หมอเจ๊เรียนโลก

คืนที่ฟ้าฉ่ำฝน …..

ตายายคู่หนึ่งจูงมือ ค่อยๆ พากันเดินเข้าร้านแมคโดนัล

แลดูแปลกตาท่ามกลางเหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาว

สายตาหลายคู่จ้องมองมาอย่างชื่นชม

ในความรักที่ยืนยาวมากว่าครึ่งศตวรรษของสองตายาย

ตาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์สั่งอาหารชุดและชำระเงินอย่างคุ้นเคย ก่อนพายายไปเลือกหาที่นั่งริมในสุดของร้าน

ตายายช่วยกันนำอาหารออกจากถาด

ตาค่อยๆ แบ่งแฮมเบอร์เกอร์ออกเป็น 2 ส่วน เอาเฟรนช์ฟรายด์ออกมานับครึ่ง

และจัดวางไว้ดูน่ารับประทานข้างหน้ายาย

คว้าแก้วโค้กมาจิบหนึ่งอึก ส่งให้ยายรับไปจิบหนึ่งอึกก่อนจะวางไว้ตรงกลางเบื้องหน้าทั้งคู่

ขณะที่ตาเริ่มกินแฮมเบอร์เกอร์ส่วนของตนอยู่

หลายคนสะกิดกันพลางกระซิบ

“น่าสงสารจังแกคงมีเงินพอซื้อได้แค่ชุดเดียวมาแบ่งกันมั๊ง”

ชายหนุ่มโต๊ะข้างๆถึงกับเดินเข้ามาหาพร้อมเสนอตัวขอเป็นเจ้ามือซื้อให้อีกชุดอย่างสุภาพ

ตายิ้มรับความมีน้ำใจ แต่ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า

“ไม่เป็นไรหรอกมีอะไรเราก็ต้องเอามาแบ่งกันอยู่แล้ว”

เวลาผ่านไป ทุกคนเริ่มสังเกตว่า ยายได้แต่นั่งนิ่งจ้องมองตากินแฮมเบอร์เกอร์อย่าง เอร็ดอร่อย

ไม่ยอมแตะต้องส่วนของตนนอกจากหยิบโค้กขึ้นมาจิบ

ชายหนุ่มคนเดิมตัดสินใจเข้ามาหาอีกครั้ง เอ่ยขอร้องให้เขาได้เลี้ยงคู่ตายายที่น่ารักนี้เถอะ

คราวนี้ยายเป็นฝ่ายปฏิเสธอย่างอ่อนหวาน ยืนยันเหมือนเดิมว่า มีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกัน

เมื่อตารับประทานเสร็จ ขณะหยิบกระดาษมาเช็ดปาก

ยายก็ยังคงนั่งนิ่งดูสามีสุดที่รักอยู่อย่างนั้นราวกับกลัวว่าเขาจะไม่อิ่มจริงๆ

ชายหนุ่มคนเดิมก็อดรนทนไม่ได้อีก เอ่ยปากอย่างจริงจังขอตายายอนุญาตให้เขาเลี้ยงสักครั้ง

แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างสุภาพอีก ….. ชายหนุ่มนึกสงสัย “ทำไมคุณยายไม่รับประทานบ้างเลยครับ ก็ไหนบอกว่ามีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกันไง คุณตาก็ทานเสร็จแล้ว ยังรออะไรอยู่หรือครับ?”

…คุณยายตอบเนิบๆ….. ” รอฟันปลอมจากตาน่ะหลาน”

…….เรื่องราวนี้มีคนส่งมาให้เช่นเคย….

น่ารักซะไม่มี…..

มีความสุขขขขขขขขขข……

มีความสุขที่สุดเลยค่าาาาาาาาาาาาาา

ขอบคุณนะคะ

22 พ.ย.2552

« « Prev : ความรักทำหน้าที่…ให้…เสมอ

Next : สันโดษที่พ่อสอน » »