ลานสวนป่า

มาบางกอกคราวนี้ เห็นวิกฤติเรื่องจราจรสาหัสสากรรจ์เข้าทุกที ถึงจะนั่งแทกซี่ไปไหนมาไหนซึ่งคล่องกว่าเอารถส่วนตัวไปอยู่แล้ว ก็ยังตุ๊บๆต้อมๆอยู่ดี จึงมองหาทางเลือกทางรอด นั่นคือต้องเผ่นมากอดเอวมอเตอร์ไซด้รับจ้าง ไม่งั้นไม่มีทางไปถึงที่ประชุมได้ทัน ทั้งๆที่กะเวลาเผื่อไว้แล้ว หัวอกของพวกบ้าประชุมก็เป็นอย่างนี้แหละ ผมไปถึงกระทรวงศึกษาธิการทันเวลา กวาดตามองในห้องประชุม พบว่าผู้เข้าร่วมประชุมหรอมแหรม แม้แต่รัฐมนตรีก็ยังมาไม่ถึง สุดท้ายก็ทราบว่ามาไม่ได้  แสดงว่าเจอปัญหา

บางมุมถนน ตำรวจจะคอยโบกมือไล่..

“อย่าเข้ามา”

มีม๊อบพันธมิตรปักหลักอยู่มุมสี่แยกของกระทรวงศึกษาธิการ มาก่อหวอดอยู่ตั้งแต่ครั้งที่มาประชุมคราวก่อนโน่น นึกว่าจะเลิกราไปแล้ว..ยึดถนนสายหนึ่งไปเรียบร้อย ทำตัวไม่น่ารักเลย..บนเวทีมีพวกผีเจาะปากขึ้นไปพ่นอะไรก็ไม่รู้ ข้างล่างมีคนฟังแบบซังกะตายสัก 50 คนได้ เห็นแล้วสงสารประเทศไทยเป็นบ้า นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ ..ทั้งๆที่เหม็นเบื่อตัวเองเต็มทน การมาอยู่กินนอนบนถนนนั้นมันไม่สนุกตรงไหนหรอก ไม่เข้าใจว่าวิธีนี้จะมีประโยชน์หรือกดดันอะไรได้ คนกรุงหรือคนไหนๆเบื่อเต็มทีแล้วกับการแสดงประชาธิปไตยแบบห่วยแตก เอะก็ม๊อบ! อะก็ม๊อบ! ลูกอีช่างม๊อบ แบบนี้น่าจะจับมาเรียน “วิชาพอหอมปากหอมคอ” แทน “วิชาดื้อตาไสหัวใจกระด้าง”

แน่จริงก็อย่าเลิกร้างไปละ

แกร่วอยู่ทุเรศทุรังกวนประสาทคนบางกอกไปเรื่อยๆ

ถ้าคิดได้แค่นี้..จะมาชี้นำอะไรให้แก่สังคมไทย!

อิโธ่อิถังกะละมังแลกหมา..

อ่านต่อ »

วันนี้จะต้องเข้าบางกอก มีประชุมกรรมการสภาการศึกษาแห่งชาติช่วงบ่าย มีไฟล์ออกจากสนามบินข้างบ้านช่วงบ่ายแก่ๆ ไม่ทันประชุม จึงต้องจรลีไปขึ้นเครื่องที่ร้อยเอ็ด โฉมยงต้องขับรถข้ามท่าข้ามทุ่งกุลาร้องไห้ เครื่องออก 9.30 น. จึงควรออกจากบ้านประมาณ7.00 น. ชีวิตที่วนเวียนอยู่กับการประชุม ถ้าอยู่บางกอกก็ไม่กระไรนัก แต่อยู่บ้านนอกต้องถ่อสังขารไปประชุม ถ้าทำประโยชน์อะไรไม่คุ้มค่าก็ควรจะลาออก หลีกให้ท่านอื่นที่มีความเหมาะสมมากกว่ามารับไม้แทน ถึงเวลานอนเกาพุงอยู่บ้านแล้วละครับ ใครมาชวนไปเป็นกรรมการโน่นนี่ก็จะขอยกธงขาว ขออยู่ในตำแหน่ง”กฎแห่งกรรม” ก็พอแล้ว

พรรคพวกทราบข่าวจะนัดหมอนวดมาตรวจสอบกระดูกกระเดี้ยวให้

ผมดูเวลาแล้วไม่สะดวก

ขอนอนอ่านเอกสารเตรียมประชุมอีกรายการหนึ่งวันที่ 7

บ่ายวันที่ 8 มีไฟล์ลงบุรีรัมย์จึงสะดวกกว่าขาไป.. อ่านต่อ »

