ลานบนเกาะ

ที่โรงแรมเมื่อวานตอนแจกกุญแจเข้าห้องพัก ผมเข้าไปเป็นคนแรกๆ พอขอกุญแจพี่ตายื่นกุญแจให้ เอ๊า..ของน้องฑูร ดูเบอร์กุญแจ ๔๑๐ จ๊าก…โรงแรมนี้ไม่มีลิฟท์ เอิ้กๆ เดินเสียขาลาก ตอนหลังคุณแอ๊ดถามว่าห้องข้างล่างไม่มีเหรอ บอกว่ามีแต่พี่หมอเอากุญแจนี้มาให้ ตอนหลังไปถามพี่ตาว่าทำไมไม่ให้ห้องชั้นล่าง พี่ตาหัวเราะก๊าก..พยักหน้าให้ดูพุงผม อิอิอิอิอิ

วันนี้เราไปทานอาหารเช้าติ่มซำ พี่ตาบอกว่าไปร้านคนตรังห่างจากโรงแรมประมาณ ๑๐๐ เมตร เดี๋ยวให้รถมารับ ผมบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวเดินเล่นๆกันไปไม่ใช่มันไกลซักเท่าไหร่ พี่ตาก็บอกว่า เออ..ดี จะได้ออกกำลัง พอเดินเข้าจริงโดนหลอกอีกแล้ว เดินไปประมาณครึ่งกิโลเห็นจะได้ พี่ตานะพี่ตา…..ตอนหลังก็เฉลยว่ารูปแบบของเฮแปดคือสุขภาพ อะจ๊าก….ฮา

ทานอาหารเช้าเสร็จ พี่ตาก็พาไปลงเรือไปอ่าวต้นไทร ที่นี่มีเรื่องเล่ากันเยอะแล้วทั้งท่านรอกอด พี่บางทราย ผมเล่าด้วยภาพดีกว่า….ที่นี่มีกิจกรรมให้เด็กๆทำกันโดยน้องเขียว พี่ตาให้ผมซื้อสีเขียนผ้ามาจากภูเก็ต ผมซื้อมาให้สองกล่องให้เด็กๆได้เขียนกัน เด็กเขียนถุงผ้าที่ระลึกคนละถุงสองถุงสามถุง แล้วไปเล่นน้ำกัน สียังไม่หมด ถุงยังไม่หมด อาหยง(แฟนเฮียเหลียง) พี่เหลียง(แฟนพี่ตา)น้องเขียว และผมก็วาดกันคนละถุง สนุกดี

ที่นี่อาหารอร่อย คุณอรเอาน้ำผัดผัดไทยมาด้วยเลยให้ที่ร้านผัดให้ อร่อยดีเหมือนกัน เราอยู่ที่เกาะจนประมาณบ่ายโมงเศษฝนตกลงมาห่าใหญ่ พอฝนซาเราก็ขึ้นเรือกลับ แล้วกลับไปที่พัก จากนั้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ไปลงเรือเที่ยวที่หน้าเขื่อนอีก เข้าไปเดินในถ้ำสวยงาม ได้ดูลิง ได้ดูธรรมชาติ แล้วไปดูเขาเลี้ยงปลาปั๊กเป้าเป็นที่ถูกใจรุ่นเยาว์ เพราะเวลาตักมันขึ้นมามันก็จะพองตัว แล้วมันก็จะพ่นน้ำฟู่…..จากนั้นเราก็ไปทานอาหารกันที่ร้านเรือนทิพย์ อาหารอร่อย มีคาราโอเกะ เขียวมากระซิบบอกว่าที่นี่บัวลอยเผือกอร่อย ก็เลยสั่งกันซะคนละชามสองถาม แต่รอกอดแอบไปสั่งไอติม หลังจากหมดไปหนึ่งถ้วย พักใหญ่เห็นรอกอดถือถ้วยที่สอง ชอบจริงๆ อิอิ

