ไม่เคยขวนขวายหาของขวัญวันเกิด และไม่เคยจัดงานฉลองวันเกิดไม่ว่าปีไหนๆ แต่ปีนี้ถือว่าเป็นปีพิเศษ ที่จู่ๆก็ได้ของขวัญวันเกิดที่ถูกใจมา เป็นอะไรขอนำมาบันทึกไว้ด้วยความพิเศษของมันที่ทำให้มีความสุขใจในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
อ่านต่อ »
วันนี้มีงานชิ้นหนึ่งที่ไปเกี่ยวกับคุณครูทั้งหลายเข้า แล้วฉันก็ถือว่าเป็นงานที่ดีที่ได้มีโอกาสได้ทำ ไม่ถือว่าเป็นงานดีได้ยังไงกัน ได้ทำงานไปพร้อมกับการได้เป็นลูกศิษย์ของครูจำนวนพร้อมๆกันตั้ง 150 คน
เมื่อพาเพื่อนที่มาจากกรุงเทพฯไปเที่ยวท่าปอม แล้วเอ่ยคำว่า “ป่าพรุ” เพื่อนเขาก็ถามกลับมาว่า “ป่าพรุ” คืออะไร ฟังคำถามแล้วฉันงง
ความงงเกิดตรงที่คิดว่าตัวเองรู้ แล้วเชื่อไปว่าเพื่อนก็รู้ พอเพื่อนบอกว่าไม่รู้ มันเลยงง งงแล้วก็อึ้งไปเป็นครู่ แล้วก็ขำที่ตัวเองนี้โง่จริงๆ ที่ไปเข้าใจว่า เมื่อตัวเองคุ้นเคยกับอะไรแล้ว คนอื่นเขาจะคุ้นเคยเหมือนเรา
ไหนๆก็นำเรื่องตำนานท่าปอมมาเขียนไว้แล้ว ก็ขอนำเรื่องราว “ความเป็น” ของท่าปอมมาเล่าต่อไว้ตามที่มีข้อมูลอยู่ละกัน ถือซะว่านำมายั่วชวนให้ฝันถึงกระบี่แล้วกันนะค่ะ