หมอเจ๊เรียนโลก

ทุกคนต้องตื่นเช้ากันเพื่อเดินทางข้ามเมืองไปเดลีด้วยเส้นทางบิน กินอาหารเช้าที่รีสอร์ทกันอีกมื้อ พร้อมแล้วก็ออกเดินทาง สัมภาระถูกขนใส่ท้ายรถบัสไปพร้อมคน  เครื่องบินที่พาเราเหินฟ้าเป็นของบริษัท Kingfisher Airlines เที่ยวบินที่ IT ๖๐๘

โปรแกรมของวันนี้เมื่อถึงเดลีแล้วก็จะหนักไปด้านการแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากนักวิชาการมากกว่าศึกษาด้วยตัวเอง

ก่อนที่จะเดินทางออกจากรีสอร์ท สมาชิกใน ๒ รถบัสมีเวลาสนทนาแลกเปลี่ยนกันระหว่างรอครบคน เมื่อคนมากันมากพอแล้ว พวกเราก็จับกลุ่มถ่ายภาพร่วมกันเป็นที่ระลึก

เวลาที่ออกจากรีสอร์ทยังเช้าอยู่ วิ่งตรงมาตามเส้นทางที่เริ่มคุ้นเคยเส้นเดิมนั่นแหละ มุ่งตรงไปที่สนามบินโกลกาตา  เส้นทางยังต้องผ่านบริเวณเมืองใหม่ที่ขยายออกมา  มองไปสุดสายตาคราวนี้เห็นตึกระฟ้าขึ้นแน่นหนาแต่เก่าเชียว  ลักษณะเฉพาะที่เห็นคือ สร้างค้างๆ และตึกที่สร้างค้างหรือกำลังสร้างไม่มีสัญยาณบอกว่ามีคนอยู่  นี่ถ้าเป็นบ้านเราค้างอยู่อย่างนี้ มีหวังฉันได้คนไข้โรคเครียดมาเป็นกระบุงแน่นอน

เห็นเมืองแล้วก็นึกถึงคน อินเดียเป็นแหล่งที่มีนักวิทยาศาสตร์และวิศวกรชั้นนำมากเป็นอันดับ ๒ ของโลก ผลิตวิศวกรได้ประมาณ ๒๐๐,๐๐๐ คนต่อปี เป็นแหล่งผลิตยาที่มีขนาดและการขยายตัวมากที่สุดเป็นอันดับ ๔ ของโลก ติดใน ๖ ประเทศที่มีเทคโนโลยีอวกาศชั้นสูงและมีเมืองบังกาลอร์ ประเทศอินเดียเป็นเมืองแห่งไอทีระดับโลก

จากสภาพอย่างที่เห็นกับตาเชื่อหรือยังว่ามีอะไรหลายอย่างหลอกตาอยู่  สิ่งที่บังตานั้นเป็นอะไรนั้นเป็นอะไรที่ควรหาให้เจอเพื่อเรียนรู้จากอินเดียตัวจริง เสียงจริง

ฉันว่ามีอะไรที่ไร้กรอบอยู่มากมายเลยนะคะในรูปภาพเหล่านี้

ออกจากรีสอร์ทฟ้าใส ไร้เมฆฝน ออกมาไกลหน่อยเริ่มเห็นเมฆฝน แล้วฝนก็ตกลงมาทักทายอีกจนได้

ที่แปลกก็คือเห็นตึกระฟ้าเหล่านี้สร้างค้างๆ ไม่เห็นร่องรอยคนอยู่ นึกถึงเงินลงทุนแล้วน่าฉงนกับความร่ำรวยของผู้สร้างเนอะ

แค่ที่ดินผืนเล็กๆที่เห็นมีที่ว่าง คนอินเดียก็สร้างอาชีพทางการเกษตรเลี้ยงเศรษฐกิจประเทศได้แล้ว ไม่เห็นต้องทำเกษตรส่งออกเลย

เส้นทางของเช้าวันศุกร์ที่รถวิ่งผ่านร้างผู้คน ร้านรวงปิดโหม๊ดเลยไปไหนกันหมดนะ หรือว่าแถบนี้เป็นถิ่นมุสลิม???????

เห็นเครื่องแบบนักเรียนของเด็กๆมั๊ย ไม่เห็นต้องเหมือนกันเลย

สงสัยจริงๆว่าทำไมขนมปังแบบบิสกิตจึงเป็นอาหารว่างยอดฮิตในทุกระดับของคนอินเดีย หรือว่าเพราะหาง่าย อิ่ม ถูก

๖ สิงหาคม ๒๕๕๓

« « Prev : สรุปก่อนจาก-รอไปสัมผัสใหม่

Next : คิดถึงก็แวะมาอีกเน้อ » »