บันทึกถึงลูกชาย(๒)

โดย อัยการชาวเกาะ เมื่อ 31 มีนาคม 2009 เวลา 10:43 ในหมวดหมู่ ครอบครัว, เรื่องทั่วไป, เฮฮาศาสตร์ #
อ่าน: 1395

มาอ่านบันทึกของผมกันต่อนะครับ

ลูกไม่มีผมจะให้โกนผมไฟ แม่จึงชอบเรียกลูกว่า “ไอ้หัวล้าน” ดังนั้นผู้โกนจึงไม่มี (บันทึกนี้เป็นบันทึกสำเร็จรูป แต่แถวบ้านผมไม่มีการโกนผมไฟ ไม่เหมือนภาคกลาง)

๗ เมษายน ๒๕๒๕
ฟันซี่แรกของลูกขึ้นแล้ว

บันทึกสุขภาพของลูก (๑๔ พฤษภาคม ๒๕๒๕)
ลูกเป็นหวัดบ่อย กับปวดหูมีน้ำหนองไหล หมอบอกว่า “ขี้หูแข็ง” เป็นอยู่สองครั้งก็หายสนิท
ลูกเป็นเด็กที่ถือว่าสุขภาพแข็งแรงคนหนึ่งเพราะพ่อกับแม่พยายามพาลูกสมบุกสมบันตากแดด ตากน้ำค้าง เดินทางไกลถึงนครปฐม,ตรัง ทุกครั้งที่พ่อแม่และลูก นั่งรถเดินทางไปเที่ยวด้วยกัน ลูกจะรู้สึกสดชื่นแต่พอถึงเวลานอน เราไปนอนที่โรงแรมลูกจะหลับสนิทจนต้องปลุกลูกให้เดินทางต่อ ทั้งๆที่ปกติลูกจะตื่นราว ๖ โมงเช้า แต่เวลาเดินทางลูกจะตื่นไม่ต่ำกว่า ๘ โมงเช้าทุกครั้งเหมือนกัน
สุขภาพฟันของลูกค่อนข้างดีมาก เสียแต่ว่าของคนอื่นเขาจะขึ้นทีละ ๒ ซี่ แต่ของลูกขึ้นฟันล่าง ๑ ซี่แล้วฟันบนขึ้นทีเดียว ๓ ซี่ แถมฟันหน้าห่างซะอีกแน่ะ นอกจากนั้นฟันล่างซี่ที่ ๒ ที่เริ่มโผล่ก็เหมือนของพ่อเป๊ะเลยเพราะเกนิดๆ ซึ่งจะทำให้ฟันเสียวๆเป็นครั้งคราว

๑๘ พฤษภาคม ๒๕๒๕
ลูกเป็นเด็กมีวาสนาดี หมอดูหลายคนเขาว่าอย่างนั้น โตขึ้นจะเป็นผู้มีอำนาจ มีบริวารมากมายและให้เรียนสูงๆด้วย แต่ก็บอกอีกว่าถ้าดีก็ดีใจหาย ถ้าร้ายก็ร้ายเหลือและอย่าแช่งใครเด็ดขาด
แม่ของลูกซื้อหวยเวลาเกิดของลูกคือ ๗๒๔ เฝ้ากันมาหลายงวดจนงวด ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๒๕ ปรากฏว่าถูกแต่ก็ต้องใช้หนี้จนเกลี้ยงเลย ฮา
ลูกชอบขับรถ เดี๋ยวนี้เวลาพ่อไปส่งแม่ที่โรงพยาบาล ลูกจะต้องตามไปด้วย ถ้าไม่พาไปจะร้องไห้ตาม แต่พอขึ้นรถแล้วก็จะหัวเราะและจะเกาะพวงมาลัยแน่น วันนี้ลูกจับพวงมาลัย พ่อจะเลี้ยวขวาลูกหมุนพวงมาลัยมาทางซ้าย(ลูกนั่งเบาะซ้ายแต่เอื้อมมาจับพวงมาลัยหมุน) พ่อหมุนไปทางขวาข้อศอกซ้ายพ่อจึงโดนปลายคางลูกเบาๆลูกลงไปนั่งทางเบาะซ้ายตามเดิม แล้วหัวเราะแหยๆ แต่ก็ไม่เข็ดจะหมุนพวงมาลัยอีก จนพ่อต้องเอามือซ้ายกันเอาไว้จึงขับรถต่อไปได้ เห็นทีพ่อจะต้องซื้อรถเล็กให้ลูกขับซะแล้ว เฮ้อ…

