หมอเจ๊เรียนโลก

มาต่อเรื่องข้อสอบและบทเรียนรู้ระหว่างทำหน้าที่สอบสัมภาษณ์ค่ะ  นี้คือข้อสอบที่สาวตาเป็นผู้ออกให้ใช้สอบในครั้งนี้ค่ะ 

ระหว่างเกิดเหตุสึนามิ มีคนไข้หลายรายถูกนำส่งมายังร.พ. ขณะที่ผู้เข้าปฏิบัติงานกำลังทำงานตามหน้าที่อยู่ ก็มีโทรศัพท์ดังเข้ามาที่หน่วยงานหนึ่งเพื่อสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับผู้ป่วยที่คาดว่าจะเข้ามารักษาที่ร.พ. อยู่เรื่อยๆ การรับโทรศัพท์เพื่อตอบเรื่องราวจึงกลายเป็นงานอีกชิ้นหนึ่งโดยปริยาย

สมมติผู้เข้ารับการสัมภาษณ์และคณะกรรมการสอบทุกคนเป็นเจ้าหน้าที่ของร.พ.ที่กำลังทำงานในห้องเดียวกัน  คณะกรรมการสอบต่างคนต่างก็มีงานต้องทำในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้านี้ชนิดมือไม่ว่าง ผู้เข้ารับการสัมภาษณ์จึงได้รับมอบหน้าที่ให้รับโทรศัพท์ที่ติดต่อเข้ามายังหน่วยงานนั้น และโทรศัพท์เจ้ากรรมถูกวางซุกไว้ที่ชั้นวางของมีแฟ้ม กระดาษและอะไรต่อมิอะไรทับสุมอยู่พอสมควร รวมทั้งแจกันดอกไม้แห้งวางสุมทับบนอีกกองในรัศมี 5 นิ้ว ความกว้างของชั้นที่วางของพวกนี้อยู่นั้นกว้างแค่ฟุตครึ่ง ใกล้ๆก็มีกล่องใส่ปากกาดินสอวางอยู่พร้อมกระดาษใบเล็กสำหรับจดโน้ต 

โต๊ะที่จัดให้นั่งสัมภาษณ์กันอยู่ห่างจากชั้นเจ้าปัญหานี้ในระยะเดิน 20 ก้าว ที่นั่งที่จัดให้คือ ผู้ถูกสัมภาษณ์นั่งเผชิญหน้ากับกรรมการ 3 คนอันมีบรรดาผู้มีวัยสาวหนุ่ม(เหลือ)น้อยๆนั่งเรียงรายกัน ประธานนั่งอยู่ทางมุมโต๊ะด้านขวาของผู้เข้าสัมภาษณ์ ฉันคือคนที่นั่งตรงกลางให้เขานั่งเผชิญหน้า และเมื่อเขาเข้ามานั่งประจำที่สอบ ผู้ที่โยนคำถามชวนคุยก็เป็นฉัน ยกเว้นบางช่วงที่ฉันปลีกมาทำธุระส่วนตัวจึงเป็นคนอื่นที่ถามแทน กรรมการอีกคนที่เป็นหน้าม้าคอยทำหน้าที่ของรัชนีในบทสนทนาข้างล่าง นั่งอยู่ในอีกห้องหนึ่งในระยะไม่ไกลนัก และรับสัญญาณการเริ่มต้นโทรด้วยเสียงหยอดเตือนจากโทรศัพท์มือถือ ซึ่งเตี๊ยมการรับส่งลูกกันไว้ก่อนเริ่มการสัมภาษณ์

ข้อสนทนาข้างล่างนี้ คือ คำสนทนาของผู้ที่โทรติดต่อเข้ามายังหน่วยงานในวันนั้น และคู่สนทนาคือผู้เข้ารับการสัมภาษณ์

รัชนี       :  ดิฉันเป็นญาติของนายโชคดี มีสุขค่ะ

คู่สนทนา :

รัชนี       :  ที่ติดต่อมานั้น ดิฉันอยากทราบว่า ขณะนี้ นายโชคดี มีสุข นะมี

               อาการเป็นอย่างไรบ้าง อาการหนักมั๊ย เป็นอย่างไรบ้าง หมอ

               รักษาไปยังไงแล้วบ้าง

คู่สนทนา :

รัชนี       :  ดิฉันจะขอคุยกับคุณหมอที่รักษาได้มั๊ยค่ะ อยากรู้ว่าดิฉันต้องมา

               ที่กระบี่ด่วนมั๊ยนะคะ

คู่สนทนา :

รัชนี       :  ดิฉันต้องทำงานค่ะ ต้องลางานถ้าจะต้องมากระบี่ จึงอยากจะรู้

               ข้อมูลคนไข้เพื่อการเตรียมตัวค่ะ

คู่สนทนา :

