นั่งรอลูกชายไม่รู้จะทำอะไรนอกจากหาอะไรอ่าน แล้วก็เลยเข้าไปหาอาจารย์กู ไล่ๆอ่านอะไรที่อยากอ่านแล้วไปเจอเรื่องของหมอคนหนึ่ง สะดุดใจกับเรื่องชื่อว่า จะเป็นผู้เดียวกับคนที่รู้จักเขารึไม่ แล้วเป็นการรู้จักผ่านหนังสือหรอกนะ มิใช่รู้จักตัวเป็นๆ จึงเปิดเข้าไปอ่านดู ปรากฎว่าเป็นบทสัมภาษณ์ที่มีความเห็น ความคิดที่น่าสนใจเล่าเอาไว้ อ่านแล้วรู้สึกดีกับเจ้าของเรืองราวที่ถูกสัมภาษณ์จึงเก็บเกี่ยวเอามาไว้ที่นี่
ที่ไปเก็บเกี่ยวมาไว้นี้ เพื่อใช้อ่านและพิจารณาเปรียบเทียบความเหมาะควรในการดำรงตนประเมินตนว่า ณ ปัจจุบัน ฉันเองดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาทแค่ไหนเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ มิได้มีเจตนาให้ใครที่เข้ามาอ่านรู้สึกไม่ดีต่อคำว่า “โรค” ด้วยว่าการเป็นโรคหรือป่วยไข้นั้น มันเป็นแค่ผล หาใช่เหตุไม่
อ่านต่อ »