หมอเจ๊เรียนโลก

วันนี้มีงานชิ้นหนึ่งที่ไปเกี่ยวกับคุณครูทั้งหลายเข้า แล้วฉันก็ถือว่าเป็นงานที่ดีที่ได้มีโอกาสได้ทำ ไม่ถือว่าเป็นงานดีได้ยังไงกัน ได้ทำงานไปพร้อมกับการได้เป็นลูกศิษย์ของครูจำนวนพร้อมๆกันตั้ง 150 คน

งานนี้เป็นงานที่ทำแล้วสนุก สนุกตรงที่เป็นอะไรที่เคยคุ้นและมีความสุขกับการได้ทำอยู่เดิมแล้ว แต่ระยะหลังมาห่างหายไปซะพักใหญ่ๆ ด้วยรู้สึกอะไรบางอย่างต่อสิ่งที่กำลังทำ

ความรู้สึกนั้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าสติเริ่มเตือนให้พิจารณาความรู้สึกของตัวให้มั่นใจว่า “ติดบล็อก” รึเปล่า  ที่สติต้องเตือนอย่างนี้ก็เพราะว่า มันเริ่มเกิดอาการลงแดง เหมือนคนติดยา แบบว่า ไม่ได้ทำ ไม่ได้อ่านบล็อกแล้วมันหงุดหงิด อะไรทำนองอย่างนั้น

ตอนที่ห่างหายไป ไม่ได้ว่างหรอก เพียงแต่หมุนหน้างานจากการอ่าน-เขียนบล็อก ไปทำงานเพิ่มจากเดิม และให้สัญญากับตัวเองว่าจะเข้านอนในเวลาไม่เลยยามสองดูทีรึ แล้วสังเกตตัวเองว่ามีอาการหงุดหงิดอะไรรึไม่

ตอนที่ห่างหายไปอยู่กับงานอย่างนั้น มีความรู้สึกใหม่เกิดขึ้น มันเอ๊ะว่า เมื่อทำงานเพิ่มขึ้น อารมณ์เขียนบันทึกมันไม่เหมือนเดิมแฮะ  มันฝืดๆพิกล ด้วยว่าใจมันอยู่กับงานซะมากกว่า

วันนี้ครู 150 คนมาช่วยทำให้ได้ทบทวนความรู้สึกต่อการเขียนบันทึกอีกครั้ง   ก่อนจะนอนคืนนี้จึงมาบอกขอบคุณครูทุกๆท่านค่ะ

แฟนประจำที่มาอ่านคงสงสัย ครูสอนอะไรฉัน ฉันไปทำงานอะไรมา วันนี้ฉันไปเป็นกระบวนกรถ่ายทอดประสบการณ์การเขียนบันทึกใน G2K แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับครู 150 คนของจังหวัดกระบี่มาค่ะ และคุณครููทั้งหลายก็ได้สอนแบบไม่สอนให้กับฉันด้วยในวันนี้

ขอถอดบทเรียนในวันนี้ไว้ด้วยคำถามเดิมๆที่เรียนรู้มาจาก “ครู” ในชีวิตอีกคนค่ะ

รู้สึกอย่างไร : รู้สึกดีกับบรรยากาศการเีีรียนรู้ในวันนี้ รู้สึกดีกับตัวเองที่ตลอดเวลาของการเรียนรู้นั้นไม่เผลอหลุดออกไปจาก”มณฑลแห่งพลัง”  พอใจกับผลงานของตัวเองในฐานะกระบวนกรที่สามารถนำพาครูทุกคนไปส่งถึงจุดที่คาดหวัง

เรียนรู้อะไร : เรียนรู้เคล็ดลับสำหรับการนำไปใช้ต่อในการทำหน้าที่กระบวนกรดังนี้

-เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจในห้องเรียน เป็น “จี๊ด” ของผู้เรียน ที่เกิดจาก “ความตื่นตัวและอยากเรียน” ของผู้เรียน

-เมื่อพบสัญญาณนี้ในห้องเรียนจงดีใจ  และลงมือเรียนรู้ว่า  “ผู้เรียนอยากรู้อะไร” เรียนรู้แล้วก็พึงทำหน้าที่กระบวนกรต่อไปด้วยลมหายใจเดียวกันกับผู้เรียน

-กระบวนกรจะจับสัญญาณนี้ได้ก็ต่อเมื่อ ได้แขวนคำตัดสิน หน่วงตัวเองให้ช้า และอยู่ในมณฑลแห่งพลังของตนตลอดเวลาเท่่านั้น

Keywords :

เรียนรู้และจำไว้ เมื่อไรที่ทำได้อย่างวันนี้  “คุณเข้าใจ” จะตื่นขึ้นมากล่อมให้ “คุณอัตตา” นอนหลับพักผ่อนไปด้วยความเป็นสุขอย่างยิ่ง แล้วชีวิตวันนั้นในฐานะกระบวนกรก็จะเป็นชีวิตที่มีความสุขอีกวัน

« « Prev : อาถรรพ์คลองสองน้ำ ท่าปอม

Next : คิดถึงแม่ » »