หมอเจ๊เรียนโลก

วันนี้มีนิทานมาเล่าให้ฟังกันหน่อย  อ่านให้จบแล้วถามตัวเองนะคะ รู้สึกอย่างไร เรียนรู้อะไร

มีชาย-หญิงคู่นึงแต่งงานอยู่ด้วยกัน

กระทั่งถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร

ฝ่ายหญิงมีกล่องเก็บของอยู่ใบหนึ่งวางในตู้เสื้อผ้า

เธอกำชับแกมขอร้องสามีว่าอย่าได้เปิดดูหรือถามใดใดทั้งสิ้น

ฝ่ายสามีก้อช่างน่ารักเสียเหลือเกิน

ไม่เคยปริปากถามเรื่องกล่องใบนี้เลย

เมื่อเวลาหลายสิบปีผ่านไป

อยู่มาวันหนึ่งฝ่ายหญิงป่วยมาก

หมอลงความเห็นว่าเธอคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกไม่นาน

เธอจึงวานให้สามีช่วยไปหยิบกล่องใบนั้นจากตู้เสื้อผ้า

เมื่อฝ่ายชายกลับมาพร้อมกับยื่นกล่องให้

เธอเปิดฝากล่องขึ้นมาพบว่า

มีตุ๊กตาถักไหมพรมกับเงินอีกจำนวนหนึ่ง (ประมาณว่า 95,000 เหรียญ) บรรจุอยู่ข้างใน

ฝ่ายหญิงเอ่ยว่า  “ในวันแต่งงานของเรา คุณย่าของฉันได้ให้บทเรียนสอนใจท่านว่า

ครอบครัวสมรสเป็นเรื่องละเอียดอ่อน  หนักนิดเบาหน่อยต้องให้อภัยและอดทน

ให้เกียรติซึ่งกันและกัน  ไว้เนื้อเชื่อใจ  มีความรักให้แก่กัน

และที่สำคัญคือมีความเข้าใจกัน”

เธอหยุดพูดพร้อมกับยื่นมืออันแทบจะไร้เรี่ยวแรงลูบตุ๊กตาไหมพรมไปมา

“คุณย่าได้แนะเคล็ดลับให้ว่า เมื่อใดที่ความรู้สึกไม่พอใจเกิดขึ้น

หรือรู้สึกโกรธมากๆ ขึ้นมาให้ถักตุ๊กตาไหมพรมเก็บไว้ 1 ตัวเสมอ”

ฝ่ายชายเหลือบมองเข้าไปในกล่อง มีตุ๊กตาไหมพรม 2 ตัววางอยู่

เขาเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อหลบหยดน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ

เขารู้สึกซาบซึ้งน้ำใจของภรรยาที่มีต่อเขาเป็นยิ่งนัก

ชีวิตสมรสที่ยาวนานกว่า50 ปี

มีตุ๊กตาไหมพรมเพียง 2 ตัวเท่านั้นแทนจำนวนครั้งที่ภรรยาได้โกรธเคืองเขา

หลังจากปาดคราบน้ำตาแล้ว เขาหันกลับมา ฝ่ายภรรยาพูดต่อว่า

“เธอคงแปลกใจกับเงินก้อนนี้สินะ” ฝ่ายหญิงหยิบมันขึ้นมาแล้วพูดต่อว่า

“มันเป็นเงินที่ได้มาจากการทยอยขายตุ๊กตาไปทีละตัวๆ ค่ะ”

อ่านกันแล้ว ถอดบทเรียนกันดูนะคะว่าได้ข้อคิดอะไรที่นำไปเติมเต็มชีวิตมุมบวกให้กับตัวเองบ้าง เป็นของฝากที่มีผู้รักใคร่ชอบพอกับฉันส่งผ่านทางอากาศมาให้อีกนั่นแหละค่ะ

« « Prev : วันนี้เป็นวันใหม่ของชีวิต

Next : เมื่อไม่ง่าย…ก็แค่ทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก…ก็จะ้สบายๆ » »