หมอเจ๊เรียนโลก

ในสวนยางที่ไปเห็นร่องรอยร่องน้ำตื้น  มีแอ่งน้ำที่เกิดจากน้ำบ่าเข้าสวนยางลงไปขัง ทำให้ในบริเวณที่ราบที่เห็นมีองค์ประกอบที่หลากหลาย ทั้งพื้นที่น้ำขัง พื้นที่น้ำไหล พื้นที่ว่างเปล่า พื้นที่กองสุมของขยะ ซึ่งมีทั้งขยะซากไม้ และขยะเครื่องใช้ของคน

เจ้าขยะ ๒ ชนิดนี้แหละที่บอกร่องรอยว่า ที่นี่เคยเป็นที่อยู่ของคน ไม่รู้เหมือนกันว่าซากไม้ใหญ่ที่เนื้อไม้เยินขนาดนี้ ใช้อะไรได้บ้าง

มีร่องรอยแสดงออกของชาวบ้านอยู่ที่สวนยางแห่งนี้ด้วย ในถ้วยน้ำยางมียางก้อนถูกทิ้งไว้อย่างไม่เหลียวแลทั้งหย่อมนี้เลย การยอมทิ้งผลผลิตที่สามารถสร้างรายได้อย่างยางก้อนที่เห็นนั้น บอกถึงความประหวั่นภัยที่ยังติดอยู่ในใจของเจ้าของหรือไม่ก็เป็นความไม่มีเวลาได้อย่างชัดเจน

ฉันเชื่อว่าชาวบ้านรายนี้ คงจะได้สติ ยอมทิ้งสวนแห่งนี้ไปเริ่มต้นทำมาหากินในที่ใหม่แล้วละ

ตรงสวนยางนี้ก็มีพืชที่เป็นครูสอน นอกจากไผ่ จาก และเถาไม้คลุมดินแล้ว ไม้ต้นเหล่านี้ก็มีชีวิตรอดได้  กล้วยป่า มะเื่ดื่อป่า และเฟิร์นสีฟ้า

เห็นเจ้าเฟิร์นชนิดนี้แล้วนึกถึงความชื้น และสภาพดินที่เคยเห็น  ไม่รู้เจ้าเฟิร์นสีฟ้านี่เป็นสัญญาณบอกเขตดินที่มีหินปูนได้มั๊ยนะ  น่าจับโยงถอดความรู้เรื่องดินดูบ้างนะ จะได้ใช้ลักษณะทางกายภาพบนดินบอกเรื่องในดินได้สักหน่อย

สวนยางนี้มีร่องรอยกรีดทิ้งไว้ แต่ไม่มีใครมาเก็บยางก้อนที่เต็มล้นไปใช้ประโยชน์เลย (สีขาวๆที่เห็นเป็นยางก้อนโตในถ้วยรับน้ำยาง)

น้ำจะมาแรงยังไง ต้นไม้กลุ่มนี้ก็แสดงตัวว่า “ฉันทนได้”  ต้นเฟิร์นในภาพขวาสุดนั้นขึ้นปนอยู่กับไม้เถาที่คลุมเนินดินอยู่

ร่องน้ำที่เดินข้ามกว้างราว ๑๐๐ เมตร กว้างขนาดนี้ยังไม่พอถ้าดูจากทางน้ำตรงสวนอีกฟาก ทะลุสวนนี้ก็เห็นกองซุงและธารหินลิบๆ

ปีนยืนบนกองซุงแล้วมองไปก็เห็นธารหิน ต้นมะขามที่เห็นนั่นนะช่วยชีวิตคนไว้ตั้ง ๓ คนแนะ เงยมองเขาก็เห็นภาพดินเลื่อนอย่างนี้แหละ

ลำธารหินมันไหลลงมาอย่างที่เห็น ส่วนใหญ่เป็นหินปูน หินโคลนมีปนบ้าง จำนวนที่เห็นบอกชาวบ้านว่าบนเขาน่าจะมีอีกเยอะ เขาจึงกลัว

รากซากไม้ ขนาดต้น และประเภทที่เห็น อธิบายทฤษฎีอุ้มน้ำในดินตรงนี้อย่างไร ดูๆแล้วน่าจะหลุดจากดินเพราะแรงน้ำกระแทกนะ

สภาพพื้นที่เป็นอย่างที่เห็นในภาพนะคะพ่อครู  ถ้าจะลองลงมือปลูกไม้โตเร็ว ควรเลือกตรงไหนลองดีค่ะ

« « Prev : น้ำท่วม(๑๖)

Next : พลาสติก (๑๒) : สีท่อ » »