รอยเท้า…2

โดย bangsai เมื่อ กุมภาพันธ 17, 2009 เวลา 0:17 ในหมวดหมู่ เรื่องของชีวิต #
อ่าน: 3471

สายวันนั้น น้องเอก คุณพ่อของแม่ชีน้อยป่านแวะมาหาที่สำนักงานมุกดาหาร
ตามประสาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ มีอะไรก็คุยเปิดอกกัน


ทราบว่าตั้งแต่บุตรสาวเสียชีวิตความอาลัยอาวรณ์ยังมีมากมาย

เพื่อนสาวคนหนึ่งรับอาสาจะเขียนหนังสือให้
โดยจะรวบรวมข้อมูลจากทุกคนที่มี

เอกบอกว่าตอนนี้ เพื่อนคนนึ้ขึ้นไปอยู่ที่บน “ภูไม้ฮาว”
ผมจึงตั้งใจจะไปเยี่ยมเธอที่ภูไม้ฮาว

ภูไม้ฮาวคือชื่อดอย หรือ ภู ที่เป็นที่ตั้งของสำนักสงฆ์

สถานที่แห่งนี้เป็นที่สุดท้ายที่แม่ชีน้อยป่านอาศัยอยู่และเสียชีวิตที่นี่


เพื่อนคนนี้ต้องการอารมณ์ความรู้สึกจริงๆจึงขึ้นภูไม้ฮาวไปนอนในสถานที่ที่แม่ชีน้อยป่านเคยนอน เคยนั่งเคยอาศัยก่อนเสียชีวิต
แล้วถือโอกาสปฏิบัติธรรมด้วย




ผมจอดรถที่ตีนภูแล้วค่อยๆเดินขึ้นไปแบบไม่เร่งรีบ ดูธรรมชาติของภูไม้ฮาวซึ่งผมมาเยือนเป็นครั้งที่สามแล้ว ครั้งนี้พบชาวบ้านมาช่วยพระอาจารย์พัฒนาทางเดินให้ปลอดภัย ซ่อมแซมระบบประปา โดยทั้งหมดนั้นมาออกแรงตามความศรัทธาที่มีต่อพระอาจารย์

เมื่อเดินขึ้นไปถึงศาลาหลังแรกก็เห็นพระอาจารย์ กำลังพูดคุยกับชาวบ้านอยู่ ผมเดินเข้าไป พระอาจารย์ก็ยิ้มรับพร้อมเชิญให้ขึ้นไปกินน้ำเย็นๆก่อน ผมก้มกราบพระอาจารย์ แม้อายุเลยหกสิบไปแล้วแต่ดูยังสดใส สมกับผู้ปฏิบัติธรรมจริงๆ

ต่างซักถาม ตอบคำถามกันพอสมควรแล้วผมก็ขออนุญาตไปพบน้องสาวคนนั้นที่ขึ้นมาปฏิบัติธรรม พระอาจารย์ก็ชี้ให้ไปที่กุฏิหลังขาวโน้นนน พร้อมกับบอกให้คนพาไป…

เธอชื่อ “เงาศิลป์” เก๋ ไหมล่ะชื่อเธอ รีบเดินออกมาหาผมอย่างดีใจ หลังจากคุยกันแล้วเธอก็บอกว่า ช่างเป็นธรรมจัดสรรจริงๆ หนูกำลังต้องการเข้าขอนแก่น พี่มาวันนี้ หนูก็จะติดรถไปขอนแก่นด้วย…… เธอขอเวลาจัดการเรื่องส่วนตัวและภาระที่นี่ให้เรียบร้อยก่อน…

ผมก็เลยเดินชมบริเวณสำนักสงฆ์ไปทั่ว สวยมากครับ สงบ ธรรมชาติ เดิมๆ น่าจะเป็นสถานที่บำเพ็ญธรรมนั้นดีแล้ว ลมพัดเอื่อยๆกำลังสบาย ผมถือโอกาสเก็บรูปมามากมาย

และหนึ่งในนั้นคือ สถานที่พักและปฏิบัติธรรมคือทางเดินจงกรมของผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย ทราบว่ายามค่ำคืนสถานที่สงบ บรรยากาศเงียบ อากาศโดยรอบเอื้อ มีพระอาจารย์คอยแนะนำ ตอบปัญหาการปฏิบัติธรรม….

นอกจากเธอแล้วยังมีแม่ชีสาวอีกหลายท่าน แม่ชีอายุเลยกลางคนไปแล้วก็หลายท่าน
แต่ละคนมีทุกข์มาทั้งนั้น ทั้งใจ ทั้งกาย ต่างก็มาหาที่พึ่ง สำนักสงฆ์ พระอาจารย์ครรชิตแห่งภูไม้ฮาว


บนทางเดินนี้ไม่ใช่แคทวอล์ค แต่เป็นทางเดินจงกรมของสตรีสาวหลายท่านที่มาบวชเป็นแม่ชีผ้าขาวที่มุ่งมั่นมาที่นี่ แต่เท้าบนทางเดินนี้ไม่ได้ใส่ส้นสูง หรือรองเท้าแพงระยับของยี่ห้อใดๆ

