หมอเจ๊เล่าเรื่อง

นับแต่วันที่ไปงานเลี้ยงงานใหญ่งานหนึ่งกลับมาแล้ว ตลอดสัปดาห์ได้รับบัตรเชิญงานแต่งงานรอพบหน้าต่อยาวอีกหลายงาน เล่าไว้แล้วว่าตอนไปงานใหญ่นั้นได้เกลือเกินมาอย่างไร

ต่อมาอีก 3 วันไปอีกงานหนึ่ง เป็นงานพิธีบำเพ็ญกุศลศพในระหว่างญาติพี่น้อง ได้กินอาหารที่จัดไว้รับรองไปนิดเดียวเอง กับข้าวก็เลือกกินผักซึ่งมีเห็ดต้มแกงจืด ผักสดและสะตอสด+ชิมน้ำพริกไปหนึ่งคำ มะเขือยาวผัด  ยอดมะพร้าวในแกงกะทิ ส่วนเนื้อสัตว์ก็มีปลาทอดกินสองสามคำ หมูพะโล้ไม่กินมันและหนัง 2 ชิ้น  ดื่มน้ำเปล่าตามไป 2-3 แก้ว

ระหว่างทำงานใน 2-3 วันต่อมาดื่มน้ำได้น้อย ทุกวันที่กลับถึงบ้านดื่มน้ำเพิ่มไปได้บ้าง สังเกตว่าเวลานั่งทำงานที่บ้านรู้สึกแสบจมูกและเค็มในคอ เหมือนคนที่กำลังลอยคอเล่นน้ำทะเล อย่างไรอย่างนั้นเลยเชียว เวลารู้สึกก็จะลุกไปดื่มน้ำเพิ่มบ้าง ทำงานเพลินก็กลืนน้ำลายและของเหลวรสเค็มที่อยู่ในคอแทนการลุกไปดื่มน้ำบ้าง ช่วงนอนหลับมีหิวน้ำจนต้องลุกมาดื่มน้ำกลางดึกหลายหนเชียว

เรื่องบอกว่าได้เกลือเกินเติมมาอีกแล้วเยอะมาก แปลกใจมากเพราะระหว่างกินไม่รู้สึกเลยว่าอาหารมีผงชูรสหรือรสเค็ม

มีบัตรเชิญงานแต่งรอให้ไปร่วมอยู่อีกหลายงาน จึงไม่ใคร่สุขกับการจะไปรับเอาเกลือจากอาหารงานเลี้ยงที่รออยู่สักเท่าไร เริ่มหาทางออกให้กับตัวเองโดยลองปรับวิธีกินอาหารในแต่ละวันดูใหม่

ทุกมื้อเย็นปรับตัวกินกับข้าวเมนูผัดผักด้วยน้ำ ปรุงไม่ใส่น้ำปลา เกลือ ใส่เน้ำมันหอยหนึ่งช้อนชาู คอยสังเกตต่อตลอด 3 วันที่กินเมนูนี้ไปแล้วมีอาการยังไง ผลพบว่ายังมีอาการเช่นเดิมอยู่ทุกๆวัน

เชื่อได้แล้วที่บอกว่ากว่าจะขับเกลือที่กินออกไปจากร่างกายใช้เวลา 5 วัน เค็มอย่างนี้บอกว่าได้เกลือเกินจากงานใหญ่นั้นเข้ามา่ในตัวอย่างมากมาย  และยังได้เกลือเกินเพิ่มมาจากบางแห่งอีกด้วย นึกๆไปแหล่งอาหารที่ว่าอยู่ที่ไหน อาหารเที่ยงที่ซื้อร้านค้าในร.พ.กินก็น่าจะใช่  ไม่ใคร่รู้สึกเพราะว่ากินข้าวแล้วกินชาดำเย็นตามไปด้วยในมื้อนั้น

