คนถางทาง

ช่วงวันเสาว์อาทิตย์ ๒๙-๓๐ มค. ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา ผมขับรถเที่ยวตระเวนหาของเก่าไปในเส้นทาง โคราช ขอนแก่น อุดร สกล กาฬสินธ์ สารคาม โคราช …. ดินแดนใจกลางอีสานบ้านเฮา ผมขับไปตามถนนเล็กๆ ลดเลี้ยวเลื้อยไปเรื่อย

 ได้พบ “หมู่บ้านเสื้อแดง” หลายหมู่ …บางบ้านติดแต่ธงแดง แต่บางบ้านก็โจ่งแจ้งกว่านั้น โดยมีป้ายติดประกาศเลยว่า “หมู่บ้านเสื้อแดง” พร้อมรูปผู้นำยิ้มหราชูนิ้วเป็นสัญลักษณ์เฉพาะตน (อดีตอำมาตย์ใหญ่แห่งสยามประเทศที่เมื่อปี ๒๕๔๓ เคยลงทุนมหาศาลพิมพ์รูปโปสเตอร์ตนเองแต่งชุดอำมาตย์ใหญ่เต็มยศไปติดไว้ทั่วประเทศ โดยไม่แจ้งมูลเหตุว่าทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร)

บางหมู่บ้านไม่ติดธงอะไร แต่บางหมู่บ้านก็ติดธงเหลืองระนาว โดยมีตราสัญลักษณ์ ภปร. ติดอยู่กลางธงด้วย ไม่ทราบเป็นเพียงความบังเอิญหรือประสงค์ต้องการสื่ออะไรให้มันดูค้านกัน

ผมไปถึง “หมู่บ้านพังโคน” (ที่วันนี้กลายเป็นอำเภอใหญ่ มีไก่ย่างขายระนาว) ไปสั่งไก่ย่างกินที่แผงริมทาง สั่งเสร็จแล้วจึงได้เห็นป้ายติดไว้ว่า “ไก่ย่างป้า…”  ”ไก่ย่างเสื้อแดง นปช.”   …ฮ่วย ถ้าเห็นเสียก่อนคงไม่ซื้อกินหรอก เพราะไม่อยากมีส่วนในการนี้ 

จากนั้นขับเลี้ยวขวาไปอ. วาริชภูมิ   เห็นป้าย “อนุสรณ์สถาน จิตร ภูมิศักดิ์” เลยต้องเลี้ยวเข้าไปเยี่ยมสักหน่อย  ปรากฏว่ามีผมไปอยู่รายเดียว เลยเอาไก่ปิ้งนปช.ไปกินกะส้มตำ ริมตำแหน่งที่ท่านจิตร (เสื้อแดงตัวจริง) ถูกยิงตาย

กินอยู่ประมาณ ๑ ชม. ก็ไม่มีใครมาคารวะ อีกทั้งสถานที่ก็ทรุดโทรมมาก  ห้องน้ำก็ไม่มีน้ำ สภาพทั่วไปเหมือนกะว่า ไม่มีคนมาเที่ยวชมเลย แต่คงมีคนทำความสะอาดเดือนละครั้ง

ผมเสียดาย จิตร มาก ผมว่าเป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาด และกล้าหาญ (โดยเฉพาะกล้าหาญนี้ยกนิ้วให้) แต่ผมวิจารณ์ว่าจิตรมีอคติครอบงำจิตใจมากเกินไป ทำให้ตีความอะไรผิดพลาดไปได้โข โดยเฉพาะประเด็น “ศักดินา” ผมจึงได้เขียนบทความโต้จิตไว้ ซึ่งก็ถูกพวกแดงจ๋า ด่าทอหยาบคายกลับมา

ถึงอย่างไร จิตรก็เป็นนักอุดมคติ “เสื้อแดง” ที่จริงใจ ไม่มีวาระซ่อนเร้น นอกเสียจากอยากเห็นความเท่าเทียมกันของสังคมอย่างแท้จริง แต่เขาไม่มีเวทีแสดงออก เลยต้องเข้าป่าจับปืนต่อสู้กับอำนาจรัฐ

 แต่วันนี้อนิจจา เห็นพฤติกรรมแกนนำเสื้อแดงที่มาหลอกคนจนๆบ้านนอกคอกนา ที่ด้อยข้อมูล  เอาเงินน้อยนิดมาล่อ เพื่อใช้เป็นฐานบันไดให้ตนเหยียบหัวปีนป่ายไปสู่ความร่ำรวย ฟุ้งเฟ้อ แล้ว ให้รู้สึกสะอึดสะเอียนยิ่งนัก

วันนี้แม้เราจะเห็นต่างกัน แต่ขอคารวะดวงวิญญาณของ จิตร ภูมิศักดิ์  ที่ใช้ชีวิตอย่างสมถะในป่าเขา จนถูกปลิดชีวิตอย่างแสนน่าสงสาร กลางป่าใหญ่ที่อ้างว้าง

จาก จิตร ภูมิศักดิ์  ถึง แกนนำเสื้อแดงวันนี้ …จากของจริง ถึงของ เก๊ ….อยากเห็นจริงว่า คนพวกหลังนี้พอตายแล้ว จะมีใครมีกะใจเลี้ยวรถเข้าไปกินไก่ย่างหน้าอนุสรณ์สถานของพวกเขาบ้างไหม

…คนถางทาง (๓๐ มกราคม ๒๕๕๕)  

« « Prev : วิจารณ์คณะรัฐมนตรีชุดใหม่

Next : ปลูกป่าแก้น้ำท่วม..วิจารณ์นโยบายรัฐบาล๑ » »