เธอเปลือยเท้าเปล่า เดินจงกรมยามเวลากลางคืนที่สงบ


ใช่ครับ รูปรอยเท้านี้คือ รอยเท้าของสตรีผู้ปฏิบัติธรรม เป็นรอยเท้าจงกรม ตรงจุดที่ต้องหมุนตัวกลับพอดี

นี่คือ รอยเท้าผู้ปฏิบัติธรรมครับ…

« « Prev : รอยเท้า..1

Next : หลักการ “สองสูง” » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

4 ความคิดเห็น

  • #1 Suchada ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 กุมภาพันธ 2009 เวลา 1:21

    ศรัทธา และ ชื่นชม ค่ะ

  • #2 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 กุมภาพันธ 2009 เวลา 1:57

    ขอบคุณครับ คุณสุชาดา

  • #3 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 กุมภาพันธ 2009 เวลา 12:27

    น้องเป็นอะไรคะถึงเสียชีวิต?  ชอบรายละเอียดเวลาพี่บู๊ทนำเสนอเกี่ยวกับแผนที่ชะมัด ทำให้เห็นอะไรเยอะขึ้นค่ะ และชอบภาพรอยเท้ามากๆ มีหลายรอย ขนาดต่างกัน แต่เหยียบลงในที่ที่ใกล้เคียงกันบนเส้นทางเดียวกัน เส้นทางนี้ไม่ว่าจะเป็นใคร ยากดีมีจนแค่ไหน พบพานสิ่งใดๆมาก็สามารถเดินทับรอยกันได้โดยไม่มี”ศักดิ์ศรี”หรือ”ตัวตน” จนฆ่ากันตายแม้เพียงเหยียบเงา เนาะคะ..

  • #4 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 กุมภาพันธ 2009 เวลา 13:18

    น้องเบิร์ดครับ

    • เรื่องของแม่ชีน้อยป่าน พี่บันทึกไว้แต่ไม่ได้เอามาลงที่ลานนี่ครับ พวกเราสะเทือนใจมากเพราะพ่อแม่ชีป่านคือเสาหลักของ “อินแปง” ที่สูญเสียลูกสาวที่เก่งและน่ารักมาก แค่อายุ 12 เอง
    • เมื่อพ่อแม่ทราบว่าลูกสาวคนเก่งเป็นมะเร็งที่ม้าม เป็นกรณีที่ 18 ของโลก(คุณหมอว่างั้น เพราะเป็นเมื่ออายุน้อย) ก็ทุ่มเททุกวิถีทาง ขณะที่อินแปงเน้นการรักษาโรคทุกอย่างด้วยวิถี แพทย์ทางเลือก  คือการปรับสมดุลร่างกาย การเปลี่ยนสถานที่พักอาศัย ธรรม อาหาร และสมุนไพร… แต่เอาไม่อยู่ ในที่สุดต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาลของรัฐ  แต่น้องเขาเจ็บปวดมาก และทนไม่ได้กับสภาพแวดล้อมในห้องพักโรงพยาบาลที่มีเครื่องมือมากมาย….จึงขอออกไปอยู่สำนักสงฆ์ในป่าดงหลวง
    • พ่อแม่ยอม ซึ่งเป็นเรื่องแปลกมากๆที่เธอกลับไม่มีความเจ็บปวดเลย เธออ่านหนังสือธรรมเป็นกองๆเพื่อเตรียมตัวเดินทางไกล และเธอทำบันทึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิตเธอในช่วงสุดท้ายนี้  เธอมีสติดีจริงๆ เก่ง แกร่งเกินเด็ก
    • ภูไม้ฮาว เป็นสำนักสงฆ์ที่ตั้งอยู่บนสถานที่เหมาะ พระอาจารย์ท่านปฏิบัติธรรมมานาน ท่านเป็นผู้มีความรู้ด้วย และยินดีทุกอย่างที่จะช่วยบรรเทาทุกข์ พี่ขึ้นไปเยี่ยมเธอก่อนที่น้องจะเสียชีวิต เธอผอมมาก แต่จิตใจเธอแกร่งมากๆๆๆ
    • …..
    • นอกจากเธอแล้วก็มีสตรีหลายท่านมาปฏิบัติธรรมที่นี่ ล้วนแต่ทุกข์ทั้งนั้น สาวๆก็มี อายุมากก็มี พระอาจารย์สร้างกระต๊อบให้พักอาศัยและทำทางเดินจงกรมให้ทุกแห่ง เต็มป่าไปหมด  พี่ว่าจะบันทึกเรื่องนี้อยู่นะครับ
    • พี่เห็นรอยเท้านี้ที่ทางเดินจงกรมแล้วศรัทธามาก เป็นรอยเท้าที่ไม่ธรรมดา และผู้บาปหนาอย่างเราไม่กล้าที่จะเดินบนทางจงกรมนี้ด้วย เห็นแล้วก็อยากจะกราบในนามธรรมที่เธอเหล่านั้นมีความตั้งใจปฏิบัติธรรม อย่างน้อยที่สุดในใจเราก็เทให้หมดใจแล้ว
    • มีอีกหลายแห่งครับที่ดงหลวงที่เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม  เพราะดงหลวงเป็นป่าภูเขา เหมาะแก่การปฏิบัติครับ

แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.58200478553772 sec
Sidebar: 0.28289413452148 sec