๑๑ มิถุนายน ๒๕๒๕
หลังจากแม่ถูกหวยเมื่อวันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๒๕ แล้ว ต่อมาวันที่ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๒๕ พ่อได้รับจดหมายจากลุงขวัญชัย ควรคิด ซึ่งเป็นทนายความอยู่กรุงเทพฯเขียนมาบอกว่า พ่อสอบเนติบัณฑิตภาค ๒ ได้แล้ว ซึ่งเท่ากับว่าพ่อเป็นเนติบัณฑิตที่สมบูรณ์ในเดือนนี้ พ่อและแม่ดีใจมากกว่าที่ถูกหวยซะอีกแน่ะ ที่พ่อสอบได้คราวนี้ไม่ใช่อะไรหรอก ก็ที่แม่จับมือลูกเขียนจดหมายถึงพ่อให้พ่อเอาเนติบัณฑิตมาฝากลูกนั้นแหละ พ่อเอามานั่งดูทุกครั้งที่อ่านหนังสือ แล้วพ่อก็ทำได้สำเร็จจริงๆ และพ่อก็ได้แสดงให้ใครต่อใครเห็นแล้วว่า การที่พ่อมีครอบครัวไม่ได้มีอุปสรรคในการเรียนรู้ จริงอยู่พ่ออาจมีเวลาเรียนหนังสือไม่เต็มที่ แต่พ่อก็ทำได้มิใช่หรือ
บันทึกคราวที่แล้ว ลืมบันทึกว่าหลังจากถูกหวยแล้วพ่อยังถูกสลากออมสินอีก ๒๐๐ บาทเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะเนี่ย..เฮ้อ..แล้วจะเอาไปไว้ที่ไหนกันดีล่ะ…เงิน น่ะ…

๑๖ มิถุนายน ๒๕๒๕
ฟันซี่ ๒ ของลูกถูกถอนเพราะลูกซน ฟันกระแทกกับพื้นปูน

๑๗ มิถุนายน ๒๕๒๕
เห็นทีพ่อจะต้องบันทึกสุขภาพฟันของลูกไว้ในบันทึกนี้อีกแล้ว ฟันลูกมีทั้งหมด ๖ ซี่ ฟันหน้าของลูกหักไป ๑ ซี่ เนื่องจากความซนของลูกในวันที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๒๕ ลูกคลานเล่น แล้วทันใดนั้น..(ดนตรีประกอบ…) ลูกก็คว่ำหน้าลงไป ร้องไห้จ้าเห็นปากบนของลูกบวมนิดๆ ตอนแรกนึกว่าไม่เป็นอะไร แต่เลือดยังไหลไม่หยุด จึงจับลูกฉีกปากดู เห็นมีเลือดอยู่รอบฟัน เห็นท่าไม่ดีจึงไปให้ป้าดาหมอฟันตรวจดูปรากฏว่าต้องถอนออก ๑ ซี่ ลูกเลยมีฟันเหลือแค่ ๕ ซี่ และแล้ว หลี่ถัง ก็กลายเป็น “หลอลี่” จึงบันทึกไว้…..

๒๒ มิถุนายน ๒๕๒๕
วันนี้พ่อจ่ายเงินซื้อหนังสือให้ลูก ๒,๑๙๐ บาท แต่เป็นเพียงเงินดาวน์เท่านั้น ราคาจริง ๑๓,๐๐๐ บาทเศษ เพื่อให้ลูกรู้จักชอบหนังสือ เพราะเป็นหนังสือคำศัพท์ง่ายๆประกอบด้วยภาพการ์ตูนของวอลซ์ ดิสนี่ย์ น่าสนุกและนี่พ่อก็ต้องผ่อนชำระค่าหนังสือทุกเดือนเป็นเวลา ๒ ปี จึงจะหมดนะเนี่ย.. ที่พ่อทำอย่างนี้ก็มุ่งหวังจะให้ลูกเป็นคนรักการอ่าน รักหนังสือเหมือนปู่ เหมือนพ่อ คงไม่ทำให้ความหวังของพ่อเป็นหมันนะ…

