หมอเจ๊เรียนโลก

เมื่อยามทำงาน ชีวิตก็มีเรื่องที่ควรตัดสินใจ เมื่อยามว่างงาน ชีวิตก็มีเรื่องควรตัดสินใจ  เมื่อทุกวินาทีของการดำรงอยู่แห่งตนเป็นเรื่องที่ควรตัดสินใจ

การได้รับข่าวสารจากอุ๊ยผ่านลานเจ๊าะแจ๊ะในวันหนึ่งพร้อมๆกับข่าวสารจากครูบาเรื่องการตกลงใจเลือกวัดพระบาทห้วยต้มในการลงหลักปักรากของต้นเอกมหาชัยไว้เป็นสมบัติของแผ่นดิน ในขณะที่กำลังตัดสินใจในเรื่องของการงานตามหน้าที่ จึงเป็นอีกวาระหนึ่งที่ถึงคราวที่พึงตัดสินใจว่าจะนำพาตัวมาเยือนเมืองเหนืออีกสักครั้งรึไม่

และแล้วการตัดสินใจว่า ไปเมืองเหนืออีกสักครั้งเถิด ก็ถูกนำขึ้นตาชั่ง ชั่งใจ  เพื่อตัดสินใจเลือกให้เวลากับอะไรในระหว่างการงานตามหน้าที่และการมาร่วมชีวิตกับกลุ่มพี่น้องผองเพื่อนในเมืองเหนือ ในรอบนี้ตาชั่งมันเอียงมาข้าง “ไปเมืองเหนือเถิด”

ก่อนถึงเวลาเดินทางมาเมืองเหนือ ก็มีเรื่องราวของหน้าที่การงานเข้ามาช่วงชิงเวลาไปอย่างไม่ทันตั้งตัวอีกรอบหนึ่ง มีคำสั่งสายฟ้าแลบให้เข้ามาทำหน้าที่ในเมืองกรุงแทนเจ้านายในช่วงเหลื่อมรอยต่อของเวลาที่ตัดสินใจเดินทางพอดี  มันเป็นอะไรที่ทำให้ต้องนำใจขึ้นชั่งอีกครั้งในระหว่างอยู่เมืองกรุงเพื่อเลือกเส้นทางที่จะทำให้การงานของชีวิตในทั้งสองประเด็นนี้อยู่ร่วมกันอย่างลงตัว

ในที่สุดเช้าวันที่ 19 มิถุนายน 2552 ฉันก็พาตัวเองมาเหยียบพื้นดินเมืองเหนืออีกครั้ง เสียงอุ๊ยดังขึ้นต้อนรับผ่านโทรศัพท์มือถือตั้งแต่ย่ำรุ่งตี 5  เจอกันก็คุยกันจนได้เวลานัดหมายไปที่คณะพยาบาลศาสตร์  กอดแรกที่เริ่มต้นในสายของวันนั้นเป็นการกอดสาวเมืองเหนือคนสวยน้าแห่งชาติและหมอจอมป่วน วันนี้น้าแห่งชาติมาในมาดสาวสวยสดใสเชียวหละ

เมื่อถึงเวลาฤกษ์งามยามดี ครูบาก็ขึ้นเวทีปล่อยทีเด็ดเคาะกระโหลกให้ปิ๊ง ให้เอ๊ะๆๆๆๆ จนแม้แต่ผู้บริหารคณะพยาบาลศาสตร์ซึ่งมีภารกิจมากมายยังเอ๊ะ และเปลี่ยนใจที่จะนั่งฟังเรื่องราวจนเวลาทั้งหมดจบลง

เปิดงาน   ปิดงาน

การมาเมืองเหนือในครั้งนี้ ฉันตั้งใจมาร่วมเรียนรู้ พร้อมทั้งตั้งใจว่า มีอะไรให้ช่วยได้ในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของชาวเฮ ฉันยินดีช่วย แล้วก็สมหวังอย่างที่ตั้งใจ ทั้งได้เรียนและได้ช่วย

มีความรู้สึกว่า เวลาของกิจกรรมผ่านไปเร็วนะ แวบหนึ่งมีความเสียดาย เสียดายในเรื่องของเวลาที่มีให้น้อยไปสำหรับการแลกเปลี่ยน

ส่วนเรื่องที่เรียนรู้ในวันนี้ ฉันว่าทุกคนที่ได้ลุกจากที่นั่งขึ้นมามีส่วนแลกเปลี่ยนกันได้ช่วยทำให้ได้ภาพหลักการของคำว่า “เศรษฐกิจพอเพียง” ที่สามารถนำสู่สุขภาวะออกมาเป็นภาพที่ชัด