สำคัญจริงๆ เรื่องเกลือเกินจากอาหารนอกบ้าน  เค็มอย่างนี้จะหมดไปก็คงต้องใช้เวลาอีกหลายวัน

2 คืนก่อนสังเกตว่าตอนที่่มีน้ำลายหรือมีน้ำรสเค็มที่คอจะกลืนมันลงท้องไปไม่ได้บ้วนทิ้ง จึงนึกได้นี่ก็เป็นแหล่งที่เติมเกลือให้ตัวเองในระยะนี้ตลอดเวลาเหมือนกัน  ไม่หยุดเติมวงจรอุบาทว์ของการเติมเกลือก็จะยังคงอยู่โดยไม่ตั้งใจ

เมื่อเริ่มรู้ เปลี่ยนใหม่เป็นเมื่อรู้สึกเค็มก็ขากแล้วเดินไปถ่มทิ้งลงในโถส้วมบ้าง อ่างน้ำบ้าง ทำๆไป ความขี้เกียจก็คืบคลานเข้ามาสั่งการว่าให้กลืนลงท้องไปอีกซะนี่

ขำตัวเองที่นึกไปถึงนิสัยขาก..ถ่ม..ถุย..ของคนจีนโน่นเลยว่ามาจากนิสัยกินเค็มกันมั๊ง ก็เคยได้ยินประวัติกินข้าวต้มกับหินคลุกเกลือของคนจีนมานี่นา หินที่ดูดนั้นเกลือเต็มๆเลยนะ ไม่ขาก..ถ่ม..ถุย..น้ำลายในปากก็เค็มแย่เลยเหมือนที่ตัวเองกำลังแย่ซิ…อิอิ

เมื่อคืนก็มีงานเข้าอีกหนึ่งงานใหญ่  เป็นงานเลี้ยงใหญ่ที่ร.พ.จัดให้กับเจ้าหน้าที่  ก่อนไปร่วมก็รู้สึกลำบากเหลือใจกับการไปเจอความเค็มจากอาหารนอกบ้านอีกแล้ว  เมื่อวานเลยใช้วิธีเตรียมตัวไปงานเลี้ยงใหม่ตั้งแต่ตอนเช้า

เคลียร์เมนูอาหารไม่ให้มีอะไรเค็มเลยตั้งแต่มื้อเช้า ตลอด 2 มื้อ หนักเมนูผัก งดเนื้อสัตว์ งดของมันๆ ตั้งใจดื่มน้ำเข้าไปให้มากหน่อยแต่ไม่ได้อย่างที่ตั้งใจสักเท่าไร  ปวดฉิ้งฉ่องเข้าห้องน้ำแค่ครั้งเดียวเองทั้งวัน

ก่อนไปร่วมงานก็กินมื้อเย็นไปก่อน ใช้เมนูีผัก+เส้น มีผักบุ้ง เส้นหมี่ เต้าหู้แข็งและถั่วงอกเ็ป็นส่วนประกอบในเมนู งดราดน้ำปรุงที่ี่ต้องใช้คู่กัน

ไปถึงงานเป็นคนหลังๆแล้ว อาหารออกมาตั้งรออยู่แล้วมากมาย จึงมีโอกาสเล็งดูเมนูก่อนเลือกกิน

เลือกหนักที่ผัก+ผลไม้เพื่อลดปัญหาการได้รับกรดยูริกและเกลือเหมือนเคย งานนี้ได้ร้านโต๊ะจีนนครปฐมที่ลงมาเจาะตลาดทางใต้มาโชว์ฝีมือ

เนื้อสัตว์ มีปลา มีไก่ มีกุ้ง เมนูปลา กุ้ง ปรุงมาแบบอบ นึ่ง ไม่มีส่วนผสมอะไรมาก  เล็งดูแล้ววิธีปรุงไม่น่าจะ่มีการคลุกผงชูรส  ไม่แน่ใจจึงเลือกชิมแค่คำสองคำ  ดื่มน้ำเป็นระยะๆประมาณ 2 แก้ว แล้วยุติการดื่มกินไป

