หมอเจ๊เรียนโลก

มาหาคำตอบให้ตัวเองกันหน่อย….สนุกนะ

หากต้องการคำตอบที่ดี ก็ควรถามคำถามที่ดีด้วย

นี่แหละๆๆ….เรื่องที่ยากที่สุดละ….จะบอกไห่   

ระดับความมั่นใจในตัวเองของคนๆ หนึ่ง จะเป็นตัวบอกของระดับความสำเร็จ

ของเขาด้วย

ใช่(มั๊ง)….หรือว่าจะเป็น…ไม่สำเร็จก็ไม่เห็นจะเป็นไร….จึงยังมั่นใจในตัวเองอยู่ได้…หือ

อาจจะมีใครที่รักคุณอย่างจริงจังอยู่ก็ได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกให้

คุณรู้ได้อย่างไร

ไม่รู้ซิ….ก็ไม่มีใครมาบอกนี่นา…..มีคนรัก…ดีๆๆๆๆ….สบายใจดี

ในที่สุดแล้ว ผู้รับจะเป็นผู้แพ้ และผู้ให้นั่นแหละคือผู้ชนะ

ชนะแล้วเป็นยังไง……แข่งขันกันไปเพื่ออะไร…..เคยถามไหม…..ไม่แข่งขัน….ไม่ดี

กว่าหรือไร…จะได้เป็น..ผู้ชนะ…ผู้ชนะ….ผู้ชนะ…..ทุกคนเลยยยยยยยยย

การเรียนรู้ที่จะให้อภัยนั้น ต้องการการฝึกฝน

ช่ายยยยยยยยย….เลยยยยยยยยยยยยย

คนไม่อาจเป็นวีรบุรุษได้ โดยไม่รู้จักลงมือทำ

ความยกย่องนี้มาจากคนอื่นเขาให้ค่า ให้ความเห็น

ไม่เกี่ยวอะไรกับการลงมือทำเลยนะ…อย่าหลงไปเลย

เคล็ดลับของการเติบโตอย่างสง่าผ่าเผย คือ อย่าหมดความกระตือรือร้้น

ที่จะพบหาผู้คนและสถานที่ใหม่ๆ

โลกกว้างน่าเรียนรู้ออก…..มีสิ่งแปลกตา..แปลกใจ..อยู่ร่ำไป….สัมผัสแล้วได้ เติบโตขึ้นจริงๆ…..ฝึกไว้ให้กล้าไว้ๆ…..พาตัวออกไปจากไข่แดงให้ได้

การซื่อสัตย์ต่อสิ่งเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย

เห็นด้วยๆ……..การทำดี ไม่มีอะไรที่เล็กน้อย…..ที่ยากที่สุด คือ การซื่อตรง ซื่อสัตย์ต่อตัวเองแม้กับเรื่องเล็กน้อย

สิ่งดีๆ นั้น มักเกิดขึ้นกับคนดีเสมอ แหง….น่อ

การจากเพื่อนที่ใกล้ชิดที่สุดนั้น เป็นเรื่องยากกว่าที่ฉันเคยคิดเอาไว้มาก

ก็มันคิดถึงนี่นา……มามะมากอดดดดดดดดดดดดกัน

มาเร็ว มาเร็ว มาเร็ววววววววววววววว……..มารับความคิดถึงไปหน่อยเร่ววววววววววว

« « Prev : กล่อมประสาทกันหน่อย

Next : ปล่อยอารมณ์ » »