หมอเจ๊เรียนโลก

หลังจากที่ได้มีหลักสูตรโรงเรียนพ่อแม่จัดขึ้นที่กระบี่เป็นครั้งแรก ฉันก็ฉวยโอกาสที่ครูณาเธอมีเมตตาแบ่งสรรปันส่วนที่นั่งเข้าร่วมกิจกรรมโรงเรียนพ่อแม่ลูกที่นครสวรรค์ ขอที่นั่งให้คุณครูในสังกัดกศน.ได้ไปสัมผัสเรียนรู้และร่วมกิจกรรมกับบรรดาคุณครูที่นครสวรรค์

เมื่อขอที่นั่งได้แล้วฉันยังไม่ยืนยันจำนวนไปที่ครูณา แต่แจ้นไปหาผอก.กศน.จังหวัดแล้วจ่อมก้นลงนั่งคุยแลกเปลี่ยนทัศนคติของกันและกันอยู่กว่าครึ่งวัน จนทำให้ในครั้งนั้น ฉันได้ตัวคุณครูจากกศน. 8 คนและผู้บริหารกศน. 1 ท่าน ไปเรียนรู้โดยใช้งบประมาณของกศน.เองในเรื่องการเดินทาง และได้งบกิจกรรมสนับสนุนจากโครงการของครูณาเอง

วันนี้ผลของการไปร่วมเรียนรู้ได้ผลิบานขึ้นแล้ว จึงมีเรื่องมาเล่าให้ฟังเพื่อร่วมกันดีใจค่ะ

“กริ๊งๆๆๆ สวัสดีครับ”  เสียงหล่อๆของใครคนหนึ่งดังขึ้นเมื่อคืนนี้

“สวัสดีค่ะ อ้อ อาจารย์…หรือค่ะ”  ฉันรับสายและทักทายไป

“ไม่ใช่ครับ ผมผอก.กศน.ครับ หมอจำได้ไหม มีเรื่องรบกวนขอปรึกษา 2 เรื่องครับ” เสียงหล่อๆตอบกลับมาอย่างนิ่มๆ

“อ้าว ตายแล้ว ขอโทษ เสียงเหมือนกันเลยค่ะ ได้เลยค่ะ มีอะไรให้ช่วยค่ะ”  นั่นคือคำตอบจากฉัน

“เรื่องแรก คือ วันที่ 6 ผมจะมีประชุมทำแผนกับทีมที่ไปนครสวรรค์วางแผนงานเรื่องของการทำงานในปี 2553 และการทำ MOU กับองค์กรต่างๆ ผมขอเชิญคุณหมอไปร่วมประชุมด้วยครับ”  เสียงตอบกลับมานุ่มทุ้ม สุภาพได้ใจจริงๆ

“อ้อ ค่ะ ได้เลยค่ะ วันที่ 6 ก็เป็นวันพรุ่งนี้ซินะคะ ตกลงเรื่องที่ 1 ที่ปรึกษาคือ เชิญหมอไปประชุมกับทีมที่ไปนครสวรรค์ที่กศน.จังหวัดนะคะ” ฉันสะท้อนสิ่งที่ได้ยินกลับไป  “แล้วเรื่องที่ 2 ละค่ะ”

“เรื่องที่ 2 เป็นเรื่องส่วนตัวครับ”  เสียงตอบกลับมา ทำให้ใจหายวาบ “เอ๋ มีเรื่องอะไรด่วนจี๋หรืออาจารย์ ใครเป็นอะไร” คิดในใจ

“เรื่องที่ 2 เป็นเรื่องลูกสาว ขอปรึกษาหน่อยครับ” อืม โล่งใจ เมื่อฟังเรื่องจบ  “ได้เลยค่ะอาจารย์ เป็นอย่างไรค่ะ ว่ามาเลยค่ะ”

“เดี๋ยวผมให้คุยกับลูกสาวผมเองดีกว่านะครับ” ว่าแล้วเสียงในโทรศัพท์ก็หายไปสักครู่ แล้วเสียงของเด็กสาวคนหนึ่งก็ดังมาแทนที่

กว่าที่การให้คำปรึกษาจะจบลง ก็ใช้เวลาคุยกันนานกว่าชั่วโมง

……………….

ช่วงดึกของเช้าวันนี้ ตื่นมาตั้งกะตีสาม ไม่รู้จะทำอะไรดี ก็นั่งอ่านอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งรู้สึกว่าง่วงอีกแล้ว จึงพาตัวไปเข้านอน ต่อ ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็พบกับเช้าที่มีอากาศแจ่มใสเชียวแหละ ตื่นสายกว่าปกติไปหน่อย แต่ก็ไม่มีอะไรด่วนให้ต้องรีบร้อน ความไข้ที่มีอยู่สร่างลงไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ยังมีก็แต่เสียงที่แหบแห้งที่วันนี้ยิ่งแหบลงมากกว่าเก่าแฮะ  แต่งตัวแล้วไปกินข้าวด้วยกัน 2 แม่ลูก (คนข้างกายเขาไปภูเก็ตตามวาระที่จำเป็นต้องไปอยู่ทุกเดือนๆ) แล้วก็เข้าไปที่ทำงาน สะสางงานสักครู่ก็พาตัวออกมาประชุมร่วมกับบรรดาครูๆทั้งหลาย

