ลานสวนป่า

ดร.วรภัทร ภู่เจริญ จัดอยู่ในคนยิ้มแป้นทั้งปีทั้งชาติ อารมณ์บรรเจิดครึกครื้น เข้าไปวงไหนเปิดฉากความสนุกตรงนั้น ให้ความเป็นกันเอง เผลอเมื่อไหร่ก็จะกระชับพื้นที่ความรู้ใหม่ให้สะท้อนคิด เป็นเจ้าของคำเด็ด “รู้ลึกโง่กว้าง” “คุย คิด คลิก คลำ” “หัวเหลี่ยม” “เค็มๆมันๆ” “ความรู้มือ2” “ฐานคิด ฐานใจ ฐานกาย” อาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า..เมื่อก่อนไม่หวานเจี๊ยบอย่างนี้หรอก..เข้าวงไหนวงนั้นแทบแตก ลุยแบบหัวหมู่ทะลวงฟัน ฉับๆๆ.. หลังจากวิ่งชนกำแพงเมืองจีนจนหัวสั่นหัวคลอน จึงนึกได้ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปปะทะทื่อๆ ความตั้งใจชำรุดเปล่าๆ..ค้นพบว่า..เอารอยยิ้มเบิกนำแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะฮ่าๆๆเบิกบานสนุกสนาน กลับพบว่า..วิธีนี้ดีจังเลย

อ่านต่อ »

เรื่องของการเรียนมีสารพัดวิธี ทุกวิธีมีเหตุผลในตัวเอง ไม่มีวิธีไหนดีกว่าวิธีไหน ขึ้นอยู่กับสภาพการเรียนการสอนในช่วงนั้นๆ ยกตัวอย่าง เช่น การเรียนอิงระบบของสวนป่าก็ว่าไปเรื่อย อะไรโผล่ขึ้นมาก็จับมาเข้าคิวเรียน เอาธรรมชาติเป็นตัวตั้ง วันไหนฝนตกก็เรียนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฝน และยังแตกย่อยอีกนะครับ ฝนตกหนักก็อย่างหนึ่ง ฝนปรอยๆก็อย่างหนึ่ง บางกรณีอาจจะเตรียมเรื่องเกี่ยวข้องกับฝน เช่น ปัดกวดทำความสะอาดรางน้ำ ล้างภาชนะใส่น้ำ หรือ ถ้าฝนตกมาระยะหนึ่ง มีความชื้นเพียงพอ ก็จะมีวิชายายฉิมเก็บเห็ด ยายฉิมเก็บดอกกระเจียว ยายฉิมขุดแมงกุดจี่ ดังนั้น..สถานที่เปิดเรียนที่แตกต่างกัน เนื้อหาสาระ ประเด็นก็ย่อมแตกต่างกันไปด้วย การจัดการเรียนการสอนแบบอิงระบบ..จึงแตกต่างจากการสอนในห้องในส่วนกระบวนการ แต่หลักการก็คงต้องยึดหลักเดียวกัน ก็เลือกเอานะครับ ว่าจะจัดอย่างไรถึงจะเหมาะกับการสอนของภาควิชานั้นๆ คนนอกจะมารู้ดีกว่าคนในอย่างไร แต่..ถ้าเข้าใจและยอมเหนื่อยยากเพื่อลูกศิษย์ ก็จะตระหนักว่า..

อ่านต่อ »