หอมปากหอมคอ เป็นสำนวนที่เคยได้ยินทั่วไป แต่ตรงกับกิจกรรมปูพื้นฐานให้กับหนุ่มเท่ก็ประมาณนี้ เท่เป็นเด็กที่มาจากครอบครัวอบอุ่น เท่รักคุณยาย คุณพ่อคุณแม่ พี่และเพื่อนๆ แต่ก็ไม่ถึงกับติดเพื่อน บางคราก็อยู่แบบปลีกวิเวกได้ ตอนแรกเราก็หวั่นๆเหมือนกัน เท่จะนอนบนตึกใหญ่คนเดียวได้ไหม 4 คืนผ่านไปเป็นข้อพิสูจน์ว่าสบายมาก ถ้าเท่สนใจไปฝึกงานที่อื่นอีก คุณพ่อแม่ก็สนันสนุนอยู่แล้ว ด้วยวิธีนี้หนุ่มน้อยจะได้ฝึกการช่วยเหลือตนเอง ตัดสินใจได้เอง ซึ่งเป็นประสบการณ์สะสมที่ดีสำหรับวัยที่ค้นหาตัวตน

อ่านต่อ »

ดร.วรภัทร ภู่เจริญ จัดอยู่ในคนยิ้มแป้นทั้งปีทั้งชาติ อารมณ์บรรเจิดครึกครื้น เข้าไปวงไหนเปิดฉากความสนุกตรงนั้น ให้ความเป็นกันเอง เผลอเมื่อไหร่ก็จะกระชับพื้นที่ความรู้ใหม่ให้สะท้อนคิด เป็นเจ้าของคำเด็ด “รู้ลึกโง่กว้าง” “คุย คิด คลิก คลำ” “หัวเหลี่ยม” “เค็มๆมันๆ” “ความรู้มือ2” “ฐานคิด ฐานใจ ฐานกาย” อาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า..เมื่อก่อนไม่หวานเจี๊ยบอย่างนี้หรอก..เข้าวงไหนวงนั้นแทบแตก ลุยแบบหัวหมู่ทะลวงฟัน ฉับๆๆ.. หลังจากวิ่งชนกำแพงเมืองจีนจนหัวสั่นหัวคลอน จึงนึกได้ว่าไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปปะทะทื่อๆ ความตั้งใจชำรุดเปล่าๆ..ค้นพบว่า..เอารอยยิ้มเบิกนำแล้วตามด้วยเสียงหัวเราะฮ่าๆๆเบิกบานสนุกสนาน กลับพบว่า..วิธีนี้ดีจังเลย

อ่านต่อ »

เรื่องของการเรียนมีสารพัดวิธี ทุกวิธีมีเหตุผลในตัวเอง ไม่มีวิธีไหนดีกว่าวิธีไหน ขึ้นอยู่กับสภาพการเรียนการสอนในช่วงนั้นๆ ยกตัวอย่าง เช่น การเรียนอิงระบบของสวนป่าก็ว่าไปเรื่อย อะไรโผล่ขึ้นมาก็จับมาเข้าคิวเรียน เอาธรรมชาติเป็นตัวตั้ง วันไหนฝนตกก็เรียนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฝน และยังแตกย่อยอีกนะครับ ฝนตกหนักก็อย่างหนึ่ง ฝนปรอยๆก็อย่างหนึ่ง บางกรณีอาจจะเตรียมเรื่องเกี่ยวข้องกับฝน เช่น ปัดกวดทำความสะอาดรางน้ำ ล้างภาชนะใส่น้ำ หรือ ถ้าฝนตกมาระยะหนึ่ง มีความชื้นเพียงพอ ก็จะมีวิชายายฉิมเก็บเห็ด ยายฉิมเก็บดอกกระเจียว ยายฉิมขุดแมงกุดจี่ ดังนั้น..สถานที่เปิดเรียนที่แตกต่างกัน เนื้อหาสาระ ประเด็นก็ย่อมแตกต่างกันไปด้วย การจัดการเรียนการสอนแบบอิงระบบ..จึงแตกต่างจากการสอนในห้องในส่วนกระบวนการ แต่หลักการก็คงต้องยึดหลักเดียวกัน ก็เลือกเอานะครับ ว่าจะจัดอย่างไรถึงจะเหมาะกับการสอนของภาควิชานั้นๆ คนนอกจะมารู้ดีกว่าคนในอย่างไร แต่..ถ้าเข้าใจและยอมเหนื่อยยากเพื่อลูกศิษย์ ก็จะตระหนักว่า..

อ่านต่อ »