หมอเจ๊เรียนโลก

สังคมก็เป็นอย่างนี้มานาน ผมคิดว่าคนหมู่มากอยู่ร่วมกันนั้นมันก็ต้องมีโง่มีฉลาด มีคนที่มีธรรมะ คนที่ใฝ่ไปในทางเสื่อมปนกันเต็มไปหมด การที่เราคิดอะไรแล้วถูกเข้าใจผิดนั้น มันก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับนักคิดมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล เป็นแบบนี้ทั้งในโลกตะวันออกและโลกตะวันตก
ในส่วนของผมนั้น …ด้านที่ผมเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ผมก็ต้องแสดงความห่วงใยสังคมด้วยการแสดงความคิดเห็น แต่ในด้านที่ผมเป็นปัจเจกบุคคลนั้น สังคมยังไม่เห็นด้วยผมก็ต้องวาง ต้องยอมรับว่ามันเป็นโลกของเขา เขาอยากอยู่อย่างนั้นก็ต้องให้เขาอยู่ในโลกของเขาไป ผมไม่ต้องไปเดือดร้อนด้วย

…ในสังคมของปุถุชน ความไม่เข้าใจผู้อื่นหรือไม่อยากเข้าใจผู้อื่นมันช่วยผลิตอาหารป้อนอัตตา เพราะมันเปิดโอกาสให้เราได้ด่าทอคนตามใจชอบ เพราะฉะนั้นเมื่อสังคมมีจริตในความคิดเชิงลบ มีจริตในเรื่องที่จะด่าทอ การด่าผู้อื่นเพื่อให้ตนเองรู้สึกสูงส่งจึงเป็นเรื่องธรรมดา มันเป็นอาหารป้อนอัตตา ซึ่งก็เหมือนอาหารทางกายคือต้องกินเป็นประจำ

ตราบใดที่คนเรายังไม่หลุดพ้นจากวงวัฏแบบนั้น มันก็จำเป็นต้องหาคนชั่วมาให้ตนเองประณาม เมื่อประณามเสร็จแล้วก็รู้สึกดี หนึ่ง รู้สึกว่าตนเองสูงส่ง สอง รู้สึกตนเองไม่ต้องแก้ไขตัวเองเพราะมีคนชั่วกว่าตนเองเยอะแยะ อันนี้เป็นจริตของมนุษย์จำนวนมาก

ผมถูกด่าโดยบางกลุ่มบางฝ่ายมาตั้งแต่ยังอายุน้อยๆ จนถึงอายุมากๆ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพียงแต่ว่าในระยะแรกนั้นผมอาจจะอดทนกับมันไม่ค่อยได้ ผมก็อาจจะถูกขับเคลื่อนไปในทิศทางที่โต้ตอบด้วยความรุนแรง แต่ในระยะหลัง ผมรู้สึกว่ามันไม่จำเป็น ไม่ว่าจะเป็นผมหรือเป็นคนอื่นเขาก็ต้องหาคนมาเป็นเป้าหมายในการด่า เพื่อที่จะทำให้เขามีความสุขไปวันๆ need ที่จะเข้าใจผิด need ที่จะด่าทอผู้อื่นนั้นมันเป็นจริตของคนที่ยังไม่ตื่นรู้ เขายังหมุนวนอยู่กับสิ่งที่พระท่านเรียกว่า ทวิภาวะ หรือ ทวิลักษณะ แบ่งโลกเป็นขาวเป็นดำแล้วก็จับคู่ขัดแย้งกัน

ถ้าเราเข้าใจตรงนี้ เราก็ปลงได้ว่าปุถุชนนั้นต้องการสิ่งที่ตนเองเกลียดพอๆ กับสิ่งที่ตนเองรัก เพื่อจะได้ป้อนอัตตา

เสกสรรค์ ประเสริฐกุล

วันนี้คุยเรื่องงานกับลูกน้อง ๓ งาน ทำความเข้าใจเรื่องของหลักคิดและยุทธศาสตร์ขององค์กรที่เพิ่งได้รับมา ทวนความเข้าใจเรื่องของใครบางคนแล้วก็ได้พบกับเรื่องราวคล้ายที่คุณเสกสรรค์เขียนข้างบน แล้วก็แปลกใจ “คนชั่ว” ที่พูดถึง สำหรับบางคนที่ชอบพัฒนาตัวเองคนชั่วนะเป็น “ตัวเอง” ก็มี แต่ในบางคนที่เมื่อมีผู้หวังดีบอกให้พัฒนาตัวเอง กลับเห็นมุมเหมือนที่คุณเสกสรรค์พูดถึงประสบการณ์ตัวเอง…ประจักษ์กับตัวเองในวันนี้แล้ว ทำให้เตือนตนเองอีกครั้งว่า “พึงทำความรู้จักร่างของอัตตาให้ดีนะ ไม่งั้นหลงกลง่ายๆ ก็ร่างจำแลงบางร่างของอัตตามันชวนชื่นชมซะ…บอกไม่ได้ถึงความไม่น่าเป็นเอาซะเลย….หลงกลแล้วจะกลับเข้าสู่วังวนของการโต้ตอบด้วยความรุนแรงอีกได้นะ…จำไว้ให้ดี…ระวังหลงกลแล้วโจรกลับชาติมาเกิดเนอะ”

« « Prev : เนินเขา พายุ และสันติภาพ

Next : แหม! » »