หมอเจ๊เรียนโลก

เมื่อได้ยินเรื่องของการเกษตร ในหัวคิดและหัวใจรู้สึกจั๊กจี้ ด้วยว่ากี่ทีกี่ทีกี่ครั้ง ก็มักจะได้ยินคำว่า “เศร้ากับแรงงานเกษตรกรไทย”…..  “สงสารชาวนา”…..”มีแต่จะจนลงๆ เมื่อทำการเกษตรต่อๆมาหลายชั่วคน”……”ขายนา ใช้หนี้”……”ขายที่ หนีเข้าเมือง”  ไปน่านคราวนี้ก็ได้ยินคำเหล่านี้อยู่เหมือนกัน เมื่อบัณฑิตคืนถิ่นคือช้างเผือกที่จะกลับสู่ป่า ในขณะที่ชะตาของเกษตรกรที่สังคมกรอกหูอยู่ทุกวันเป็นดังว่าข้างต้น ชวนให้อยากรู้ว่านิสิตคิดอย่างไรอยู่
อ่านต่อ »

ที่ตกปากรับคำไปน่านด้วย เมื่อพ่อครูโยนโจทยขึ้นบล็อก มีเบื้องหลังซ่อนเร้นอยู่เหมือนกัน หนึ่งในนั้นเป็นการลงทุนเพื่อการดำเนินชีวิตให้ได้ดียิ่งๆขึ้นไป  ประสบการณ์ที่ผ่านมาสอนไว้ว่า ยิ่งเรียนรู้ก็ยิ่งมีชีวิตที่ดี เป็นธรรมชาติที่ยิ่งฝึก ยิ่งได้ ยิ่งมีความสุข เป็นอิสระ เป็นโอกาสแห่งตนกับการได้อยู่ร่วมกันได้อย่างมีสันติสุขในสังคมและในโลก  เป็นจริยธรรมตามคติของพุทธศาสนาที่ยิ่งฝึก ก็ยิ่งได้ โดยเฉพาะการได้ฝึกศีล สมาธิ และปัญญา อันเป็นเรื่องที่พึงฝึกตนเต็มสุดความสามารถให้ไปถึงได้ อ่านต่อ »

ต้นเดือนพฤศจิกายน ปี ๒๕๕๕ เป็นเวลาพิเศษของชีวิตที่ได้มีโอกาสเหยียบดินเมืองน่าน เมืองที่อดีตเคยฝันอยากพาตัวมาปักหลักทำงานเมื่อจบแพทย์  ยุคนั้นเป็นยุคที่นิสิต นักศึกษาแพทย์ล้วนฮิตฮอต ชวนกันมุ่งหน้าสู่ชนบทกันแบบแห่  ที่คิดปักหลักทำงานในกรุงมีอยู่น้อย น่านเป็นที่หมายตา จับฉลากได้มาน่านถือว่าได้คิวทองเป็นรางวัล ฝันละลายเป็นแห้วเมื่อลืมตาตื่น วันนี้ทำงานอยู่ต่างที่ อ่านต่อ »