๒๘ มิถุนายน ๒๕๒๕
บันทึกที่พ่อเขียนอยู่นี้ พ่อเขียนย้อนหน้าย้อนหลังเพราะไม่มีที่จะเขียน(ผมเขียนใน “บันทึกไว้ให้ลูกน้อยชีวิตใหม่ในครอบครัว” ซึ่งเป็นบันทึกสำเร็จรูป พอเขียนตามหน้าไปมันจะเขียนไม่พอจึงเอาหน้าว่างมาบันทึก ถ้าอ่านเล่มจริงก็จะอ่านเดินหน้าไป แล้วต้องพลิกหน้าหลังมาอ่านย้อนอีกที) พ่อเพิ่งกลับจากกรุงเทพ พ่อไปสอบสัมภาษณ์มาวันนี้ ปรากฏว่าพ่อสอบผ่านได้เป็นเนติบัณฑิตโดยสมบูรณ์ วันนี้ลูกตื่นเช้า พอพ่อบอกให้ลูกหอม ลูกก็หอม ซึ่งปกติถ้าพ่ออยู่กับลูกหลายวัน พ่อใช้ให้ลูกทำอะไรลูกมักจะไม่ทำ แต่ถ้าพ่อไปไหนสัก ๒-๓ วัน พอกลับมาลูกจะมาหอมพ่อทันที วันนี้กลางวัน ลูกมีขี้ตาเต็มตาข้างขวา แถมขี้มูกยังเกรอะกรังเลยต้องพาไปหาหมอ เอายาหยอดตากับยาแก้หวัดมากินอีก แล้วเมื่อไหร่ลูกจะหายสักทีละ..เฮ้อ!

Post to Twitter Post to Facebook

« « Prev : บันทึกถึงลูกชาย

Next : เฮ ๘ วันรวมญาติ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

3 ความคิดเห็น

  • #1 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 มีนาคม 2009 เวลา 20:48

    น่ารัก ^ ^ เ็ห็้นความรักของพ่ออย่างชัดเจนเลยค่ะ…พี่ฑูรเก็บสิ่งของเช่น เสื้อนักเรียน หรือว่ารองเท้า รอยพิมพ์เท้าของคนตัวเล็กๆในอดีตไว้บ้างมั้ยคะเนี่ย

  • #2 อัยการชาวเกาะ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 มีนาคม 2009 เวลา 23:21

    น้องเบิร์ด…..พี่ได้แต่ถ่ายรูปเอาไว้ สมัยนั้นยังไม่มีความนิยมการพิมพ์เท้า  เสื้อนักเรียน รองเท้า เสื้อผ้า ดีๆเอาไว้แจกคนที่เขาลำบากกว่าเรา แต่ภาพถ่ายมีเยอะ พี่ถ่ายวีดีโอเยอะเป็นvhs แต่สมัยก่อนย้ายบ่อย ของอยู่ในลังชื้นขึ้นราเนื้อเทปเสียต้องทิ้งหมดเลยเสียดายมากๆ ดีที่ยังมีภาพนิ่งเก็บไว้เยอะ แต่ที่เก็บไว้เป็นสมุดเรียน สมุดบันทึกสุขภาพ ฟันน้ำนม สายสะดือ
    ถ้าเป็นสมัยนี้คงได้พิมพ์ลายเท้าลงปูนพลาสเตอร์ และคงมีไม่กี่คนที่ได้ถ่ายภาพลูกที่ตัวยังเปื้อนเลือด เดี๋ยวกลับจากกระบี่ก่อนแล้วจะมานำรูปขึ้นบันทึกนะ…

  • #3 Benivalda ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 เมษายน 2014 เวลา 10:28

    Frankly I think that’s absloutely good stuff.


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.42844915390015 sec
Sidebar: 1.1762318611145 sec