พระจันทร์ร้องไห้…ที่ปาย..
เราตระเวนปายตามแผนที่ที่เราได้มาจากขอนแก่น หลายที่ เช่นไปไหว้พระที่วัดน้ำฮู หมู่บ้านคนจีน น้ำตก หมอแปง โป่งน้ำร้อนท่าปาย สะพานประวัติศาสตร์ กองแลน วัดเย็น แล้วมาค่ำที่วัดหลวงกลางเมืองปาย
เรากะว่าเอารถไปจอดไว้หน้าโรงพยาบาลปายที่คุณหมอสุพัฒน์ kmsabai อยู่ที่นี่ แล้วเราก็เดินไปชมวัดหลวงแล้วเลยกินข้าวกลางเมืองปายแล้วเที่ยวอีกรอบถนนคนเดิน
ค่ำสลัวๆแล้วแต่เราก็ยังเดินเข้าวัดหลวง จึงรู้ว่าที่นี่เป็นลานจอดรถ เพื่อให้คนเอามาจอดใกล้ถนนคนเดิน เราเห็นพระเจดีย์สวยงาม จึงเดินเข้าไปถ่ายรูป แม่ลูกก็เดินชมรอบๆพระเจดีย์ แล้วลูกสาวก็เห็นพระจันทร์ยิ้ม โอยสวยจัง…..เราก็กดซะหลายรูป ทั้งๆที่ไม่มีขาตั้งกล้อง ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่มีก็เสียหายไปแล้ว ต้องใช้มือนี่แหละ
ถ่ายรูปเสร็จก็เดินออกไปหาข้าวพื้นเมืองกินสมใจอยาก ระหว่างนั้นคนในตลาดเริ่มพูดกันถึงพระจันทร์ยิ้มแล้ว
เราอิ่มข้าวก็เดินชมสินค้าอีก ทีนี้เสียงโทรศัพท์มากันลั่นปายเลย ชักชวนให้ดูพระจันทร์ คนข้างกายก็โทรบ้าง มีญาติพี่น้องที่ไหน กี่คน บอกโม้ดดดด
แต่เป็นปรากฏการณ์ที่น่าชมมากครับ
รูปนี้เป็นพระจันทร์ร้องไห้ เพราะ พธม.ตายอีกแล้ว..
เด็กน้อยแก้มยุ้ย อิอิ
« « Prev : ไปชิมความหนาวที่ปาย ก่อนไปเฮฯหก
7 ความคิดเห็น
พระจันทร์ยิ้มสวยเมื่อคืนนี้
เหมือนบอกว่าขอให้มีข่าวดีถ้วนหน้า
เช้านี้….เมื่อจันทร์ลา
ยิ้มฉัน….ไม่เริงร่าเหมือนจันทร์เมื่อคืน
…..
ใจฉัน…..มันปนเศร้า
อีกกี่คนเล่าที่ต้องขัดขืน
อีกกี่คนที่หยัดยืน
ต้องล้มครืน….เมื่อจันทร์ลา
สวัสดีเจ้าค่ะ ลุงบางทราย
น้องจิแวะมาบอกว่า คิดถึงลุงมากๆค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ถ้ามีโอกาสคงได้พบกันที่เชียงรายค่ะ รักลุงเด้อจ้า…หนูจิ
คนอาร้าย เขาให้ดูพระจันทร์ยิ้ม แล้วต้องมีความสุข
แต่นี่ดูพระจันทร์ยิ้ม แล้วเศร้า
เนอะ พี่บางทราย เนอะ
อมยิ้มกับภาพสุดท้ายค่ะ ช่างทำจริงๆ
จันทร์หมองเพราะเหตุใด..ใครทำให้จันทร์รานร้าว
ดาริกาคู่พร่างพราว..ไฉนราวมีน้ำตา
ยิ้มเถิดดารางาม..แม้นในยามต้องเหว่ว้า
เลือนลบคราบน้ำตา..ทุกชีวาต้องก้าวเดิน
แม้นพบกับขวากหนาม..ทุรยามย่างหาวเหิร
อดทนเข้าเผชิญ..หาใดเกินกำลังใจ
จันทราบนฟ้ากว้าง..เพื่อนร่วมทางที่สวยใส
โอบอุ้มทุกดวงใจ..ด้วยความนัยที่ฉ่ำเย็น
ดับทุกข์ที่ร้อนเร่า..ได้ทุกคราวที่มองเห็น
โยงใยที่ซ่อนเร้น..แฝงอยู่เป็นเพลงขอจันทร์
วันนี้ขอหายโศก..หมดวิโยคเป็นสุขสันต์
พร่างพราวทั้งดาว-จันทร์..ขอแค่นั้นได้ไหมเอย ^ ^
น้องอึีงอ๊อบ
ความจริงอีเกิง (พระจันทร์) ที่ปรากฏแบบที่เห็นเป็นเรื่องน่ายินดี
เพราะไม่ีค่อยเห็๋นภาพแบบนี้
แต่การถ่ายรูปของเราเองต่างหากที่มือมันสั่น
เลยภาพที่ได้คล้าย อีเกิงไห้…
เลยหยิบเอารูปนี้มาเล่นต่อครับ อิอิ
หวัดดี หลานจิ
แล้วพบกันนะครับ ทราบว่ามากับป้าจุ๋มใช่ไหมครับ….
น้องรัตติยาครับ
ก็ใครต่อใครเขาดีในกัน พี่ก็ชอบใจเพราะไม่เคยเห็นภาพนี้มาก่อนเช่นกัน
บังเอิญมาได้ภาพถ่ายมือสั่น อีเกิง คล้ายร้องไห้
อารมณ์พาไป….