เรื่องปกติของชีวิต

โดย bangsai เมื่อ เมษายน 13, 2012 เวลา 10:48 ในหมวดหมู่ เรื่องทั่วไป #
อ่าน: 1565

สงกรานต์ไปเที่ยวไหน เป็นคำถามที่ใครต่อใครถามไถ่กัน ผมเองนั้นตอบว่าอยู่บ้านครับ ให้ลูกสาวคนเดียวที่ดื้อเหมือนแม่มัน ขึ้นมาบ้านจะได้อยู่กันแบบครอบครัว ประสาพ่อแม่ลูก แม่มันอุตสาห์เก็บสะสมไมล์ของการบินไทยยกให้ลูกบินไปจะได้ไม่ต้องเสี่ยงชีวิตยามสงกรานต์บนถนน..

แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็มาทำลายแผนนั้นหมดสิ้น

พี่ชายสินีเข้า รพ.หมอตรวจพบมะเร็งที่กระดูกสันหลัง กำลังจะผ่าตัดด่วนที่สุด

เท่านั้นเองเสียงร้องให้ก็ดังลั่นบ้าน

ตัดสินใจยกเลิกตั๋วเครื่องบินของลูกเลื่อนไปก่อน เตรียมตัวขับรถลงกรุงเทพฯด่วน เดินทางไปโทรศัพท์ไป

ผ่าแล้ว…พบเนื้อร้าย เอาออกแล้ว แต่หมอพยายามหาต้นตอว่ามาจากไหน ยังหาไม่พบ…หากพบจะได้รักษาได้ถูกต้อง

พี่สะไภ้ ไม่บอกลูกสาว กลัวลูกไม่เป็นอันทำงาน ไม่บอกลูกชายที่กำลังทำปริญญาเอกด้านวิศวกรรมที่ อเมริกา กลัวว่าลูกจะกังวลจะกระทบการเรียน เธอแบกทุกข์อยู่คนเดียว โดยมีญาติใกล้ชิดเท่านั้นที่รู้เรื่องเพราะเธออยากจะเก็บไว้ก่อนจนกว่าการวินิจฉัยของหมอจะถึงที่สุด…

เสียงสะอึกสะอื้นมาเป็นระยะ ที่เธอโทรศัพท์คุยกับยาหยีผม ดูเธอแบกทุกข์ที่สุดไว้ข้างในคนเดียว

ค่ำวันนั้น เธอโทรมาด้วยน้ำเสียงดีขึ้นมากๆ บอกว่าหมอพบแหล่งต้นตอแล้ว ว่ามาจากต่อมไทรอย ไม่ได้มาจากตับ ปอด ฯลฯ ทั้งนี้พี่ชายคนนี้สมัยหนุ่มๆเคยมีปัญหาเรื่องไทรอยมาแล้ว หมอบอกว่ารักษาได้… โล่งใจไปเยอะ หมอบอกให้คนไข้ทดลองเดินหลังฟื้นจากการผ่าตัด 1 วัน

ยาหยีค้นกูเกิล เรื่องนี้ พบว่านั่นคือกระบวนการของหมอที่ตรวจสอบคนไข้ว่าการผ่าตัดนั้นไปกระทบเงื่อนไขการเดินหรือเปล่า ผ่าน….

เราไปเยี่ยมที่ รพ.แห่งหนึ่งที่ พี่สะไภ้อพยพไปต่างจังหวัดใกล้กทม.เพราะ รพ.ในกทม.นั้นหมองานล้นมือหมด เธอไม่อยากคอยแม้นาทีเดียว..ตัดสินใจไป รพ.ที่พร้อม ที่คุณหมอผู้เชี่ยวชาญว่างและแนะนำ

พี่สะไภ้บอกว่า คนที่ทุกข์นั้นมิใช่คนป่วยเพราะดูทำใจได้ แต่คนที่รักนี่ซิ ทุกข์กว่าหลายเท่านัก…ดูจะจริง เธอบอกสู้ทุกอย่าง เงินทอง เวลา การดูแลรักษา เต็มที่สู้สุดๆ

เราไปถึง รพ.เห็นพี่ชายยาหยีเดินยก walker ฉลุยในห้อง รพ. เราขำ นี่หรือคนป่วย แทนที่จะเห็นเดินช้าๆด้วย walker แสดงสีหน้าเจ็บ และกังวล แต่นี่หัวเราะลั่น เห็นเรามาก็ส่งเสียงลั่น….

พี่เขาสบายใจที่รู้ว่าเหตุที่มาของเนื้องอกนั้นมาจาก ไทรอย…

แต่ก็ไม่วางใจ ทำตามหมอสั่งทุกประการ..อย่างเคร่งครัด…

เฮ่อ….ปกติของชีวิตที่ต้องเผชิญนะเนี่ยะ..

วันนี้ผมก็ขับรถกลับขอนแก่นได้แล้ว

ไปพร้อมๆกับคลื่นคนที่กลับบ้านกันนั่นแหละ…..

« « Prev : ความจริงที่ปรากฏ

Next : Myanmar ที่ร่ำรวย » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

2 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.17924404144287 sec
Sidebar: 0.072206020355225 sec