สำหรับฉันนะฉันสรุปความรู้มาจากเรื่องราวเหล่านี้ที่ได้ฟัง

ครูบาได้นำเรื่องของครูบาศรีวิชัยมาเล่า นำเรื่องการปลูกต้นเอกมหาชัยพร้อมการหยอดเมล็ดพืชสวนครัวลงไปพร้อมกันในหลุมเดียวมาบอก ท้าวความไปถึงเรื่องของควายที่ช่วยชาวนาไถนาแล้วสุดท้ายกลายเป็นลูกชิ้นที่โรงงานทำลูกชิ้น พร้อมคำถามทิ้งท้ายว่า สุดท้ายชาวนาเหลืออะไร  อีกทั้งยังป้อนคำถามให้คิด ความรู้ไม่พอใช้(จริงหรือ ) ชี้ชวนให้รู้จักมองตัวช่วย ไม่ทิ้งในเรื่องของการตรวจทานผล ท้าทายให้ลุกจากเก้าอี้ที่นั่ง ลงมือทำ เรียนแบบค้น เพื่อคว้าความรู้มาไว้ในกำมือและสมอง  เพื่อให้ความรู้นั้นชิมได้ มีชีวิตชีวา รู้จักตัวเองให้ชัดๆว่า ใส่แว่นหนาอยู่รึเปล่า พัฒนาความคิดอย่างไร ทำการบ้านรึไม่

รู้สึกดีกับสิ่งที่ได้เรียนในวันนี้ จึงสรุป Keyword เอาไว้เพื่อนำไปใช้ต่อในการทำหน้าที่ “รับผิดชอบการงาน+ดูแลสังคม” ต่อไป

1. คนใกล้ตัวคือตำราที่ยิ่งใหญ่ (ได้จากเรื่องที่นักศึกษาคนหนึ่งที่ลุกมาเล่าว่า ฟังแล้วปิ๊งไปถึงการเรียนรู้ที่เธอเคยได้เรียนจากพ่อของเธอในเรื่องของการปลูกมะนาวของเธอ)

2. การเอื้อโอกาสให้ผู้คนที่มีใจ+จิตอาสาในสิ่งที่เขามีความสามารถทำได้ ได้มีอิสระในการวางบทบาทของตน เป็นกลยุทธเด็ดที่สุดสำหรับเรื่องการสร้างเครือข่าย ( ได้จากการแลกเปลี่ยนที่เกิดจากคำถามของอาจารย์พยาบาลคนหนึ่ง )

3. ใครต้านก็ปล่อยเขาไป (ได้จากเรื่องการโยนซาละเปาให้หมากินของนักศึกษาคนหนึ่ง)

4. ติดกรอบ (จากเรื่องรู้จริงรึเปล่าของจอมป่วน)

5. ไม่ตั้งเงื่อนไข ไม่ติดผิด/ถูก ใช่/ไม่ใช่  รู้ภาพรวมแล้วลงมือในสิ่งที่อยากทำ และรู้ว่าทำได้ ไม่แบ่งเขา แบ่งเรา ไม่ยึดติดกับความสำเร็จ/ ไม่สำเร็จ ( จากช่วงแลกเปลี่ยนกับรอกอด)

6.  จัดสรรให้พอดีกับบุคคล ( ได้จากคำถามของนักศึกษาคนหนึ่ง)

7.  สะดวก สอดคล้องกับวิถีของคน ทั้งของคนที่ควรให้ความเกื้อหนุน และคนที่ได้รับการเกื้อหนุน ( จากช่วงแลกเปลี่ยนกับพี่บู๊ท)

ในส่วนตัวของฉัน ฉันว่าทั้งหมด 7 ข้อนี้หากนำมาหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว มันจะให้ผลในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงได้เลย

“มีเหตุมีผล มีภูมิคุ้มกัน พอดีพอเพียง”

หรืออันที่จริง มันก็คือผลสมดุลของชีวิตของผู้คนในทุกๆด้าน หรืออันที่จริง มันคือเรื่องเดียวกับสุขภาวะนะฉันว่า

ดำรงสมถะด้วยการใช้ปัญญา(จัดการความรู้ให้เป็น) มีครู มีเพื่อน อยู่ด้วยใจเต็มร้อยและมีสมดุลแห่งชีวิต

« « Prev : หลักการ-หลักกู

Next : เย้ว…เย้ว…ดีนะ » »