รัชนี       :  ดิฉันอยู่ที่เชียงใหม่ค่ะ ทำยังไงได้บ้างค่ะ ถ้าจะต้องมากระบี่ให้

               เร็ว เป็นห่วงคนไข้ค่ะ อยากมาให้เร็วๆค่ะ

คู่สนทนา :  

รัชนี       : ไม่ได้ยินเสียงที่คุณพูดเลยค่ะ เสียงดังอีกหน่อยได้มั๊ยค่ะ

คู่สนทนา :

รัชนี       :  ดิฉันจะค้นหาข้อมูลคนไข้ด้วยตัวเองได้ยังไงบ้างค่ะ ขอ

               คำแนะนำหน่อยค่ะ

คู่สนทนา :

รัชนี       : ดิฉันจะขอเบอร์โทรศัพท์คุณหมอที่ดูแลคนไข้รายนี้ได้มั๊ยค่ะ

คู่สนทนา :

รัชนี       : ถ้าดิฉันจะติดต่อมาใหม่ จะติดต่อคุณได้ยังไง ขอบคุณสำหรับ

               ข้อมูลค่ะ

คู่สนทนา :

อ่านแล้วลองสร้างจินตนาการดูนะค่ะ การให้คะแนนที่ใช้ในการตัดสินที่ฉันใช้ 5 ส. สติ และความสามารถในการแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้ามาใช้นั้น ฉันนำมาจากหลักการทำงานคุณภาพและคุณค่าหลัก(core value)ที่ HA สอนให้ได้ความคิดเหล่านี้ตกผลึกไว้ค่ะ  และสึนามิคือเหตุการณ์ที่ท้าทายคนของร.พ.ฉันมากนัก ฉันออกข้อสอบนี้ด้วยแนวคิดว่านี่เป็นบทพิสูจน์คนที่เราฝึกมากับมือ แล้วใช้ดูคนที่เราไม่รู้จักได้หากว่าเขาคนนั้นคือของจริงค่ะ

คะแนนที่ต้องลงความเห็นแบ่งเป็น 5 ส่วน ระยะเวลาทำงานเป็นส่วนหนึ่งที่เอามาชั่งตวงวัดในที่นี้ อีก 4 ส่วนที่เหลือก็ใช้ตามหลักเกณฑ์การพิจารณาคุณสมบัติที่กระทรวงสาธารณสุขกำหนดมาให้ ข้อสอบจึงออกมาโดยใช้ตรรกะที่ว่า หากคุณแน่จริงเป็นของจริง ในสถานการณ์อย่างที่เผชิญอยู่ตรงหน้า คุณพิสูจน์ตัวเองได้แน่นอน

ชวนให้ลองสอบตัวเองดูนะค่ะ ว่าถ้าเป็นคนเข้าสอบสัมภาษณ์จะกล่าวหากรรมการได้ไหมว่าลำเอียง มีตา 6 ตา + 6 หูตัดสินนะค่ะไม่ใช่แค่ 2 ตา 2 หูจากสาวตาค่ะ แล้วยังมีตา 4 ตา + 4 หู ที่อยู่เป็นพยานร่วมอีก สำหรับความรู้ที่ได้จากการนั่งทำงานที่เอ่ยไว้ก่อนหน้า จะมาตกผลึกให้ฟังว่าได้อะไรค่ะ

ข้อเท็จจริง คือ  คนไข้ที่เข้ามารักษานั้นมีจำนวนมาก และมีชื่อที่ละม้ายคล้ายคลึงกับชื่อที่ถูกถามมามากที่สุด คือ นายดี มีสุข  และนายดี มีสุข นั้นได้รับการรักษาอยู่ที่รพ.กระบี่เพียงคืนเดียว ก็ถูกส่งตัวไปรักษาต่อที่ร.พ.อื่นก่อนหน้าที่จะมีโทรศัพท์สอบถามมาเพียงชั่วโมงเดียว ไม่มีคนไข้ชื่อนายโชคดี มีสุข และหน่วยงานที่ผู้เข้ารับการสัมภาษณ์ได้รับบทบาทสมมติว่าทำงานอยู่นั้น ไม่ใช่หน่วยที่รับเอาตัวนายดี มีสุขไว้ดูแล และสถานการณ์จริงก็คือ ผู้ที่ทำงานอยู่คนละหน่วยจะไม่รู้เรื่องราวรายละเอียดการบาดเจ็บของนายดี มีสุขเลย ด้วยเหตุที่ต่างคนต่างต้องใช้ทักษะและสติในการทำงานของตัวให้ดีและเร็วพอที่จะทำให้ไม่เกิดปัญหาการทำงานร่วมกัน

ข้อสอบนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะถ้าใครจะเอาไปใช้งานต่อ

« « Prev : ย่ำหนามไม่ให้เจ็บ(3)

Next : เรียนรู้ผู้นำสี่ทิศจากผู้เข้าสอบ » »