ลานบนเกาะ

เขียนสดๆแต่ยังไม่มีรูป เพราะรูปทำไว้ในเครื่องโน้ตบุ๊ค แต่มาช่วยดูร้านให้ลูกชาย เลยใช้เครื่องที่ร้านมาบันทึกพลางๆ เดี๋ยวค่อยกลับไปโพสต์รูปแทรกที่บ้านนะ อดใจรอสักหน่อยเหอะ…..

ผมกับคุณแอ๊ดออกจากภูเก็ตเกือบสิบโมงเช้าเพราะติดธุระอยู่ ทั้งๆที่ลาพักร้อนไว้แล้ว ไปถึงกระบี่ประมาณเที่ยง ตั้งจีพีเอสตรงไปที่ร้ายก้อยกุลากาสัย ไม่พลาดครับพี่น้อง ไม่ต้องทะเลาะกับมันด้วย คราวนี้มันไม่พยศ อิอิ รอกันพักหนึ่งรถตู้สองคันวิ่งมาจอด พอเจอกันเท่านั้นแหละ ร้านแทบแตก กอดกันสะบั้นหั่นแหลก ไม่รู้ใครเป็นใครนัวเนียกันไปหมด น้องโสธรมากับคุณพ่อ บังวอญ่ามารถโดยสารพี่ตาไปรับ พี่บู้ธกับภรรยาขับฟอร์จูนเนอร์มา นอกนั้นมารถตู้… เอาบรรยากาศมาให้ดูกันครับ

จากนั้นเราไปโรงแรมที่พัก เอากระเป๋าไปเก็บ นัดบ่ายสามโมง พอได้เวลานัดลงมา เฮียเหลียงเดินคู่อาหยงลงมา เฮียเหลียงเดินสะบัดหัวบ่นว่า “ไม่ทันได้ทำอะไรเลยๆ” ผมบอกเฮียเหลียงที่เขาให้ขึ้นไปที่ห้อง “เขาไม่ให้ขึ้นไปทำอะไร” เขาให้เอากระเป๋าไปเก็บเฉยๆ ฮา….

พี่ตาพาเราไปที่ศูนย์วิจัยพืชสวน พาไปดูเขาเลี้ยงกล้วยไม้หลายพันธุ์ และดอกหน้าวัวหรือดอกหัวใจ บางพันธุ์ที่ญี่ปุ่นขายดอกละ ๓๐๐ บาท เขาปลูกไว้เยอะหลายพันธุ์ แถมยังพาไปดูมะเขือกินใบ ผมไม่ได้ดูมัวแต่เดินถ่ายรูปเพลิน จู่ๆไม่เห็นคุณแอ๊ด ครูบา พี่บู้ธ ฯลฯ หายไป เลยขับรถออกตาม อ้าวไปเฮกับเจ้าหน้าที่ศูนย์อยู่

จากนั้นก็ไปดูคลองสองน้ำท่าปอม เป็นที่น้ำจืดกับน้ำเค็มมารวมตัวกัน น้ำใสมากเห็นปลาว่ายอยู่ชัดๆ ที่นี่ช่างภาพชอบถ่ายรูปกันมาก พวกศิลปินก็ชอบมาเขียนรูปกัน แต่ผมก็ได้แต่เดินถ่ายโน่นถ่ายนี่ คุณแอ๊ดเอากล้องโซนี่ตัวเก่าของผมไปถ่ายมาเหมือนกัน ว่าจะให้ส่งภาพประกวดด้วย อิอิ

เสร็จจากที่นี่ก็ไปโรงพยาบาลกระบี่ มีงานเลี้ยงอาหารอร่อยมาก คุณป้อมเอามะม่วง มะปราง ขนมาเต็มที่เพราะเป็นของในสวน น้ำใจงดงามให้พวกเรากินฟรี อิอิ มีน้องตุ๊กอีกคนที่มาช่วยดูแล ที่สำคัญขาดไม่ได้คือน้องเขียวซึ่งต้องถือเป็นเจ้าภาพเหมือนกัน ทานข้าวเสร็จพี่ตาเชิญเข้าห้องประชุม ถกกันเรื่องเฮฮาศาสตร์ สรุปกันที่ว่าเราจะไม่มีรูปแบบการจัดที่ตายตัว แล้วแต่เจ้าภาพ และหากเจ้าภาพมีอะไรให้พวกเราใช้สติปัญญาช่วยก็ขอให้แจ้ง พวกเราจะได้ระดมสมอง อย่างที่กระบี่คราวนี้ รอกอดบอกว่าเป็นห่วงกระบี่เรื่องน้ำจะไม่พอใช้เพราะเป็นเมืองท่องเที่ยว เป็นต้น

ประชุมกันเสร็จ มีการแสดงให้ชมเป็นมโนราห์รำโดยเด็กๆ และแล้วปิดท้ายด้วยการเซอร์ไพรซ์ เจ้าหนูจิของเราแปลงกายเป็นมโนราห์กับเขาด้วย รำไปรำมายกแขนยกขาไม่ขึ้น บ่นอุบ…ตอนซ้อมทำไมมันนิดเดียว ฮา…..

เสร็จโปรแกรมก็กลับที่พัก อ่อนระโหยโรยแรงไปตามกัน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันต่อ

« « Prev : บันทึกถึงลูกชาย(๒)

Next : เฮแปด วันรวมญาติ๒ » »