รู้และไม่ทำซะบ้างดีนะ
อ่าน: 1288สาวน้อยคนหนึ่งนั่งรอเวลาออกของเครื่องบินในห้อง Boarding room ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ขณะที่ต้องนั่งรอนานหลายชั่วโมง เธอตัดสินใจซื้อหนังสือมาอ่านพร้อมคุกกี้สำหรับทานเล่นหนึ่งถุง เธอนั่งอย่างสบายในเก้าอี้แบบ armchair ในห้อง VIP ของสนามบินนั้นพร้อมทั้งอ่านหนังสือและทานคุกกี้อย่างมีความสุข ข้างถุงใส่คุกกี้มีชายหนุ่มนั่งอยู่พร้อมอ่านแม็กกาซีนไปด้วย
เมื่อเธอหยิบคุกกี้หนึ่งชิ้นขึ้นมาทาน ผู้ชายคนนี้ก็หยิบขึ้นมาทานอีกหนึ่งชิ้นเช่นกัน เธอรู้สึกอึดอัดไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่คิดในใจว่าผู้ชายคนนี้คงประสาทไม่ดี ถ้าอารมณ์ไม่ดีคงได้ซัดไอ้ผู้ชายคนนี้เข้าให้แล้ว กล้าดียังไงมาหยิบคุกกี้ของเราไปกิน
ในทุกครั้งที่เธอหยิบกินหนึ่งชิ้น เจ้าผู้ชายคนนี้ก็หยิบกินหนึ่งชิ้นเช่นกัน นี่มันกวนโมโหชัดๆ เธอได้แต่คิด เพราะไม่อยากโวยวายให้เกิดปัญหากับแค่คุกกี้ถุงเดียว ในที่สุดก็เหลือแค่คุกกี้เพียงชิ้นเดียว เธอคิดว่า “ดีล่ะ จะดูซิ ไอ้เจ้าผู้ชายคนนี้จะทำอย่างไรต่อไป” และแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็หยิบมันขึ้นมา แบ่งออกเป็นสองส่วน และส่งครึ่งหนึ่งให้กับเธอ โอ๊ย…นี่มันเกินไปแล้วนะ เธอรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก! เธอลุกขึ้นคว้าหนังสือและข้าวของส่วนตัว แล้วเดินออกจาก boarding place แห่งนั้นทันที
เมื่อเธอได้ที่นั่งบนเครื่องบินก็หยิบกระเป๋าถือออกมาเปิด หยิบแว่นกันแดดออกมาสวม ทันใดนั้นก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ที่ได้เห็นถุงคุกกี้ที่ยังไม่ได้เปิดวางอยู่ข้างใน เธอรู้สึกอับอายอย่างมาก เธอเพิ่งรู้ว่าเธอผิดพลาดไปอย่างมหันต์ เธอลืมไปว่า คุกกี้ที่ซื้อมาถุงนั้นเธอได้ใส่ไว้ในกระเป๋าถือ
ชายหนุ่มคนนั้นเอื้อเฟื้อแบ่งคุกกี้ให้เธอโดยไม่รู้สึกโกรธหรือยุ่งยากใจแต่อย่างใด แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลับโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่อคิดว่าจะต้องแบ่งคุกกี้ครึ่งหนึ่งกับชายคนนั้น ขณะนี้เธอไม่สามารถที่แม้แต่จะอธิบายหรือกล่าวคำขอโทษ
มีสิ่งสำคัญอยู่ 4 ประการที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของคุณ
- ก้อนหิน……เมื่อได้ขว้างออกไปแล้ว
- คำพูด……เมื่อได้พูดออกไป