ปะหน้ากันคราวนี้ หลายๆคนมีหน้าตาที่สดใสและสาวขึ้น นั่งประชุมกันแล้วได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน มีคุณครูคนหนึ่งได้นำผลงานออกมาให้ได้ชม อืม รวดเร็วปานกามนิตสาวน้อยๆเลยเชียวนะคุณครูขา ลงมือทำงานเพื่อสร้างครอบครัวอบอุ่นไปแล้วตั้งแต่เดือนตุลาคม 2552 ได้มาทั้งหมด 18 ครอบครัวแล้ว ดีใจกับคุณครูด้วยจริงๆ  เอกสารที่คุณครูนำมาให้ดูนั้นรวบรวมใบประเมินผลการทำงานของคุณครูและความรู้สึกที่มีต่อสิ่งที่ได้รับจากคุณครูในแง่งามยิ่งนัก

สิ่งที่คุยกันอยู่จึงกลายเป็นเรื่องของการมอบหมายงานและถอดบทเรียนรู้เพื่อไปใช้ต่อยอดไปโดยปริยาย ทำให้ในเวลาเพียงแค่ 2 ชั่วโมงได้ความรู้และข้อคิดต่างๆสำหรับการนำไปต่อยอดงานร่วมกันมากมาย  พร้อมคำมั่นสัญญาว่า กศน.กระบี่จะร่วมมือทำงานการสร้างสังคมอบอุ่นร่วมไปกับฉันด้วย เราจะแชร์ทีมงานและทำงานร่วมกันไปตลอดปี 2553 นี้  ในส่วนของการงบประมาณก็จะจัดแบ่งให้เหมาะสมตามลักษณะกิจกรรม ใครทำใครจัดกิจกรรมที่ฝากกลุ่มเป้าหมายกันสามารถทำได้ด้วยวิธีประสานงานกัน โทรหากัน

ได้มีข้อตกลงร่วมเกิดขึ้นว่า การจัดกิจกรรมจะยืดหยุ่นไปตามความต้องการของครอบครัวกลุ่มเป้าหมายที่มาร่วม การใช้เวลาในการจัดกิจกรรมให้ปรับตามความเป็นไปได้ของการเข้ามาร่วม อาจจะใช้เวลาเพียงครึ่งวันจนถึงเวลา 2 วันเต็มๆ อาจจะเริ่มตั้งแต่เวลาสายๆหน่อยไปจนถึงเริ่มเวลาเที่ยง แล้วใช้เวลาไปสิ้นสุดลงตามแต่เวลาที่ชาวบ้านเขาจะมีให้ได้ ซึ่งให้เตรียมตัวเตรียมใจไว้ว่า อาจจะเลยเถิดไปจนถึงภาคกลางคืน และให้เตรียมตัวไว้เลยว่า กิจกรรมลงเอยจัดในวันหยุดแน่นอนแล้ว ส่วนว่าจะเริ่มวันไหนให้คุณครูแต่ละคนไปคิดฝันกันมา แล้วครั้งต่อไปจะมีนัดหมายมาประชุมร่วมกันต่อ  เรื่องของแหล่งงบประมาณตกลงกันว่า หากพัฒนาครูก็ใช้งบพัฒนาบุคลากรของฝ่ายการศึกษา หากพัฒนาประชาชนก็ให้พึ่งงบจากองค์กรท้องถิ่น ในส่วนของร.พ.สามารถรับฝากกลุ่มเป้าหมายที่เป็นอสม.ไปร่วมกิจกรรมได้ ในส่วนของคุณครูที่ไปนครสวรรค์มาแล้วขอมาร่วมกิจกรรมด้วยเพื่อฝึกฝนฝีมือกระบวนกรก็ได้ด้วย จะฝากคุณครูมาเข้ากลุ่มที่ร.พ.จัดให้เจ้าหน้าที่ก็ยินดี…..

เออ แล้วก็เพิ่งรู้ว่า กศน.นะเขาดูแลเด็กวัยรุ่นไปจนถึงคนแก่ๆที่ยังเรียนหนังสือได้ ถ้าต่ำกว่าวัย 15 ปี ก็ไม่ใช่กลุ่มที่เกี่ยวกับภารกิจของเขาแล้ว……ไม่รู้มาก่อนเลย เพิ่งรู้ชัดวันนี้เอง…..โก๊ะจริงๆแฮะเรา

เออแนะ แปลกนะที่ตลอดเช้าวันนี้อยู่ที่กศน.ไม่มีอาการไอเอาซะเลย แต่พอกลับมานั่งทำงานที่ร.พ.กลับไอเอาๆ  สงสัยตอนที่อยู่ที่กศน.ความดีใจมันทำให้ฮอร์โมนความสุขออกมาต้านฤทธิ์ไอ(มั๊ง)

ช่วงเย็นกลับมาบ้านว่าจะนอนแต่หัวค่ำ เพราะว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุดแล้ว แต่แล้วก็อดไม่ได้ที่จะขอนำเรื่องราวมาบอกเล่าแบ่งปัน เผื่อว่าจะมีใครสนใจมาเป็นกระบวนกรร่วมสอนครูที่กระบี่กันบ้าง….ถ้ามีละก็เตรียมตัวไว้….อาสาและสมัครมาแจมได้เลยค่ะ…..อิอิ

บันทึกอื่น

1. ฝากคำถึงครู

2. เตือนใจด้วยดอกไม้ริมทาง

3. ทบทวนเรื่องราว

4. เสือ เสือ แพะ แพะ แบะๆกับอะไรดี

« « Prev : เสือ เสือ แพะ แพะ….แบะๆๆๆกับอะไรดี

Next : เป็นยังไงรึเปล่า » »