หมอเจ๊เรียนโลก

เกริ่นไปแล้วในสองบันทึกก่อนว่า ได้ชวนให้ลูกศิษย์ของ 3 สาวและตัวฉันเองสะท้อนความรู้สึกต่อตัวเองเล่าสู่กันฟังหลังพวกเขาได้ผ่านการเรียนรู้และพัฒนาตนมาแล้วระยะหนึ่งจากบทเรียนรู้ในกระบวนการสุนทรียสนทนา

บันทึกนี้เก็บเกี่ยวความรู้สึกมาบอกเล่าเก้าสิบกับบรรดาคุณครูทั้งสามได้ร่วมรับรู้ีความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นกับคนหลังจากได้มาช่วยกันดูแลคนที่นี่ด้วยกันค่ะ

รู้สึกรักตัวเองมากขึ้น เข้าใจคนอื่นมากขึ้น

ได้ดูแลตัวเองมากขึ้นจากที่ไม่เคยดูแล

กล้าแสดงออกมากขึ้น กล้าให้ความเห็นกับเพื่อนๆ

เอาไปใช้ในชีวืตประจำวัน

สบายใจ โล่งใจ ปลอดโปร่ง มีสมาธิมากขึ้น

พัฒนาตนเองเข้ากับคนอื่นได้ง่าย

ผ่อนคลายความเครียด มีความสุขมากขึ้น

รู้จักความสุข ความทุกข์ วิธีคิด และการพัฒนาตนเอง

ความสุขเป็นกำไรชีวิต ความทุกข์เกิดจากความไม่ละวาง วางเฉยได้เมื่อผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไป

สุข/ทุกข์อยู่ที่ความคิดของเรา

มีสติ สมาธิและปัญญา

ยังงงๆ

ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้

คิด ไตร่ตรองก่อนพูดคุยกับคนอื่น

ทุกข์หรือสุขอยู่ที่ใจเรา

ทุกอย่างมีเหตุผลในตัวของมันเอง

จิตใจสงบลง พูดจาไพเราะขึ้น

เข้าใจความรู้สึกของผู้อื่น

ความพอเพียงอยู่ที่ตัวเรา ความสุขอยู่ที่การกระทำ

ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น การปรับตัวและการอยู่ร่วมกับคนอื่นดีขึ้น

บันทึกอื่น

1. ชวนคนนอน

2. เพื่อใคร

« « Prev : เพื่อใคร

Next : โรคนี้อันตราย…มารู้จักหน่อยไหม » »