- เวลา….เมื่อหมุนพ้นผ่านไป
- โอกาส….เมื่อได้สูญเสียมัน
ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต จะผ่านเข้ามาและผ่านออกไปอย่างนี้เสมอ จะหลงเหลืออยู่บ้างก็เพียงร่องรอยแห่งความทรงจำ
ฉะนั้นจงสร้างร่องรอยแห่งความทรงจำที่ดี
พูดบวก เพราะจะทิ้งร่องรอยแห่งความชื่นชม
ดูแลสุขภาพกาย/ใจให้ดีเพราะจะชราแต่แข็งแรง
และจงสร้างความสำเร็จให้ชีวิตเพราะยังมีโอกาส
อ่าน Forward mail ฉบับนี้แล้วมีความสุขกับอารมณ์ขำๆคันๆของเจ้าของผู้เป็นคนเขียน
มีแถมด้วยเรื่องกระตุกให้ตั้งคำถามตัวเอง
เคยมีบ้างไหมในชีวิตที่ทำเรื่องคล้ายเธอคนนี้…..คำตอบคือ เคยซิน่า แต่เป็นเมื่อนานมาแล้ว
เคยมีบ้างไหมในชีวิตที่ยังคงทำเรื่องอย่างนี้เรื่อยมา…..คำตอบคือเคยซิน่า แต่เป็นเมื่อนานมาแล้ว
เคยมีบ้างไหมที่ปัจจุบันยังหลงลืมทำอยู่….คำตอบคือ เคยบ้างบางครั้งน่า แต่ก็นานๆครั้ง
เคยมีบ้างไหมที่ดีใจกับตัวเองว่าไม่เคยทำอย่างนี้เลยแล้วชื่นชมตัวเอง เติมพลังให้ตัวเองให้มีความสงบใจอยู่เรื่อยๆ…..คำตอบคือ เคยซิน่า….บ่อยๆขึ้น……เก่งขึ้นๆ….หยุดได้เมื่อเกือบทำอีกแล้ว
เคยมีบ้างไหมที่ดีใจกับตัวเองว่าไม่หลงลืมทำลงไปอีกแล้ว แล้วบอกตัวเองอย่างชื่นชมที่ไม่หลงลืม…..คำตอบเคยซิน่า….บ่อยไปที่หยุดตัวเองได้ทัน
มีคำตอบอะไรอีกไหมที่อยากบอก…..มีซิน่า
ทำได้แล้วก็มีพลังที่สดใสไหลรินเติมให้ใจมีความสงบใจอยู่เรื่อยมา ไม่ร้อนรนด้วยความโกรธ การกล่าวคำขอโทษจากใจด้วยใจที่สงบเกิดขึ้นบ่อยครั้งขึ้นๆ….เรื่อยๆมา……ดีใจกับตัวเองน่า….มันน่าอิอิ…ไหมละ
ขอบคุณผู้ที่ส่งมาให้ค่ะ
6 ความคิดเห็น
อิอิอิอิอิอิอิอิอิ สดชื่นดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
สติๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าฝึกดีแล้ว จะไม่ผิดพลาดแน่นอน เพราะรู้ตัวทุกลมหายใจเข้าออก นิทานเรื่องนี้ดูเหมือนคล้ายของฝรั่งจังเลย อิอิอิ แต่สอนให้คนมีสติค่ะ น้องสาวตาหวาน
สวัสดีค่ะ
วันนี้ดีใจที่ยินเสียง “สาวตา” จากสุวรรณภูมิ แต่ยุ่งๆๆวุ่นๆๆกับพ่อเหลือเกินค่ะ
ปล. ไปหยิบคุ๊กกี้ใครผิดมารึป่าวคะ :-))
สดชื่นเสมอนะคะ เฮียตึ๋ง….อิอิ
ชอบใจกับเรื่องนี้ค่ะแม่ยก แล้วนึกฉงนไปโน่นเลย รับรู้สติกับเผลอสติอย่างไหนรับรู้ได้ง่ายกว่าค่ะแม่ยก
ป้าแดงค่ะ กลับมาก็ได้เรียนรู้เรื่องการพัฒนามาตรฐานแบบอาจารย์ชูชาติเลยค่ะ ป้าแดงเคยเจออาจารย์มั๊ยค่ะ