เบิกโรงนำเข้าสู่ท้องเรื่องไปบ้างแล้ว แต่ด้วยเรื่องมันยาวก็ต้องปูพื้นกันก่อน แควนท่านใดที่รู้ตัวว่าเป็นวัยรุ่นใจร้อน อย่าเพิ่งเซ็งในอารมณ์ซะก่อนนะค่ะ เรื่องมันยาวเรื่องมันเยอะ ผู้อำนวยการสร้างอยากให้แควนๆได้ประโยชน์ จึงบอกให้ฉันใจเย็นในการเดินบทค่ะ
นำรูปเจ้าของท้องเรื่องมาให้ดูเพื่อเบิกโรงกันก่อน เพื่อให้บรรดาแม่ยกได้ลุ้นว่าท้องเรื่องจะเป็นอย่างไร ปรากฎว่าแม่ยกบ่นพึม ไหงเป็นหนุ่มท่าทางกำลังรีดพิษงู อ่านต่อ »
โหมโรงไปแล้วก็ต้องเบิกโรงกันซะที วันนี้มาเบิกโรงช้าไปหน่อยด้วยมัวไปตามหาประวัติของชายหนุ่มที่อุทิศประวัติตัวให้ทานสู่เวทีของการเรียนรู้อยู่ค่ะ แล้วฉันก็แป่วด้วยเลอะเลือนแบบสว.หาแฟ้มอีแมวไม่เจอซะแหล่ว
อ.หลินฮุ่ยจะให้เขียนเรื่องที่เกี่ยวกับความรู้พื้นฐานของชีวิต ทำให้ฉันต้องตริตรองมากหน่อยว่า จะเขียนบันทึกอย่างไรให้ได้เรื่องเหล่านี้ครอบคลุม แล้วในที่สุดก็ตกลงใจค่ะว่า พื้นฐานของชีวิตที่จะนำมาเขียนไว้ในลานไร้นามแห่งนี้ จะเป็นเรื่องพื้นฐานที่ทำให้คนยังชีพอยู่ได้ นั่นคือ ปัจจัย 4 ค่ะ
อาจารย์หลินฮุ่ย เข้ามาให้ความเห็นว่า ขอให้เติมคำว่า “จึง” ในชื่อบันทึกแรก “เหตุไฉนไร้นาม” จึงกลายเป็น “เหตุไฉนจึงไร้นาม” ค่ะ เอาใจซะหน่อยค่ะ ในฐานะแควนที่เข้ามาอ่านบันทึกเป็นคนแรก อ่านต่อ »
ข้อมูลที่นำมาใช้เขียนบันทึกในบล็อกนี้ เป็นข้อมูลที่เจ้าของยินดีให้ฉันนำมาใช้เป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่น แต่เนื่องจากเรื่องราวของมันเป็นเรื่องราวส่วนตัวของบุคคล สิ่งที่พึงกระทำสำหรับฉันก็คือ ปกป้องเจ้าของไม่ให้มันกลายกลับเป็นอาวุธไปทำร้ายอย่างไม่ตั้งใจ ฉันจึงใช้ธรรมเนียมปฏิบัติในการใช้ข้อมูลทางการแพทย์ในอาชีพของฉันมาใช้ที่นี่ค่ะ อ่านต่อ »
