หมอเจ๊เรียนโลก

วันนี้มีอะไรที่แปลกไปจากปกติอยู่หน่อย เมื่อพาตัวเข้าไปนั่งในห้องประชุมของทีมพี่เลี้ยงคุณภาพของรพ. ที่เข้าไปนั่งร่วมก็เป็นเรื่องอปกติ ทำไม่บ่อยในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา

มีที่มาที่ไปว่ามีคนชวนให้เข้าไปฟังในฐานะที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเล่างานคุณภาพ เข้าไปแล้วก็ได้ยินเรื่องแปลกใหม่ หลายๆเรื่องที่เคยปรารถนาจะให้คนได้ยิน ได้รู้ ได้สัมผัส หล่นจากปากของบุคคลที่เอ่ยปากชวน วจีเธอเอ่ยคำที่เคยคุ้น เช่นคำว่า “ฟังอย่างลึกซึ้ง” “แขวนคำตัดสิน” พร้อมบอกเล่าประสบการณ์ที่มีโอกาสได้เรียนรู้สู่กันฟัง

ความแปลกจากวันที่เคยผ่านอยู่ตรงที่ วันนี้มีโอกาสเติมต่อในสิ่งเคยผ่าน อะไรหรือคือความหมายของคำว่า “ฟังอย่างลึกซึ้ง Deep listening” อะไรเล่าคือความหมายของคำว่า “แขวนคำตัดสิน” ยกตัวอย่างไปให้ฟังอยู่หลายประเด็น จำไม่ได้ว่ายกเรื่องอะไรบ้าง

ที่ใช้คำว่าโอกาสก็เพราะเคยบอกเล่ามาก่อนหน้านานแล้วในเวทีนี้ แต่คนไม่สนใจฟัง ครั้งนี้กลับเป็นว่าคนอยากฟัง

ที่จำได้แม่นก็คือใช้โอกาส แนะนำครูที่ปลูกฝังแนวคิดให้ บอกเล่าว่าอะไรอย่างไรคือ ความหมายของคำว่า “ใจแห่งความเป็นมนุษย์” อย่างไรคือ เป้าหมายของเรื่องเล่า

ทำอย่างไรจึงจะช่วยให้คนเขียนเรื่องเล่าได้  บอกเคล็ดง่ายๆไปว่า ให้เริ่มแบบเขียนไดอารี่ อยากจะเขียนลงไปอย่างไรก็เขียน รับรู้ความรู้สึกของตัวเองและคนตรงหน้า ใส่ลงไปในเรื่องเล่าไว้

ยกตัวอย่างของการทำให้คนเข้าใจความรู้สึกผ่านเรื่องเล่าว่า ” ณ วันหนึ่งกำลังเดินหน้าห้าง ใส่รองเท้าแตะ แล้วจู่ๆรองเท้าขาดผึง ทำเอาอึ้งทำยังไงดีละวา ตามองลอกแล่กไปซ้ายขวา เดินไปพลางหันไปมองพลาง ลากเท้าถูลู่ถูกังไปเรื่อย หันไปมองเท้ามองคน…..” แล้วถามว่าคนฟังเข้าใจความรู้สึกของบุคคลในเรื่องไหม บรรยากาศในเรื่องเล่าบ่งบอกความรู้สึกของคนที่เล่าให้สัมผัสได้อย่างไร

ตัวอย่างนี้ยกเพื่อชวนให้ผู้คนที่อยู่ในห้อง เห็นความหมายของคำว่า “เล่า”  เข้าใจตัวเองว่าสไตล์เล่าในงานเขียนของพวกเขาต่างอยู่อย่างไร

ภาษากายที่ตอบรับพยักหน้า พร้อมหน้าตาที่บอกว่าอยากเห็นตัวอย่างอีก อยากฟังต่อ รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของบางคน บอกถึงใจที่เปิดขึ้นของผู้ฟัง  มีบางคนรู้ตัวเองว่าทำได้

ตั้งแต่ชวนพี่น้องชาวเฮมาร่วมปลูกฝังและชวนคนให้หันมาเข้าใจตัวเอง ก็ได้เห็นความจริงในมุมหนึ่งของมณฑลแห่งพลังว่ามีธรรมชาติเป็นวาระ เหมือนดินที่ต้องการการบ่ม

เมื่อไรบ่มได้พร้อม เมล็ดพันธุ์ที่เหมาะสมจะเติบโตอยู่แล้วก็จะเริ่มเปลี่ยนรูปกลายเป็นต้นกล้า เหมือนชะตาคนที่เปลี่ยนแปลงไปเมื่อถึงวาระหนึ่งๆ

ดินต้องการมือมาช่วยบ่มมากมาย  สองมือเท่าที่มีนั้นบ่มได้เพียงบางผืนดิน

ทั้งหมดนี้เป็นอีกหนึ่งวาระมณฑลแห่งพลังดูดผู้คนรุ่นใหม่ๆเข้ามาหา  เพื่อเริ่มต้นนำพาให้พวกเขาได้เรียนรู้และเข้าถึงความสุขที่แท้จริงที่ละก้าวย่าง  พิสูจน์เรื่อง “หนึ่งคนทำอะไรได้” ให้ด้วยนะเออ

15 สิงหาคม 2555

« « Prev : ของขวัญนี้มอบให้แม่

Next : ตามลม๒ (๕) : มีเรื่องราวของ “อุ้ม” ที่ทำให้ “อึ้ง” » »