ลานสวนป่า

#1 sakura ให้ความคิดเห็นเมื่อ 9 พฤษภาคม 2011 เวลา 13:13

โหวตให้ข้อ 6 ค่ะ คิคิ

พูดเรื่องซื้อขายเสียงนี่มันก็น่าเจ็บใจอยู่นะคะ ผู้ใหญ่บ้านเอาเงินมาแจกชาวบ้านโครมๆ บอกว่าเบอร์นั้นเบอร์นี้ให้มา ได้กันไปคนละร้อยบ้าง ห้าร้อยบ้าง แต่ทำไมมันข้ามบ้านข้าน้อยไปล่ะนี่ บ้านซากุระเลยไม่เคยได้อานิสงค์เงินซื้อเสียงกะเค้าเลย ทั้งๆ ที่รู้และเห็น สงสัยเขากลัวเราจะเอาไปเป็นหลักฐานฟ้องศาล เหอๆๆๆ เราก็เลยอดเพราะเรียนสูง

ข้ามไปฝั่งลาวมาเมื่อปีก่อน ตระเวณตั้งแต่เหนือจรดใต้ คนลาวบอกว่ารักทักษิณ เปิดทีวีเชียร์กันทุกบ้าน ไล่ไปตั้งแต่ชายแดนจีนไปจนถึงชายแดนเขมร แต่ไม่ว่าจะรักทักษิณแค่ไหน ก็รับเงินพันธมิตรมานอนประท้วงกะเค้าที่กรุงเทพฯ ด้วย ลาวไทยสมานไมตรี ไม่ว่าใครจ่ายน้องลาวรับหมด เป็นการกระจายรายได้สู่พี่น้องริมฝั่งของเจ้า ไม่ได้เข้าข้างเสื้อสีไหนนะคะ เก็บมาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ น้องลาวยังบอกอีกว่า จ่ายหนักทั้งเสื้อเหลืองเสื้อแดงจ้า ดีกว่าไปทำนาเยอะเลย ก็แหม ถ้าไม่จ่ายใครจะยอมทิ้งไร่ทิ้งนาไปนอนประท้วงล่ะค่ะ ขืนทำอย่างนั้นก็อดตายกันทั้งบ้าน อุดมการณ์กับปากท้องมันก็ต้องชั่งกันหน่อยว่าอะไรมันสำคัญเป็นอันดับก่อนหลัง ที่เขียนอย่างนี้ไม่ได้ว่าทุกคนที่ไปประท้วงได้เงินนะคะ บางส่วนได้ บางส่วนไม่ได้ ส่วนที่ไปด้วยใจเพราะอุดมการณ์เดียวกันไม่ต้องมีคนมาเกณฑ์ไป ไม่มีหัวหน้าสาย ไม่มีเบี้ยเลี้ยงรายวันก็เยอะ เมื่อมันผสมผสานกันทั้งสองส่วนเช่นนี้ แล้วเราจะไปเชื่อถืออะไรได้กับการเรียกร้องประชาธิปไตยเพราะพอเข้าไปในกลุ่มแล้วเราก็ไม่รู้หรอกว่าไผเป็นไผ

ที่รู้ๆ คนดีที่ไม่อยากเสีย ไม่ควรลงเล่นการเมือง เพราะการเมืองไทยยังเล่นกันแบบเด็กเอาแต่ใจไม่ยอมโต พออยากได้อะไรแล้วไม่ได้ดั่งใจก็ลุกขึ้นมาร้องกรี๊ดๆ แต่งไข่ ใส่สี แสดงมารยา แทงกันข้างหลัง เลื่อยขาก้าวอี้ สร้างหลักฐานเท็จ ฯลฯ นักการเมืองส่วนใหญ่ไม่ได้โง่รู้ทั้งรู้ประโยชน์ประเทศคืออะไรแต่ขอประโยชน์กูก่อน เมื่อไม่ได้ประโยชน์กูเมื่อไหร่ ก็ต้องบรรลัยกันไปข้างหนึ่ง อือออออ แต่นักการเมืองที่ดีก็มีนะคะ ทำอย่างไรเราจะส่งเสริมให้นักการเมืองดีๆ มีโอกาสมาทำงานรับใช้ประเทศชาติ เพราะคนดีมักไม่ค่อยสรรเสริญตัวเอง พอลงแข่งขันรับเลือกตั้งก็แพ้พวกพูดเก่งทุกที

