ลานสวนป่า

(ผุดผ่องกับผุดผาดน้อย ลุยดงหญ้า)

ก๊อกๆๆ..ใครนะมาเคาะประตูแต่เช้า

อ้าว นายฮ้อยวัว ขนผุดผ่องส่ง

หลังจากบอกเล่าความในใจไปไม่กี่วัน ว่าผมอยากจะได้โคพันธุ์ชาโลเล่มาเลี้ยงเพื่อค้นหาความก้าวหน้าด้านอาชีพปศุสัตว์ ดังที่เกริ่นไปแล้วว่าจะเลี้ยงโคขุน เมื่อวานได้โคสาวมาหนึ่งตัว วันนี้ได้โคแม่ลูกอ่อนมาอีก เท่าที่สอบถามการเลีี้ยงดู เจ้าของเดิมเขาเลี้ยงปล่อยในที่จำกัด จำนวนโคก็มีมากกว่าพื้นที่รองรับ โคทั้งฝูงจึงอยู่อย่างเร้นแค้น  ไม่ค่อยเจอหญ้าสด หัวอาหารไม่รู้จักเพราะเจ้าของเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ต์จริงๆ สภาพของโคจึงไม่สวยนัก ผอม-ขนยาว-ผิวเผือก มีหมัดเต็มยุบยับไปหมด หลังจากจ่ายอัฐให้แล้ว ผมก็จูงไปยังแปลงหญ้าข้างเตาถ่าน เธอเอ๋ย..โคขาดแคลนหญ้าสดมานาน ก้มหน้าก้มตาเคี้ยวหญ้าอ่อนกร๊วบๆ ชั่วโมงเดียวพุงกาง จึงไม่หนักใจในการที่เลี้ยงโคสาวและโคลูกติดให้อ้วนท้วน ขอเวลา 15 วันเท่านั้นแหละน้อง

อ่านต่อ »

(กลุ่มลูกโคชุดแรกที่คลอดมาในปีนี้)

อันความรู้ในตัวข้าน้อยนั้น เป็นความรู้ที่ยังไม่นิ่งสักอย่าง ไม่มีหรอกนะ..การตกตะกอนความรู้ ยังอยู่ในอาการต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ต้องปรับความรู้ตามสภาพความจริง ความรู้เก่าตกรุ่น ความรู้ใหม่ก็ผลุบโผล่ขึ้นมา ถ้าเราไม่ตัดสินใจตีแตกความรู้ ภาระกิจการงานหรือเรื่องราวที่ทำอยู่ก็จะอิหลักอิเหลื่อ ไม่ได้ผลเต็มเม็ดเต็มหน่วย ถ้าเปรียบกับการทำข้อสอบของนักเรียน ผลคะแนนออกมา แทนที่จะได้ 70-80% ก็จะได้แค่ 50-55% หลายเรื่องผมทำคะแนนได้ไม่ค่อยดีนัก พูดตรงๆก็คือสอบตก! นั่นแหละเธอ..

อ่านต่อ »

(ฝนตกเห็ดหูหนูในธรรมชาติเบิกบานอยู่บนตอสะเดา)

นอนฟังเสียงอึ่งอ่างร้องทั้งคืน นึกไม่ออกบอกไม่ได้ว่า..ทำไมอึ่งถึงส่งเสียงร้องยืดเยื้อ6-7ชั่วโมง ..จะเพราะเรียกหากัน ชักชวนกัน ดีใจกัน ก็บรรลุวัตถุประสงค์ตั้งแต่ต้นแล้ว แต่..ต่างตัวต่างตั้งหน้าตั้งตาส่งเสียง..เข้าใจไม่ได้จริงๆ ถ้าย้อนมาดูตัวเอง ผมมีเรื่องความไม่เข้าใจมากมายสารพัดเรื่อง ยกตัวอย่างเรื่องม๊อบที่ยืดยั่ว รัฐบาลประกาศยุบสภาฯเพื่อเลือกตั้งใหม่แล้ว แต่นักร้องกลางถนนก็ยังดื้อเพ่งชุมนุมร้องแรกแหกกระเชอเหมือนเดิม ให้เหตุผลว่าเพื่อขายความคิดเรื่อง “โนโหวต” แหม พ่อเจ้าประคุณเอ๋ย จะมาบริการวิชารักเมืองไทยชูประชาธิปไตยไทยไม่ใช่จะมีวิธีเดียว มันควรจะทำการบ้านติดต่อกันอย่างเป็นระบบ ไม่ใช่นึกอะไรขึ้นได้ก็เอะอะตึงตังกันเป็นครั้งเป็นคราว..

อ่านต่อ »

(ผมไปชวนเมฆฝนกลับมาตกอีสานบ้านเฮา)

เด็กบ้านนอกอย่างผม ตื่นเต้นทุกเรื่องทุกทีที่มีสิ่งบันเทิงเข้ามาในหมู่บ้าน ลองนึกดูสมัยที่ไม่มีรถยนต์ ไม่มีถนน ใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าช ไปไหนไม่เดินก็นั่งเกวียนออดแอ๊ดๆไปตามชายป่า ตอนที่มีวิทยุเข้ามาผมเดินวนเวียนรอบๆทั้งวัน สงสัยว่าคนร้องมันเข้าไปขดตัวอยู่ในตู้สี่เหลี่ยมเล็กได้ยังไง อัศจรรย์ใจพิลึก ..เก็บความสงสัยอยู่หลายปี จนกระทั้งเข้าโรงเรียนถึงรู้ว่าวิทยุคืออะไร ตอนที่ทีวีขาวดำบุกเบิกรายการบันเทิงยุคใหม่ ทำเอาหนังตะลุงหมอลำและหนังขายยาหนาวๆร้อนๆไปตามๆกัน

เด็กยุคใหม่คงไม่รู้จักทีวีขาว-ดำ

จะเห็นว่าแต่ละยุคมีเรื่องเฉพาะอยู่ไม่น้อย

เกิดไม่ทันก็ผ่านเลยไปปปปป..

อ่านต่อ »

ความเกรงใจนอกจากจะเป็นสมบัติของคนดีแล้ว คุณสมบัติของความเกรงใจก็ไม่ธรรมดา ถ้าใครมีสิ่งนี้อยู่กับตัวเหมือนมีพระคุ้มครอง ไปตกหล่นที่ไหนก็มีเทวดาเห็นใจและเลี้ยงดู เหมือนที่เขาบอกว่า คนดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟบ่ไหม้ ถึงจะบาดเจ็บบ้างก็ไม่ถึงกับเสียหายอะไรมากนัก ใครมาเห็นก็สงสารสงเคราะห์ช่วยเหลือ ประเทศไหนที่มีวัฒนธรรมสงบเสงี่ยมเจียมตัว ประเทศนั้นมักจะมีวิถีที่เอื้ออาทรระหว่างกัน มีอะไรก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน เมื่อไม่ก้าวร้าวไม่บิดเบือน คิดมิดีมิร้าย บรรยากาศย่อมอบอุ่นเป็นกันเอง

“ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง”

อ่านต่อ »