ลานสวนป่า

ดร.วรภัทร ภู่เจริญ จัดอยู่ในคนยิ้มแป้นทั้งปีทั้งชาติ อารมณ์บรรเจิดครึกครื้น เข้าไปวงไหนเปิดฉากความสนุกตรงนั้น ให้ความเป็นกันเอง เผลอเมื่อไหร่ก็จะกระชับพื้นที่ความรู้ใหม่ให้สะท้อนคิด เป็นเจ้าของคำเด็ด “รู้ลึกโง่กว้าง” “คุย คิด คลิก คลำ” “หัวเหลี่ยม” “เค็มๆมันๆ” “ความรู้มือ2” “ฐานคิด ฐานใจ ฐานกาย” อาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า..เมื่อก่อนไม่หวานเจี๊ยบอย่างนี้หรอก..เข้าวงไหนวงนั้นแทบแตก ลุยแบบหัวหมู่ทะลวงฟัน ฉับๆๆ.. หลังจากวิ่งชนกำแพงเมืองจีนจนหัวสั่นหัวคลอน จึงนึกได้ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปปะทะทื่อๆ ความตั้งใจชำรุดเปล่าๆ..ค้นพบว่า..เอารอยยิ้มเบิกนำแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะฮ่าๆๆเบิกบานสนุกสนาน กลับพบว่า..วิธีนี้ดีจังเลย

หลังจากที่ค้นพบวิธีจุดประกายความรู้คู่ความสนุก

ก็ขยายผลขยับต่อๆๆไป

ในวงน้ำชากับลูกศิษย์ลูกหา

ในวงเสวนาเวทีต่างๆ

ในวงฝึกอบรมให้แก่หน่วยงานและองค์ต่างๆ

ในเฟรสบุกส์

ในรายการทีวีบ่อยครั้ง

ในการเขียนหนังสือ พิมพ์หนังสือออกมาปีละหลายเล่ม

ตอนนี้มีแฟนคลับคับบ้านคับเมือง..

ผมเป็นแฟนหางแถวพระอาจารย์มาหลายปี ได้รับหนังสือที่อาจารย์กรุณาส่งมาให้อ่านทุกครั้งที่พิมพ์ เล่มไหนที่มอบให้กับมือจะมีลายเซ็นเล่มไหนส่งมาทางไปรษณีย์บ่มีลายมือ คงเป็นเพราะบอกให้เจ้าหน้าที่จัดส่งมาให้

อ่านประเทืองปัญญาดีเหลือหลาย

ตีประเด็นแตกดังโผละ !

ด้วยลีลาขมวดให้คิดเหมือนการเคาะจังหวะ

ง่ายๆสั้นๆกระชับ..

ถ้าคิดตาม..ก็จะรู้ว่าโดนทุบเข้าแล้วสิหนอเรา

หนังสือฉบับล่าสุด โปรยตัวหนังสือที่หน้าปก ..พลิกโฉมวงการบริหารงานบุคคล HRD 3.0 พัฒนาคนพัฒนาใจ เติมหัวใจให้องค์กร เรื่องนี้สำคัญอย่างยิ่งยวดต่อองค์กรต่างๆในบ้านเมืองเรา ที่ส่วนใหญ่อยู่ในอาการแห้งเหี่ยวหัวใจ ขาดกำลังใจ ขาดการใส่ใจ ขาดการยกระดับจิตใจ เมื่อใจเสียทุกอย่างก็ระส่ำระสาย สุดท้ายก็ลงเอยกับคำว่าเสียใจ เสียบ่อยๆมันก็แห้งเหือดน้ำใจ ทางออกอยู่ที่ไหน..ตอบง่ายครับ ไปซื้อหนังสือเล่นนี้มาชวนให้อ่านกันทั้งห้อง ลองอ่านหนังสือเล่มนี้ดูนะครับ ของเขาดีจริงๆ ขอบอก..

หนังสือเล่มนี้ ดูเหมือนอาจารย์จะบอกว่ามี 3 ยุค

HRD 0.1 มนุษย์เห็นแก่ตัว เอาตัวรอดผลิตและขายเพื่อความสุขส่วนตน เป็นลักษณะ”อยู่รอด” หรือเอาเปรียบประชาชนด้วยการใช้สื่อโฆษณากระตุ้น”อารมณ์”ของผู้ซื้อให้หลงใหลในสินค้า..

ระบบการศึกษาในยุคอุตสาหกรรม มีมุมมองด้านเดียว คือ เก่ง (ขาดความดี และขาดความสุข) ทำให้ผลผลิตทางการศึกษาไม่ได้คุณภาพ ไม่เข้าใจทั้งทางโลกและทางธรรม ใช้ปัญญาไม่ครบ3ฐาน ดังนั้นหลายๆองค์กรจึงไม่ดูใบแสดงผลการศึกษา นั่นคือไม่สนใจ เกรด วุฒิ สถาบัน แต่พิจารณาเรื่องพฤติกรรม นิสัย ทัศนคติ ทักษะต่างๆ และหันมาพัฒนาบุคลากรเองตั้งแต่เนิ่นๆ พึ่งพาตนเองฯ

HRD 0.2 เป็นยุคที่เราทุกคนต้องหันกลับมาดูตัวเอง เราทำอะไรลงไปกับโลก กับผู้คนบ้าง เราเห็นแก่ตัวไปเพื่ออะไร เราต้องกลับมาถามตัวเอง “เราเกิดมาเพื่ออะไร” “เปิดองค์กรมาเพื่อตอบสนองกิเลศของใคร” ฯลฯ

HRD 3 เรายกระดับจิตใจขึ้นไปอีก เป็นการอยู่อย่างมีความหมายในชีวิต ค้นหาความสุขที่แท้จริง อยู่เพื่อยกระดับจิตใจ นั่นคือ นอกเหนือจากกำไร มนุษย์และสิ่งแวดล้อมแล้ว เรายังฝึกสติ เข้าใจธรรมชาติในตนเอง และแสวงหาความหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด

ถึงผมจะเขียนเล่าอย่างไร

ก็ไม่เหมือนกับท่านได้อ่านด้วยตนเองหรอกนะครับ

เหมือนมีแม่แรงคอยโยกให้ความคิดเขยื้อน

ขอบคุณพระอาจารย์ที่อุปการะความรู้เสมอมา

ชิมิ ชิมิ ..

« « Prev : การเรียนแบบสดๆ

Next : หอมปากหอมคอ » »