัวเองไม่เจอว่าทุกวันนี้อยู่ไปเพื่ออะไร คนสาวนั้นเธอกล่าวว่า ไปทำงานอยู่ที่ไหนๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองคือผู้ที่มีปัญหาอยู่ร่ำไป จนทำให้เปลี่ยนงานบ่อยๆ

ได้คุยแลกเปลี่ยนไปมากมาย สุดท้ายกลับกลายเป็นเรื่องได้ทำหน้าที่เป็นศิราณีให้หนุ่มสาวสองคนไปซะนี่

เปล่าๆ อย่าเข้าใจว่า ทั้งสองมีปัญหาเรื่องคู่กันนะคะ ไม่ใช่หรอกค่ะ เป็นเรื่องราวของเรื่องชีวิตการทำงานค่ะ โปรดอย่าเข้าใจผิด

ระหว่างการคุยกันอยู่สองต่อสองระหว่างฉันกับตัวสาวน้อยในขณะที่หนุ่มน้อยขอเวลาไปจัดการเรื่องส่วนตัวของตน สาวน้อยเธอออกปากว่า การได้นั่งคุยในคืนนี้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมากๆ ผ่อนคลายภายในใจแล้ว

ส่วนตัวของชายหนุ่มนั้นเล่า เมื่อวกกลับมานั่งคุย สีหน้าและดวงตาแวววาวทีเดียวเชียว ผิดกันกับสายตาซึมๆในตอนแรกที่เข้ามานั่งคุยกัน ภาษากายนี้ฉันแปลว่าความมีชีวาเริ่มเกิดขึ้นกับเขานะคะ แปลว่ามีอะไรน่าสนุกและท้าทายชีวิตเขาเกิดขึ้นแล้ว ดีจริง

เรื่องราวของการพูดคุยกันมาลงเอยที่มีการตกปากรับคำของคนหนุ่มสาวที่จะเข้ามาร่วมทำงานด้วยกันกับฉัน พร้อมด้วยเกิดไอเดียบางอย่างที่เขาจะเริ่มลองค้นหาอะไรบางอย่างเพื่อการตอบโจทย์เรื่องงานที่ชอบของพวกเขาทั้งคู่ซึ่งได้มาจากการแลกเปลี่ยนกัน

การคุยได้ตกผลึกจนทำให้ทั้งคนหนุ่มและคนสาวเห็นโจทย์ของตัวเองว่า ส่วนหนึ่งที่รู้สึกว่าชีวิตขาดไปไม่เต็มอิ่มเกิดจากความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับคนรอบข้าง

เรื่องงานที่ตกลงว่าจะเข้ามาทำร่วมกันนั้นคือ ร่วมเดินไปกับกศน.ในกิจกรรมสร้างครอบครัวอบอุ่นที่ทางกศน.เขามาชวนฉันไว้ค่ะ โดยที่พวกเขาทั้งสองจะให้เวลาของวันหยุดงานพาตัวเข้าไปร่วม

แล้วเราก็ตกลงร่วมกันว่า ต่อๆไปเราจะมานั่งคุยกันสัปดาห์ละครั้ง  โดยน้องสาวคนสวยจะไปปชส.ชวนๆคนที่อยากจะมีสุนทรียสนทนากับผู้คนมาร่วมคุยกัน

บันทึกนี้นำมาเขียนเล่าเพื่อแจ้งพี่ตึ๋งว่า เชียงรายมีวงน้ำชาของครูใหญ่อย่างอ.วิศิษฐ์์แล้ว พี่ใหญ่อย่างพี่ตึ๋งมีวงส้มตำที่พิดโลกแล้ว กระบี่ก็ไม่น้อยหน้าแล้วนะคะ มีวงโรตีค่ะ แล้วการก้าวเดินของวงนี้ก็เริ่มเดินไปได้ด้วยดี

ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้วค่ะที่วงโรตีเกิดขึ้นมา รู้สึกว่า่ไม่เหมือนกับที่อื่นก็ตรงที่การเกิดเป็นวงโรตีแต่ละครั้งเกิดขึ้นเองตามวาระที่มีคนเรียกร้อง

แต่ละครั้งเกิดขึ้นง่ายจริงๆและไม่ได้คาดหวังมาก่อนค่ะ แค่ยกหูแล้วชวนกันมา แล้วแค่ฉันทำตัวง่ายๆ ตอบไปว่า “ได้เลย ว่างคุย” วงก็เกิดขึ้นแล้ว  คนที่เข้ามาร่วมคุยก็เปลี่ยนไปมีหน้าใหม่หมุนเข้ามาเรื่อยๆไม่ซ้ำกัน ได้สัมผัสกับบรรยากาศของสุนทรียสนทนาที่มีจุดเริ่ม ที่แปลกดี

เวลามีคนมาร่วมสร้างฝันด้วยอย่างนี้ รู้สึกดีจนอยากบอกกัน  จึงมาเขียนเล่าเอาไว้ก่อนลาไปนอน….อย่าอิจฉากันละ

23 พ.ย.2552

« « Prev : เอาความคิดถึงมาฝาก

Next : รัก…ไม่รัก…รัก…ไม่รัก…ก็บอกมาซิ » »