อีกอย่างคนไทยจำนวนหนึ่งใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลในการตัดสินใจ ที่เป็นเช่นนี้เพราะความผิดพลาดด้านการศึกษาและการปลูกฝังนิสัยตั้งแต่เด็กหรือเปล่า โดยเฉพาะผู้หญิง เพราะผู้หญิงจำนวนหนึ่งไม่สนใจการเมือง แต่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการเลือกตั้ง ไม่รู้เอาไงดี เอาหล่อไว้ก่อนล่ะวะ โอ้..ประเทศชาติ
กรี๊ด…อภิสิทธิ์ หล่อมากกกกกกกกก สู้ๆ นะคะ (อภิสิทธิ์แฟนคลับ)
ผู้ว่า กทม ปีนี้ เธอจะเลือกใคร — ต้องอภิรักษ์สิ เขาหล่อจริงๆ (แม่ค้าใน กทม)
ก็ต้องออกตัวอีกละว่าไม่ได้มีอคติกับคุณอภิสิทธิ์และคุณอภิรักษ์นะคะ แต่ยกตัวอย่างที่ประสบมาจริงๆ มาแบ่งปันให้เห็นเฉยๆ ว่า เรายังหลงรูปกันอยู่มาก ทั้งๆ ที่รูปมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความสามารถในการบริหารบ้านเมืองสักนิด ถ้าเป็นเวทีประกวดชายงามก็ว่าไปอย่าง …

#3 sakura ให้ความคิดเห็นเมื่อ 9 พฤษภาคม 2011 เวลา 16:21

555 ท่านครูบาก็ชอบคนหล่อเหมือนกันนะคะเนี่ย คิคิ

จะว่านักการเมืองญี่ปุ่นหน้าบางก็ไม่เชิงนะคะ แต่เขาใช้หลักตัดนิ้วดีกว่าตัดคอ (เหมือนพวกยากูซ่าเลย หุหุ) เขามีการปลูกฝังให้คนในชาติมีความรับผิดชอบต่อส่วนรวม (แต่คนนอกคอกก็มีค่ะ) คนที่แสดงความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนมากกว่าส่วนรวม จะถูกลอยแพ การตัดสินใจลาออกของนายกฯ หรือ นักการเมืองต่างๆ ก็เป็นผลจากการประชุมในระดับพรรค ไม่ใช่การตัดสินใจของเจ้าตัวเองเพียงลำพัง หากทางที่ประชุมพรรคเห็นว่าการลาออกของคนหนึ่งคนจะรักษาภาพลักษณ์และสถานภาพของพรรคไว้ได้ เขาก็จะคัดเอาคนนั้นออกและสรรหาคนใหม่เข้ามาแทนทันที (ดีนะคะนี่ที่เลิกฮาราคีรีกันแล้ว ไม่งั้นคนเก่งๆ คงตายไปอีกมาก) เรียกว่าเน้นความเป็นทีมเป็นหลัก ในขณะที่บ้านเราเน้นความสามารถส่วนบุคคล คนเก่งในไทยจึงหยิ่งได้ แต่คนเก่งในญี่ปุ่นต้องนอบน้อมเพื่อให้ทีมเชิดชู คนเก่งและหยิ่งสามารถถูกตัดออกจากทีมได้ทุกเมื่อ หากไม่เคารพระเบียบวินัยที่ทีมกำหนด และก็เช่นเดียวกันคนไม่เก่งก็อยู่ได้ หากเคารพกฎเกณฑ์กติกาของทีม