เรามีเซอร์ไพรซ์สำหรับผู้สูงวัย ทำตามประเพณีเพราะโอกาสที่เราจะได้รดน้ำดำหัวในเทศกาลสงกรานต์มีน้อย แต่เมื่อเป็นเดือนแห่งสงกรานต์ก็เลยมีการรดน้ำขอพรผู้อาวุโส ชุดแรกมีครูบา ป้าจุ๋ม กับแม่น้องหนิง ชุดสองมีเฮียเหลียง โกเอกและพี่บางทราย เป็นประเพณีที่น่ารักมาก อบอุ่น กันเอง บ่งบอกถึงการเคารพนับถือกันเป็นญาติ อยากเห็นคนในสังคมเป็นแบบนี้ เราคงจะมีความสุขมากๆ

ป้าจุ๋มมาถามเพลงให้ผมร้อง ผมบอกเพลงนี้เลย “มีเมียเด็ก” ก่อนร้องก็บอกก่อนแล้วว่าไม่ได้ร้องเพลงนี้แซวใคร อย่าร้อนตัว เฮียเหลียงเลยนั่งเฉยๆ พวกบอกให้เดินไปร้องใกล้ๆเฮียเหลียง คราวนี้เฮียเหลียงหัวเราะก๊าก…..

สนุกสนานกันพอแล้วผมก็ขอตัวกลับภูเก็ตเพราะต้องทำงานวันรุ่งขึ้น กอดกันจนคนในร้านงงกันเป็นแถวๆ ออกมาข้างนอกมาถ่ายภาพกันก็กอดกันอีกรอบ บังวอญ่าเพิ่งรู้ว่าผมจะกลับก็บ่นเสียดายว่าอยากไปภูเก็ตด้วยจะได้เยี่ยมลูก แต่กระเป๋าอยู่ที่ห้องและโรงแรมก็อยู่อีกที่หนึ่ง ผมเลยบอกว่างั้นเดี๋ยวเรากลับไปเอากระเป๋าก่อนก็ได้ บังวอญ่าดีใจมากบอกว่านี่เป็นวาสนา…อิอิ ได้บังวอญ่าเป็นเพื่อนคุยจากกระบี่ถึงภูเก็ตสนุกสนานเฮฮา ท่องกลอนที่รุ่นพี่เขียนจีบสาวมั่ง เขียนกลอนถึงสาวตัดพ้อต่อว่าที่ถูกสาวทิ้งแต่ก็ยังอวยพรให้ไปดีมั่ง…บังวอญ่าท่องจนจำได้ทุกกลอน เพิ่งรู้ว่าบังวอญ่าคลุกคลีอยู่กับกลุ่มนักเขียนเรื่องสั้นที่ทำหนังสือ “ช่อการะเกด” และพวกหนังสือทำมือที่ภูเก็ต ซึ่งพอเอ่ยชื่อผมรู้จักหลายคนเหมือนกัน..

ส่งบังวอญ่าที่หน้ามหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ตเพราะร้านของลูกชายบังอยู่ใกล้ตรงนั้น ผมก็ขับต่อไปบ้านซึ่งอยู่ไปอีกไม่ไกล และรู้จากน้องโสธรว่าได้ซื้อบ้านที่ภูเก็ตก็อยู่หน้ามหาวิทยาลัยราชภัฏเช่นกัน

ไปเฮแปดคราวนี้ ได้เห็นพัฒนาการของเด็กๆไม่ว่าจะเป็นน้องจิ น้องอ้าย น้องฝ้าย น้องไผ่ น้องนีน่า ได้เห็นหลานโบ หลานโย่ หลานเอ็มม่า ได้กอดหลานๆ ได้คุยกับพี่น้องชาวเฮ ทั้งที่รู้จักมาก่อนและเพิ่งรู้จักครอบครัวกัน ล้วนแต่สร้างความรู้สึกที่ดีที่เราได้เห็นหน้า ฝากความเอื้ออาทรต่อกัน ถ้ากลุ่มนี้ขยายออกไปเรื่อยๆประเทศชาติก็จะสงบลงไปเรื่อยๆ เรามาช่วยกันให้ประเทศชาติของเราอยู่เย็นเป็นสุขเหมือนเดิมกันเถอะ……

« « Prev : เฮ ๘ วันรวมญาติ

Next : ส่งภาพของคุณแอ๊ดเข้าประกวด » »