เช้านี้ออกไปทำงานที่นัดไว้แล้วกลับเข้าบ้าน สังเกตว่าความรู้สึกเค็มที่คอยังมีอยู่อีกตั้งแต่เช้า แสบจมูกก็ยังมีให้รู้สึกได้  แต่เมื่อคืนไม่หิวน้ำจนต้องลุกมาดื่มน้ำเลยนี่นา

คืนนี้ก็่มีงานเข้าอีก พรุ่งนี้เย็นก็มีอีกงานรออยู่ เว้นช่วงไป 2 วันก็มีคิวต่อยาว 3 วันรวด หนีไม่พ้นต้องเตรียมตัวก่อนไปงานหน่อยแล้ว

มื้อเที่ยงกินบะหมี่ก็ตักส่วนที่คิดว่าเปื้อนผงชูรสทิ้งไปซะ เย็นก็ต้มแกงจืดผักไม่ใส่เกลือ ใส่แค่น้ำตาลปลายช้อนชา ผักที่ใช้มีผักโขมขาวและมันฝรั่งเท่านั้น ก่อนลงมือนึกถึงผงนัวของพี่บู๊ดแฮะ แล้วไปคว้าสูตรน้ำสต๊อกผักในหนังสือสอนปรุงซุปมานั่งอ่าน เรียนรู้อะไรวันหลังจะนำมาเขียนบอกกัน

เมนูนี้กินกับข้าวไม่อร่อยเท่าไรเพราะรสชาดไม่คุ้นลิ้นแต่ก็กินอิ่มได้  ไปถึงงานเลือกกินแต่ของว่างและผลไม้ที่นำเจ้าภาพนำมาเสิร์ฟ ขอน้ำชากาใหญ่มาซดดื่มไปพร้อมๆกัน ดื่มชาไปหลายแก้วก็สบายปาก  กลับถึงบ้านดื่มน้ำเติมเข้าไปอีก 2-3 แก้ว แล้วตามด้วยแกงจืดที่ยังเหลืออยู่ในหม้อใส่ลงท้องอีกรอบ

ตอนมานั่งเขียนบันทึกนี้ รสเค็มที่รู้สึกในปากจางลงไปมากแล้ว เข้าห้องน้ำฉิ้งฉ่องไปแล้ว 2 รอบ  ดูเหมือนได้ผลกับการเตรียมตัวไปงานแบบนี้ จึงนำมาบอกกัน ใครจะนำไปใช้เลียนแบบก็ไม่ว่ากัน

วันนี้มาบอกว่าการปรับลดไม่กินเค็มหรือกินให้เค็มน้อยลงนั้นทำยากนะ ถ้าหักดิบความสุขของชีวิตจะหายไปมากนะ ด้วยรสชาดอาหารจะทำให้เลิกปรับ เลิกลดไปได้ง่ายๆทีเดียวเชียว   ขอแนะนำให้ปรับในแบบค่อยเป็นค่อยไปเพื่อปรับลิ้นที่คุ้นกับเค็มจัด จะง่ายกว่าเยอะเลย

ขอเล่าเรื่องน้ำกับเกลือก่อนจบค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า

มีเกลือ(โซเดียม)ที่่ไหน น้ำจะใจง่ายตามไปอยู่ด้วยเสมอ มีเรตติ้งของการตามกันไปเป็นอย่างนี้้ค่ะ :   โซเดียม 1 มก. ดูดน้ำได้ 3 มล.ไปกับตัว

เห็นแล้วยัง ว่าทำไมกินเค็มแล้วน้ำคั่งอยู่ในร่างกายจนบวมไปได้

« « Prev : ระดับความเสื่อมของไต…แปลยังไง…รู้กันไว้หน่อยละกัน

Next : ชวนพ่อครูบาทำน้ำปรุงรสจากผักต้ม » »